11/6/08

Πρόσκληση σε συζήτηση από τον ιστολόγο "Vagnes"


Αναδημοσιεύω το σχόλιο του καλού "συνιστολόγου" Vagnes στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Τα ερωτήματα που διατυπώνει είναι σημαντικά και νομίζω ότι αποτελούν αφορμή για τη διεξαγωγή μίας σχετικής συζήτησης. Επισημαίνω ότι, σε αρκετά σημεία διαφωνώ με την προσέγγισή του, ωστόσο το ύφος γραφής και η ποιότητα της προσωπικότητάς του επιτρέπουν έναν ώριμο και δημιουργικό διάλογο...
Υπάρχουν παράμετροι που δεν εξετάζονται στην ανάρτησή σου και θα ήθελα να ακουστεί και μια άλλη άποψη, όσο και αν κάποιοι τη θεωρήσουν συντηρητική.1) Τα πάντα έχουν όρια ακόμη και οι γάμοι. Πού σταματάνε τα σύμφωνα συμβίωσης; Ποιο να είναι το επόμενο επίπεδο συμβίωσης μετά τους ομόφυλους; (ετερόφυλοι, ομόφυλοι, τι έπεται να μη το πω και με κόψει η λογοκρισία;) 2) Μια οικογένεια χωρίς παιδιά ειναι καλή λύση ή πρεπει και οι ομόφυλοι γάμοι να έχουν δικαίωμα υιοθέτησης ή μερικης τεκνοποιίας (κατά το ήμισυ); Τα παιδιά που θα ζήσουν σε τέτοια οικογένεια ποιος τα ρωτάει αν θέλουν; ή αυτά δεν πρέπει να έχουν δικαίωμα απόφασης; 3) Η αποδοχή κάθε νεωτερισμού είναι πρόοδος ανεξάρτητα απο τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει σε μια κοινωνία ή πρέπει να εξετάζονται με ψυχραιμία και πολιτισμό όλοι οι παράγοντες; 4)Η τηλεόραση είναι μία ψυχρή επιχείρηση που ζητά τηλεθέαση, αδιαφορώντας για την κακογουστιά και την ποιότητα ή όχι τελικά;5) Οι από όλες τις μεριές φανατικοί θα έβγαιναν να λένε τις αηδίες τους αν εμείς δεν είμασταν πρόθυμοι ωτακουστές και τηλεθεατές ή όχι; Δεν κάνω τον συνήγορο κανενός, επιζητώ και αναζητώ το μέτρο και τον πολιτισμό σε όλες μας τις ενέργειες στη ζωή και στην κοινωνία. Ένας πολιτικός γάμος μεταξύ ομοφύλων δεν είναι τίποτα άλλο από μια συμβολαιογραφική πράξη που μπορεί να γίνεται χωρίς να απασχολήσει τη δημοσιότητα. Ένας τέτοιος γάμος, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τη δημοσιότητα που προβάλλεται δημιουργεί πρότυπα σε νέους, διαπαιδαγωγεί τα παιδιά μας σε μια κοινωνία που δεν γεννά, σε μια κοινωνία που δεν αναπαράγεται ή εστω που κύριο σκοπό της δεν έχει την αναπαραγωγή και τη διαιώνιση του είδους, ενώ ένας ετερόφυλος γάμος έχει αυτόν τον ευλογημένο σκοπό. Εκτός αν έχουμε αποφασίσει πως η διαιώνιση είναι ένα θέμα που δεν μας απασχολεί και τοσο σοβαρά.Τα σχολιά μου αυτά θα ήθελα να τα κάνω σε μία δική μου ανάρτηση, αλλά αισθάνομαι το ιστολόγιό σου πολύ φιλόξενο και έκανα την ανάρτησή μου εδώ...

15 comments:

Ανώνυμος είπε...

@Πασχάλη άσχετα με το σχόλιο του Vagnes, επειδή θίγεις το θέμα, εγώ είμαι υπερ της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με κάθε τίμημα και κόστος, ακόμη και με κόστος την αισθητική μας ή την προσβολή μας.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα, δεν έχει σχέση τι προβλήματα μας προκαλούν.

Όχι απλά αυτό πρέπει να ισχύει, αλλά θα άξιζε να χαθούν πολλές ζωές για να ισχύει. Τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων δεν έχουν καμία διαφορά με τα δικαιώματα π.χ. των εργαζομένων, των μαύρων, των όποιων άλλων.

Τα παιδιά που μπορεί να έχουν κακό παράδειγμα, ζουν σε ένα κόσμο που τους λένε ότι σε λίγο θα πρέπει να δουλεύουν 65 ώρες/βδομάδα ποιος τα ρωτάει; (Σημερινό πρωτοσέλιδο Ελευθεροτυπίας), σε έναν κόσμο ο ποιος δεν ρωτάει για τα θύματα του ατυχήματος στην Πετρόλα του Λάτση το 1992 (χωρίς ενόχους και 15 νεκρούς).

Το πρόβλημα είναι οι ομοφυλόφιλοι και ο κόσμος τους;

Μακάρι να τους επιτραπούν όσα επιτρέπονται και σε εμάς. Για μένα ένας ομοφυλόφιλος ή μια λεσβία είναι πολύ καλύτερο παράδειγμα για ένα παιδί από ότι ένας κοινός σκληρός επιχειρηματίας, από τον Χριστόδουλο, τον Μπους ή την Πετραλιά που ψήφισε παρόν για το 65ωρο!! Εφόσον επιτρέπονται οι δεύτεροι θα απαγορεύουμε τους πρώτους;

Και το πιο σημαντικό: είναι ορισμένα θέματα που δεν έχουν να κάνουν με τη βούληση της πλειοψηφίας! π.χ. τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμη και δημοψήφισμα να γινόταν και το 90% να έλεγε όχι και πάλι θα έπρεπε να τους προστατεύσουμε και να τους δώσουμε ότι δικαίωμα έχουμε και εμείς. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπαίνουν στην κάλπη.

Η δημοκρατία είναι πρωταρχικώς τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμη και του ενός και μετά η βούληση των πολλών.

Ανώνυμος είπε...

Συνοπτικά οι απόψεις μου.

Κατά τη γνώμη μου η παραδοσιακή πατριαρχική οικογένεια είναι το καλύτερο περιβάλλον για την ανατροφή ενός παιδιού. Όπως ξέρουμε απ' την εξελικτική ψυχολογία ο άνθρωπος είναι k-selected species. Κάνουμε λίγα παιδιά και επενδύουμε πολύ στη φροντίδα τους. Αυτός είναι ένας παράγοντας που μας επέτρεψε να φτιάξουμε πολιτισμούς.

Οι κοινωνίες στις οποίες οι γυναίκες κάνουν παιδιά με πολλούς διαφορετικούς άντρες είναι κοινωνίες στις οποίες οι άντρες δεν συνεισφέρουν στην ανατροφή των παιδιών. Οι γυναίκες επιλέγουν για ταίρι άντρες με χαρακτηριστικά που τους κάνουν να υπερτερούν στον ανταγωνισμό με τους άλλους άντρες (σωματική διάπλαση - επίδειξη ανδρισμού) και οι άντρες ενδιαφέρονται περισσότερο για την ποσότητα και όχι για την "ποιότητα" των γυναικών.

Στις μονογαμικές κοινωνίες οι γυναίκες προτιμούν άντρες με πατρικές ικανότητες και οι άντρες θυσιάζουν την ποσότητα για την "ποιότητα".

Το αποτέλεσμα είναι οι μονογαμικές πατριαρχικές κοινωνίες να δημιουργούν πιο εξελιγμένους πολιτισμούς.

(Διαβάστε και αυτή τη μελέτη)

Η παραδοσιακή οικογένεια είναι επίσης στοιχείο που ευνοεί την κοινωνική σταθερότητα και την αυτονομία του πολίτη απ' το κράτος. Ο οικογενειακός κύκλος μας βοηθάει στα προβλήματα της ζωής, ο πατέρας μας και όχι η αστυνομία παρεμβαίνει όταν σαν παιδιά μας πειράξει ένα μεγαλύτερο παιδί, οι συγγενείς μας φροντίζουν καλύτερα στο νοσοκομείο από τις νοσοκόμες, οι γονείς μας δανείζουν χρήματα σε μια ώρα ανάγκης, τα παιδιά γηροκομούν τους ηλικιωμένους γονείς και πάει λέγοντας.

Αξίζει να παραδειγματιστούμε από την απόπειρα της Σοβιετικής Ένωσης να καταλύσει το θεσμό του γάμου και τη δυστυχία που προκάλεσε αυτή η απόπειρα.

Για τους ομοφυλόφιλους δε νομίζω ότι διαφωνεί κανείς ότι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τη φύση τους. Έτσι κι αλλιώς straight με το ζόρι δε γίνεται κανείς. :D

Το υπάρχον νομικό πλαίσιο τους δημιουργεί κάποια προβλήματα (κληρονομικά, κλπ.) τα οποία πρέπει να επιλυθούν και η λύση μπορεί να έρθει μέσα απ' το σύμφωνο συμβίωσης.

Σχετικά με το γάμο, η έννοια της λέξης συσχετίζεται με μια κοινωνική παράδοση που δεν περιλαμβάνει τη συμβίωση ομόφυλων. Το κράτος οφείλει να σεβαστεί αυτή την παράδοση και όχι να επιχειρήσει να επανακαθορίσει την έννοια της λέξης.

Όσον αφορά την υιοθεσία, είναι σαφές ότι δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα παρά μόνο για το παιδί που θα υιοθετηθεί. Επομένως το αν θα επιτραπεί ή όχι η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια είναι κάτι που δικαιούται να το αποφασίσει η πλειοψηφία.

Για την τηλεόραση, η επιλογή καλεσμένων έχει δύο σκοπούς:

1. Το μέγιστο δυνατό τζέρτζελο.

2. Τη δυσφήμηση της "ανεπιθύμητης" θέσης στο εκάστοτε ζήτημα. Οι συντηρητικές θέσεις είναι γενικά "ανεπιθύμητες" για τα ΜΜΕ γι' αυτό σαν εκφραστές τους καλούν σχεδόν πάντα γραφικά και γελοία άτομα.

vagnes on 12 Ιουνίου 2008 στις 3:17 μ.μ. είπε...

...ανωνυμε φιλε
...αν μπορουμε να επιτρεπουμε τα θετικα αλλα συγχρονως και να αποτρεπουμε τα αρνητικα ποιος μπορει να διαφωνησει.
Ο λογος οτι αφου υπαρχουν αρνητικα απο αλλες πλευρες της ζωης δεν νομιζω οτι μας δινει το δικαιωμα να προσθεσουμε και τα δικα μας αρνητικα σε ανθρωπους και δη σε παιδιά.

Ποτέ δεν ειναι σωστο να στερουμε δικαιωματα απο αλους συνανθρωπους μας, αλλα αυτα τα δικαιωματα τους ας μη τα κανουμε και δικη μας σημαια. Το μετρο ειναι που αναζητουμε, οχι τις υπερβολες, νομιζω.

Δεν αρκει αραγε η συμβολαιογραφικη πραξη συμβιωσης;
Τι αλλες προσθετες αναγκες εξυπηρετει ο γαμος που δεν καταφερνει η συμβολαιογρ. πραξη;

Homo Sapiens on 12 Ιουνίου 2008 στις 3:17 μ.μ. είπε...

Αρχικά κάνω ένα γενικό σχόλιο για το ζήτημα του γάμου:

έχω την εντύπωση ότι το αίτημα για τον πολιτικό γάμο σε ομόφυλους έχει δύο ουσιαστικές διαστάσεις: α)η πρώτη διάσταση σχετίζεται με τα νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις που συνοδεύουν μία τέτοια είδους συμβολαιογραφική πράξη, δικαιώματα που σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να αποδίδονται ισότιμα σε όλους τους πολίτες β) η δεύτερη διάσταση, η λιγότερο διαδεδομένη κατά τη γνώμη μου, αφορά στην τυπική-ουσιαστική σημασία της ισότητας.
Το αίτημα για τη νομική "κάλυψη" της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών μπορεί να ικανοποιηθεί και με το γνωστό σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης (και αυτό όμως το πολιτικό σύστημα αρνείται να το δώσει)
Κατά τη γνώμη μου, η ποιοτική διαφορά του αιτήματος για "πολιτικό γάμο" έγκειται στο γεγονός ότι, ο "γάμος" μπορεί να λειτουργήσει ως θεσμικό-πολιτικό-κοινωνικό όχημα για την ισότιμη, πραγματική και ουσιαστική ενσωμάτωση των ομοφυλοφίλων στην ελληνική κοινωνία. Δεν αμφιβάλλω ότι, η κοινωνία είναι ανώριμη(sic)-ακόμα- να δεχθεί μία τέτοιου είδους αλλαγή. Ωστόσο, είναι αδύνατο να θεωρήσω, ότι, λόγου χάρη η κοινωνία ήταν ώριμη, τότε, να δεχθεί την ισότητα του άνδρα με τη γυναίκα (π.χ δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, την έκτρωση, την αποποινικοποίηση της μοιχείας κτλ.

Υ.Γ Λόγω φόρτου εργασίας, θα επανέλθω αργότερα με ένα γενικό σχόλιο περί προτύπων, με αφορμή τις τελευταίες επισημάνσεις του vagnes

vagnes on 12 Ιουνίου 2008 στις 3:31 μ.μ. είπε...

...φιλε soul
...σε πολυ μεγαλο βαθμο συμφωνω μαζι σου.

Θα πω λοιπον μονο τουτο, πως δεν ειναι καθολου δυσκολο να θεσμοθετηθει ενα αλλο ειδος συμβιωσης που να μη ονομαζεται γαμος, γιατι πραγματι γαμος σημαινει ενωση ετεροφυλων ειναι θεσμος ειναι εθος ειναι ηθος συγκεκριμενο.

Γιατι σωνει και καλα αυτη η ενωση να ονομαζεται γαμος!
...και θα αναφερω ενα συγκεκριμενο υποθετικο διαλογο για να προσδωσω και το απαραιτητο χιουμορ...
-Καλημερα
-Καλημερα, να σας γνωρισω απο δω τον vagnes
-Κε vagnes ειστε παντρεμενος;
-Ναι φυσικα εδω και 20 χρονια
-Συζυγο εχετε αντρα ή γυναικα;;
-...

...δεν θελω να βρισκομαι σ΄αυτη τη θεση. Εσεις;

Meropi on 12 Ιουνίου 2008 στις 3:37 μ.μ. είπε...

Homo Sapiens μου,
είχες καιρό να φανείς και λέω ας πάω να δω τι γίνεται αυτή η ψυχή, και να μαι. Ενδιαφέρουσα η άποψη του Vagnes. Άκου λοιπόν και τη δική μου γνώμη. Πιστεύω ότι πρέπει να επιτραπεί στους ομόφυλους να κάνουν Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, αυτό εξασφαλίζει επαρκώς τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Τα παραπέρα (γάμους, υιοθεσίες κλπ) τα θεωρώ κι εγώ υπερβολικά. Ως προς την υιοθεσία μάλιστα που εμπλέκονται και ανήλικοι είναι πολύ λεπτό το ζήτημα. Εξάλλου αφού οι ίδιοι διάλεξαν ένα σεξουαλικό προσανατολισμό που δεν προκαλεί τεκνογονία, ας συμβιβαστούν. Οι ίδιοι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν και είμαι υπέρ η Πολιτεία να φροντίσει με νομοθετικούς κανόνες να τους εξασφαλίσει. Θεωρώ υπερβολική την απαίτηση τους να υιοθετούν.
Αυτά τα ολίγα.

Homo Sapiens on 12 Ιουνίου 2008 στις 8:02 μ.μ. είπε...

ένα σύντομο σχόλιο περί οικογένειας και προτύπων...

Είναι συχνή η αναφορά στο επιχείρημα περί την απειλή του θεσμού της οικογένειας και την προβολή στρεβλών κοινωνικών προτύπων. Νομίζω ότι, η υποστήριξη μίας τέτοιας θέσης είναι αρκετά προβληματική/υπερβολική.

Επί της ουσίας, δεν διατυπώνεται κάποιο λογικό επιχείρημα που να εξηγεί επαρκώς ότι υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ του ¨γάμου ομοφύλων¨ και της κρίσης του θεσμού της οικογένειας, παρά μόνο απόψεις που εδράζονται σε ένα παραδοσιακό αξιακό σύστημα ιδεών και κοινωνικών αρχών που διατυπώνονται με τρόπο στατικό, δογματικό και στερεοτυπικό. Νομίζω ότι, η οικογένεια δέχεται πολλαπλές "απειλές" από πολύ βαθύτερους κοινωνικοοικονομικούς μετασχηματισμούς και διεργασίες στο εσωτερικό των κοινωνιών. Τα νέα μαζικά πολιτισμικά καταναλωτικά πρότυπα που προωθούν τον εφήμερο -ενίοτε χυδαίο- ευδαιμονισμό και τον πλούτο ως προσδιοριστικό στοιχείο του κοινωνικού status (κύρος), η μαζική είσοδος των γυναικών στην αγορά εργασίας και οι θεσμικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η κρίση προσδοκιών των κοινωνικών στρωμάτων που τοποθετούνται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και η υψηλή εργασιακή ανασφάλεια είναι μερικοί παράγοντες που - πιθανώς -αποθαρρύνουν τη συγκρότηση ενός σχεδίου ζωής που έχει στο επίκεντρό του την "οικογένεια". Η οικογένεια περισσότερο απειλείται από τέτοιου είδους παράγοντες παρά από την επιθυμία-δικαίωμα των ομοφυλοφίλων στη επίσημη-θεσμική συμβίωση.

Επιπρόσθετα, είναι αρκετά υπερβολικό να υποστηριχθεί ότι οι νέοι άνθρωποι είναι εκτιθειμένοι στο αρνητικό πρότυπο που προβάλεται από τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Το μιντιακό σύστημα επιδίδεται σε μία μαζική παραγωγή στρεβλών, αντικοινωνικών, αντιδραστικών και αρνητικών συμπεριφορών και στάσεων που αναμφίβολα δημιουργούν πρότυπα με ισχυρό βαθμό επικινδυνότητας για τους νέους: η προβολή και η εξύμνηση ανθρώπων του εύκολου πλουτισμού, η επαγγελματική καταξίωση με αθέμιτα μέσα, η πολιτική σταδιοδρομία των δημοσίων σχέσεων, ο χυδαίος ευδαιμονισμός και η καταναλωτική μανία είναι μερικά από αυτά.

Νομίζω ότι ένα παιδί έχει να διδαχθεί πολλά περισσότερα από έναν ομοφυλόφιλο που επιδιώκει να αναδείξει τη σημασία της ανεκτικότητας και της διαφορετικότητας σε μία κοινωνία, παρά από "ανήθικους αρσενικούς" και ανίερους ιερείς που προσβάλλουν βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Μία διευκρίνηση: δεν θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλική κοινότητα επιδιώκει να προβάλει τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ως κοινωνικό πρότυπο. Μπορεί αυτό να διαφαίνεται από θλιβερές περιπτώσεις που περιδιαβαίνουν τα μονοπάτια της μιντιακής υποκουλτούρας, ωστόσο η γενίκευση είναι αυθαίρετη.

Homo Sapiens on 12 Ιουνίου 2008 στις 8:20 μ.μ. είπε...

Ως προς το ζήτημα της υιοθεσίας, έχω παρομοίως αρκετές επιφυλάξεις. Όχι γιατί δογματικά απορρίπτω ότι κάτι τέτοιο είναι "αφύσικο", αλλά διότι δεν νομίζω ότι έχουμε επαρκή εμπειρικά δεδομένα για τις πραγματικές κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της περίπτωσης. Βέβαια, σε μία κοινωνία όπου δεν έχει γίνει αρκούντως αντιληπτό το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας (πολλοί την αντιλαμβάνονται ακόμα ως αρρώστια, διαστροφή, κουσούρι κτλ), η συζήτηση για την υιοθεσία είναι πολύ δύσκολη.

Ειλικρινά, είναι ένα ζήτημα για το οποίο δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Αποφεύγω τη απόλυτη άρνηση, αλλά εξίσου αποφεύγω και την εύκολη αποδοχή. Προσωπικά, θεωρώ ότι χρειάζεται πολλή μελέτη και ειλικρινής διάλογος γι΄αυτό το ζήτημα.

Υ.Γ. Θα ήταν πραγματικά ωφέλιμο η ποιότητα της συζήτησης που διαξάγεται εδώ και σε άλλα blog να υπήρχε και στον δημόσιο διάλογο. Όσο εύκολη είναι η διαφωνία, άλλο τόσο δύσκολη είναι η συζήτηση!

Ανώνυμος είπε...

Ωστόσο, είναι αδύνατο να θεωρήσω, ότι, λόγου χάρη η κοινωνία ήταν ώριμη, τότε, να δεχθεί την ισότητα του άνδρα με τη γυναίκα (π.χ δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, την έκτρωση, την αποποινικοποίηση της μοιχείας κτλ.

Διαφωνώ με τον παραλληλισμό. Είναι διαφορετικό πράγμα η νομική ισότητα ανδρών και γυναικών από τις απόψεις των πολιτών περί ισότητας. Ομοίως είναι διαφορετικό πράγμα η νομική αναγνώριση της συμβίωσης ενός ομόφυλου ζευγαριού από την αναγνώριση μιας τέτοιας συμβίωσης ως γάμου.

Μια δημοκρατία φυσικά πρέπει να αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως ισότιμους απέναντι στο νόμο. Επίσης όμως σε μια δημοκρατία οι κοινωνικές αντιλήψεις πρέπει να αλλάζουν εκ των έσω και όχι εκ των άνω, αλλιώς δε μιλάμε πια για δημοκρατία αλλά για κρατικό ολοκληρωτισμό.

Εμένα κάθε είδος ολοκληρωτισμού, όσο αγαθές επιδιώξεις και αν έχει, με βρίσκει αντίθετο.

{
Γενικά οι απόψεις μου σε αυτά τα ζητήματα είναι κοντά στη φιλοσοφία του κλασσικού φιλελευθερισμού. Προτείνω δύο σχετικά άρθρα:

http://lrainc.com/swtaboo/taboos/tolerance.html
http://www.lewrockwell.com/blog/lewrw/archives/010707.html
}


Υ.Γ.
Αν ο πολιτικός γάμος χρησιμοποιηθεί ως όχημα για την ενσωμάτωση των ομοφυλόφιλων στην ελληνική κοινωνία, τι έχει συνέχεια? Δε θέλω να πιστέψω ότι θα εισάγουμε υποχρεωτικό μάθημα "προοδευτικής" κατήχησης στα σχολεία, όταν χρειάστηκε τόσος κόπος για να γίνει το μάθημα της χριστιανικής κατήχησης προαιρετικό.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις για τους παράγοντες που απειλούν την οικογένεια στην παραδοσιακή της μορφή.

Homo Sapiens on 13 Ιουνίου 2008 στις 10:03 π.μ. είπε...

Καλημέρα soul,

σου επισημαίνω ότι τα παραδείγματα που έχω αναφέρει δεν επιδιώκουν συγκρίσεις ή παραλληλισμούς (άλλωστε είναι αδόκιμο κάτι τέτοιο), αλλά έχουν ως στόχο να καταδείξουν ότι σε τέτοιου είδους ζητήματα (δικαιώματα) η πολιτική οφείλει να ξεπερνά την κοινωνία. Οι κοινωνικές αντιλήψεις μεταβάλλονται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με νέες κοινωνικές ανάγκες και διεργασίες που συμβαίνουν με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Θυμήσου ποιες ήταν οι κοινωνικές αντιλήψεις για τη θέση και τον κοινωνικό ρόλο της γυναίκας, όταν είχε "ανοίξει" η συζήτηση για το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες. Ποιες ήταν οι αντιλήψεις για την άμβλωση, την απάλειψη του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες κτλ. Δεν είναι ολοκληρωτισμός η προώθηση πολιτικών που προστατεύουν δικαιώματα, εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες κάποιων κοινωνικών ομάδων και ενισχύουν τις προϋποθέσεις της πραγματικής κοινωνικής τους ενσωμάτωσης.
Ως προς το τελευταίο σχόλιο, θα ήταν ευχής έργο να διδάσκεται στα σχολεία σεξουαλική αγωγή, όπου -μεταξύ άλλων- θα διαπαιδαγωγεί τους νέους και στη διαφορετικότητα. Είναι κρίμα, σε μία σύγχρονη κοινωνία να κυριαρχούν οι απόψεις περί αρρώστιας, διαστροφής κτλ.

Σ' ευχαριστώ για τα link...θα τα επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία

Ανώνυμος είπε...

Ψήφος - πολιτικά δικαιώματα.
Άμβλωση - δικαίωμα του ανθρώπου να διαχειρίζεται το σώμα του.
Απάλειψη θρησκεύματος - προσωπικά δεδομένα.

Ο πολιτικός γάμος ποιό δικαίωμα εξασφαλίζει που δεν το εξασφαλίζει το σύμφωνο συμβίωσης?

Ανώνυμος είπε...

θα ήταν ευχής έργο να διδάσκεται στα σχολεία σεξουαλική αγωγή, όπου -μεταξύ άλλων- θα διαπαιδαγωγεί τους νέους και στη διαφορετικότητα. Είναι κρίμα, σε μία σύγχρονη κοινωνία να κυριαρχούν οι απόψεις περί αρρώστιας, διαστροφής κτλ.

Υπογραμμίζω τη διαφορά διαπαιδαγώγησης - κατήχησης.

Ανώνυμος είπε...

iparxoun kapoies diafores sxetika me ta nomika dikaiomata tou politikou gamou kai enos aplou simfonou somviosis.

alla i ousiastiki diaforopoiisi einai to dikaioma stin uiothesia...to simfono simviosis einai mia kali arxi...o gamos einai kati poy mporoume na doume sto mellon..nomizo oti o soul to thetei sosta.
Homo simfono poli me tin analisi sou gia tis apeiles tis oikogeneias simera

vagnes on 14 Ιουνίου 2008 στις 12:50 π.μ. είπε...

Ενα γενικο σχολιο εχω να κανω που αφορμη του εχει τις συγκρισεις που κανουμε και που παντα μας οδηγουν σε λαθος συμπερασματα και αδικους συμψηφισμους.
Ειναι αληθεια πως η ζωη απειλειται απο ενα σωρο επικινδυνους και σκοπιμα επιβαλλομενους παραγοντες, αυτο ομως δεν σημαινει πως αλλους παραγοντες πιο επουσιωδεις θα πρεπει να τους αποδεχομαστε και να μη αντιδρουμε, επειδη απλα αυτοι κανουν μικροτερο κακο στη ζωη μας.

Ειναι ενα λαθος που κανουμε πολλοι και που οδηγει σε πολλες ισοπεδωτικες απλουστευσεις και απιθανους συμψηφισμους.

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com