23/6/08

Εκλογολογία και "εκβιαστική" δημοκρατία


H διαπίστωση είναι -μάλλον- κοινή: η ανάδυση σκανδάλων στον δημόσιο βίο συνοδεύεται -κατά κανόνα- από πολιτική φλυαρία και προεκλογική “γυμναστική” (εκλογολογία). Η πολιτική κινητικότητα και η δημόσια συζήτηση επικεντρώνονται στις -πιθανές- ανατροπές του πολιτικού σκηνικού και στη διαμόρφωση της νέας κατανομής ισχύος των κομμάτων (δημοσκοπολατρεία), ενώ επιδεικνύουν σχετική αδιαφορία ως προς τις δομικές παραμέτρους της κρίσης, τις πραγματικές διαστάσεις του πολιτικού προβλήματος και τις προοπτικές πολιτικών παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων. Πίσω από την “κινηματογραφική” θέαση των πραγμάτων (το φιλοθεάμον κοινό αναμένει τα νέα επεισόδια του έργου και τη συνέχιση των αποκαλύψεων),διαμορφώνεται ένα αποπροσανατολιστικό πολιτικό πλαίσιο που αρθρώνεται στη λογική των πρόωρων εκλογών, ως αναγκαία προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης. Διόλου τυχαία, κυβέρνηση, κομματικά στρατηγεία και δημοσιογραφικά γραφεία αναλύουν το πολιτικό σκηνικό και επιχειρούν εκτιμήσεις για την πιθανή ημερομηνία διενέργειας των εκλογών (μία προσεκτική περιήγηση στο τύπο των ημερών αρκεί για να το επαληθεύσει). Το πολιτικό ‘κεφάλαιο’ δεσμεύεται σε ανώφελους τακτικισμούς, γραφικούς ηθικισμούς, πολιτικαντισμούς, στρεβλές εντυπώσεις και άσκοπη επικοινωνιολογία ενώ η κοινωνία βιώνει αναίτια (και με κόστος) μία εκτεταμένη προεκλογική περίοδο.
Ωστόσο, η εκλογολογία δεν είναι νέο - άγνωστο “άθλημα” στον δημόσιο βίο. Αντιθέτως, συνιστά μόνιμη παράμετρο της δημόσιας συζήτησης και βασική ιδιαιτερότητα της εγχώριας (υπό)πολιτικής. Εντούτοις, είναι ανάγκη να επισημανθεί ότι, η βιωματική/συνειδησιακή ταύτιση του πολιτικού συστήματος με τις «εκλογές – κάθαρση» υποδεικνύει τη συστηματική υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών και της λαϊκής κυριαρχίας. Η πίστη στην ιδέα της αυτόματης, αποτελεσματικής και δημοκρατικά νομιμοποιημένης κάθαρσης από τον λαό είναι εξαιρετικά προβληματική, αντιδημοκρατική, εκβιαστική και επικίνδυνη. Πρόκειται για μία αναχρονιστική, λαϊκίστικη αντίληψη για την πολιτική που αποδεικνύει την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, αλλά, ταυτόχρονα, και την ευκολία αναπαραγωγής του. Η ιστορική εμπειρία είναι αρκούντως ενδεικτική.
Το εκλογικό σώμα δεν καλείται να αποτιμήσει τα κυβερνητικά πεπραγμένα, να εκτιμήσει τις εναλλακτικές προτάσεις της αντιπολίτευσης, να κρίνει, να αξιολογήσει και να δώσει ‘νέα εντολή’, αλλά μετατρέπεται «εκβιαστικά» σε καθαρτήριο, σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, σε έναν νόμιμο - δημοκρατικό παραγραφέα του πολιτικού παρελθόντος, καλούμενο να διαμορφώσει την τελική του επιλογή εν μέσω ηθικών ψευδοδιλλημάτων. Η ψευδαίσθηση της αλλαγής και η δημοκρατική νομιμοποίηση της νέας εποχής αποτελούν το επικάλυμμα της αδυναμίας (;) των θεσμών (πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη) να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Το μπαλάκι φεύγει από την ανεύθυνη πολιτεία και εκβιαστικά πηγαίνει στον λαό.
Αυτός θα δώσει τη λύση. Αυτός που αποφασίζει για όλα και για τίποτα!

8 comments:

Left Liberal Synthesis on 23 Ιουνίου 2008 στις 5:22 μ.μ. είπε...

Πρόκειται για μία αναχρονιστική, λαϊκίστικη αντίληψη για την πολιτική που αποδεικνύει την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, αλλά, ταυτόχρονα, και την ευκολία αναπαραγωγής του.

Αλήθεια πόσος αναχρονισμός και λαικισμός μας περικλείει καθημερινά;

Και πόσο δύσκολο είναι ,όταν ο αναχρονισμός επικαλύπτει και τις πιο καλοπροαίρετες και ηθικές φωνές;

Τελικά είναι πολύ δύσκολο,να περιγράψουμε μια πορεία προόδου, με τα χρώματα του μέλλοντος,και όχι με τις σκιές του λαικισμού που παναθεμα τες είναι εύκολες,είναι παντού,είναι δίπλα μας είναι πολλές φορές μέσα μας.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς η κρίση δεν αφορά πλέον μόνο τον στενό πυρήνα των κομμάτων αλλά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ, των εταιριών μέτρησης γνώμης αλλά και των ίδιων των ψηφοφόρων καθώς μέρος της ευθύνης αναλογεί και σε όλους εμάς για τις επιλογές μας αλλά και την ανοχή μας επί πολλά χρόνια σε μια νομοτέλεια διαχειριστικής διαφθοράς στον δημόσιο τομέα αλλά και στα γραφεία πολιτικο-πελατειακών εξυπηρετήσεων. Κάποτε που ίσως να διασώζονταν περισσότερες φωνές σοβαρότητας στον Τύπο και τη δημόσια ζωή, αρκούσε μια να αναφωνήσει: "Ο βασιλιάς ειναι γυμνός" για να αντιληφθούν τι συνέβαινε εκείνοι που το επιθυμούσαν. Σήμερα -έντρομοι- διαπιστώνουμε ότι η πολιτική γύμνια επεκτείνεται και μας αφορά όλους...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Πασχάλη,

Πολύ καλή ανάλυση. Όντως, είναι αν μη τι άλλο, κοροϊδία μετά από κάθε σκάνδαλο να σκέφτονται αμέσως τις εκλογές. Έχουμε καταντήσει να δίνουμε συγχωροχάρτια και να νομιμοποιούμε δήθεν τον πιο ηθικό. Δεν χρειαζόμαστε ηθικούς σωτήρες, αλλά ανθρώπους που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η πολιτική και η δικαιοσύνη καλά θα κάνουν να τα βγάλουν όλα στο φώς. Βέβαια, είναι τόσο υποκριτές που από το πολύ φως έχουν τυφλωθεί.

Μένω στην τελευταία σου πρόταση που είναι εξαιρετική

Αυτός που αποφασίζει για όλα και για τίποτα!
Νίκος, Ρέθυμνο

cynical on 24 Ιουνίου 2008 στις 1:00 μ.μ. είπε...

Μπράβο Πασχάλη. Άψογο κείμενο!
Τι να κάνουμε;;; Αν προκηρυχθούν εκλογες για το σκοπο αυτο, να παμε και να ριξουμε ολοι λευκο. Να τις πολεμησουμε. Να δειξουμε με καθε μεσο την αντιθεση μας στην καπηλεια τους.

Greek Rider on 24 Ιουνίου 2008 στις 5:36 μ.μ. είπε...

Παχάλη συμφωνώ με το άρθρο σου, οι πολιτικοί θεσμοί περνάνε μια πολύ σημαντική κρίση. Κρίση που κατά τη γνώμη μου οφείλεται στο ότι άλλοι πόλοι εξουσίας, κυρίως οικονομικοί, παρεισφρύουν και αναδιανέμουν, έμμεσα και άμεσα την εξουσία υπέρ τους.

Δεν ξέρω αν το λευκό θα ήταν μια απάντηση, δεν το έχω σκεφτεί και δεν έχω να προτείνω καμία εύκολη λύση.

Η συναισθηματισμοί και η μεγάλη απογοήτευση όντως οδηγούν πολύ εύκολα στους γραφικούς ηθικισμούς.

Dead-End

Homo Sapiens on 25 Ιουνίου 2008 στις 9:44 π.μ. είπε...

Καλημέρα παιδιά,

@LLS, Dio

"Τελικά είναι πολύ δύσκολο,να περιγράψουμε μια πορεία προόδου, με τα χρώματα του μέλλοντος,και όχι με τις σκιές του λαικισμού που παναθεμα τες είναι εύκολες,είναι παντού,είναι δίπλα μας είναι πολλές φορές μέσα μας".

Αγώνας καθημερινός και σκληρός. Όπως λέει ο lls, ακόμα και με τον εαυτό μας...Η συνέχεια σήμερα στη ...μικρή Βουλή (Κηφισίας και Αλεξάνδρας)

@Νίκο,

Σωστός...Όλα στο φώς! Φοβερό κλισέ...Τελικά, όντως, το πολύ φως τυφλώνει, είναι ακριβώς ίδιο με το σκοτάδι! (συμφοιτητής?)

@ Cynical

το σενάριο είναι ορατό. Πρόωρες εκλογές για να βγει -λένε- η χώρα από το τέλμα!!
Αναμένομεν....όταν έρθει η ώρα, κάτι μου λέει πώς τα ιστολόγιά μας θα πάρουν...φωτιά!

@ Greek Rider

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με την διαπίστωσή σου...

"άλλοι πόλοι εξουσίας, κυρίως οικονομικοί, παρεισφρύουν και αναδιανέμουν, έμμεσα και άμεσα την εξουσία υπέρ τους".

vagnes on 26 Ιουνίου 2008 στις 12:57 π.μ. είπε...

...η δημοκρατια της κοροϊδιας κανουμε σκανδαλα, εχουμε βουλευτικη ασυλια και δεν δικαζομαστε, μας τα συγχωρειτε ολα και μας αθωωνετε(;;) με την ψηφο σας στις επομενες εκλογες!!
Αυτο δεν μας λενε;

Αληθεια γιατι να λεγεται δημοκρατια το πολιτευμα εκεινο που απαιτει απο μας να τοποθετησουμε στην εξουσια ενα απο τα δυο κομματα που μεσα τους εκτρεφουν διαπλεκομενους και διεφθαρμενους ισοβιους πολιτικους;;

katerina on 27 Ιουνίου 2008 στις 8:53 π.μ. είπε...

Τελικά είμαστε όλοι ....Αριστεροί. Και κάνουμε πάντα το κλασικό λάθος της Αριστεράς.
Περιγράφουμε το πρόβλημα, αλλά δεν ...προτείνουμε.
Πασχάλη μου, το κειμενο είναι παρα πολύ καλό, αλλά και εγώ ....Αριστερή....οπότε την καλημέρα μου.

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com