17/5/08

Διάλογος για τις σύγχρονες προκλήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων


Η ανάρτηση επιδιώκει να οριοθετήσει το πλαίσιο ενός γόνιμου διαλόγου σχετικά με τις ανισότητες και τις διακρίσεις στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διατυπώνοντας μερικά κρίσιμα θέματα που το είδος της αναλυτικής τους προσέγγισης και η θεσμική - πολιτική - κοινωνική τους αντιπετώπιση συντείνουν επαρκώς στη διαμόρφωση της φύσης και του χαρακτήρα του κράτους και της κοινωνίας. Ειδικότερα, προωθώ για συζήτηση ζητήματα που πιεστικά αναδεικνύονται σε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, διαφοροποιημένο και πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Αναμφίβολα, η δημόσια πολιτική και κοινωνική συζήτηση περί τα θέματα αυτά δέχεται ισχυρές "μεροληπτικές (bias)" πιέσεις από την δεδομένη ισχύ της παραδοσιακής κοινωνικής κουλτούρας, της ιστορικής εμπειρίας και των δεδομένων εθνικο-πολιτικών "αναγκαιοτήτων". Παραθέτω τον σύντομο κατάλογο των θεμάτων - ερωτημάτων προς συζήτηση:

α) Ζήτημα σχέσεων εκκλησίας - κράτους: πώς προστατεύονται τα δικαιώματα των αλλόθρησκων, των ετερόδοξων, των αγνωστικιστών, των άθεων ...; Υπάρχει περιορισμός έκφρασης και συνείδησης γι΄αυτές τις κοινωνικές ομάδες; Βρίσκονται σε μειονεκτική θέση; Τι πρέπει να γίνει;

β) Ζήτημα θεσμικής (πολιτικής και νομικής) και κοινωνικής μεταχείρισης των μεταναστών (διαδικασία νομιμοποίησης, άσυλο, ιθαγένεια, γλώσσα, ταυτότητα...). Ποια είναι τα πιεστικότερα προβλήματα και πώς αντιμετωπίζονται;

γ) Νέα ανθρώπινα δικαιώματα: πώς βελτιώνεται η κοινωνική θέση και πώς προασπίζονται τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, των φυλακισμένων, των πορνών, των τοξικοεξαρτημένων, των τρανσέξουαλ....;

δ) Γλωσσικές και εθνοτικές μειονότητες: τι προβλήματα υπάρχουν (αναγνώριση ή όχι); ποιος είναι ο ορθολογικότερος και δικαιότερος τρόπος προσέγγισης του θέματος;

2 comments:

Greek Rider on 17 Μαΐου 2008 στις 7:50 μ.μ. είπε...

@Πασχάλη καλησπέρα, με αφορμή τη δημοσίευσή σου και την αντίστοιχη της Ελένης, επανέρχομαι και πάλι στην πραγματικότητα (γέλια).

Εγώ θα προτιμήσω να αναφερθώ στα εκκλησιαστικά χωρίς να υποτιμώ όλα τα άλλα:

Λοιπόν, νομίζω, ότι είναι καιρός να υπάρξει πρωτοβουλία πλήρους απαλλαγής της εκκλησίας από το κράτος.

Ο συνταγματολόγος Τσάτσος θυμάμαι σε ένα άρθρο του πριν 8-10 χρόνια που έλεγε ότι αν η εκκλησία χρειάζεται το κράτος για να σταθεί στα πόδια της τότε κάτι δεν πάει καλά με την εκκλησία και πρέπει να κάνει αλλαγές. Αν το κράτος χρειάζεται την εκκλησία τότε δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία.

Οι μειοψηφίες είναι πολλές. Θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν:
1) Να μην ορκίζεται η νέα βουλή σε ιεράρχες.
2) Να αλλάξει στο σύστημα ορκωμοσιών γενικότερα όπου χρησιμοποιείται (π.χ σε δικαστήρια).
3) Να μην διδάσκονται στα σχολεία ορθόδοξη κατήχηση αλλά θρησκειολογία.
4) Να φύγουν οι εικόνες από τα δημόσια κτήρια.
5) Πολλά ακόμα που είναι γνωστά.

Καλά τώρα λέω τα ιδεατά. Αλλά blogging κάνουμε αν δεν τα πούμε εδώ που θα τα πούμε;

Η προσωπική σύγκρουση που είχε ο Σημίτης με τον Χριστόδουλο του 2000 έκανε κακό στο κόμμα και αυτό άνοιξε την όρεξη για πατρονάρισμα με εκβιασμούς από την εκκλησία σε όσους διαφωνούσαν με αυτήν.

Έπρεπε όμως να γίνει και μπράβο του που το έκανε. Τώρα που είναι αρχηγός της εκκλησίας ένας πιο λογικός και δημοκρατικός άνθρωπος θα πρέπει να γίνουν άμεσα αλλαγές. Αλλιώς μπορεί πάλι να καθυστερήσουμε καμιά 20ετία.

Η κύρια πηγή συντηριτισμού για το θέμα έρχεται από την Βόρειο Ελλάδα και δεν ξέρω πως μπορεί αυτό να αλλάξει. Πάντως ο Σημίτης με σύγκρουση έκανε ότι έκανε και ιστορική γνώση (σημειώνω ότι εκτός αυτού μόνο ο Βενιζέλος τα είχε βάλει τόσο άμεσα με την παρεμβολή της εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα και είχε εισπράξει τότε το ανάθεμα του αρχιεπισκόπου Αθηναγόρα, νομίζω).

Κάποτε πρέπει να τελειώσει αυτή η ιστορία που μας κρατάει κυριολεκτικά 200 χρόνια πίσω.

Homo Sapiens on 19 Μαΐου 2008 στις 10:14 π.μ. είπε...

Καλημέρα Greek Rider,

Μετά τη μινι- απόδρασή μου από την Αθήνα, επιστρέφω στο blog και ενημερώνομαι για την επικαιρότητα. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ανάρτησή σου σχετικά με τον κ. Βγενόπουλο και σου δίνω εύσημα για τον τρόπο διαχείρισης και προσέγγισης του θέματος. Θα ανεβάσω ένα ποστάκι κι εγώ για το θέμα.

Στη δική μας κουβέντα...

αναμφίβολα, ο σαφής (θεσμικός) διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας συνιστά μείζον ζήτημα μεταρρύθμισης. Το θέμα επανέρχεται διαρκώς στη δημόσια συζήτηση αλλά η κυριαρχία του "μεσαιωνικού" λόγου, οι άναρθρες κραυγές, ο ιδεοληπτικός φανατισμός, ο πολιτικός καιροσκοπισμός και ο μιντιακός παραλογισμός θέτουν ανυπέρβλητα εμπόδια για μία ουσιαστική, ορθολογική και συνεκτική προσέγγιση του θέματος.
Θεωρώ ότι, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα ζήτημα γνωστό και πολυσυζητημένο, ελάχιστοι συμπολίτες μας μπορούν να δώσουν επαρκείς απαντήσεις ως προς το τι σημαίνει επί της ουσίας διαχωρισμός εκκλησίας - κράτους και ποιους στόχους εξυπηρετεί.

Συμφωνώ με την επισήμανσή σου για την παρούσα συγκυρία. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει δώσει σαφή δείγματα μετριοπάθειας, ανεκτικότητας και αντι-κοσμικής συμπεριφοράς, οπότε ανοίγει ένα "παράθυρο ευκαιρίας" για την προώθηση του ζητήματος.

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com