17/9/08

Τι μας διδάσκει τελικά η υπόθεση της κ. Μ. Ζαχαρέα;


Μερικές σκέψεις για την ...επικαιρότητα
Η κριτική για την επαγγελματική-επιχειρηματική δραστηριότητα της συζύγου του Υπουργού Επικρατείας αρθρώνεται -κυρίως- στη λογική του «ηθικού ασυμβιβάστου». Εκτός από τις αναμφίλεκτες επιφυλάξεις ως προς την πιθανή προνομιακή μεταχείριση (π.χ κρατική διαφήμιση) των ελεγχόμενων από την κ. Ζαχαρέα media, εγείρονται ζητήματα “ηθικής τάξεως”, αφενός ως προς τη δυνατότητα διασφάλισης του επαγγελματικού/ δημοσιογραφικού ήθους (βλ. αμεροληψία, εσωτερική πληροφόρηση κτλ.) και αφετέρου ως προς την -υπό ευρεία έννοια - ασύμβατη σχέση μεταξύ ελέγχοντος και ελεγχόμενου.
Δεν διαφωνώ με την ουσία της κριτικής. Άλλωστε, θεωρώ ότι το επιχείρημα (εφεύρημα!) «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» είναι μία πολιτικάντικη “πονηρή” μπαρούφα. Ωστόσο, αναρωτιέμαι: τι προσφέρει -επί της ουσίας- στο δημόσιο πολιτικό/ κοινωνικό βίο η παραίτηση της κ. Ζαχαρέα; Ποια είναι η κοινωνική προστιθέμενη αξία από αυτή την πράξη; Δυσκολεύομαι να εντοπίσω κάτι ουσιώδες, πέρα από την ικανοποίηση ορισμένων (θεμιτών) πολιτικών σκοπιμοτήτων και από μία πιθανή «δικαίωση» του λαϊκού αισθήματος. Δεν νομίζω ότι η απουσία της κ. Ζαχαρέα από τα media βελτιώνει τη δημοκρατία ή/ και την διαφάνεια στο πολιτικο-μιντιακό σύμπλεγμα εξουσίας, ότι ενισχύει την ιδέα της «πολιτικής ευθύνης» στην εγχώρια πολιτική κουλτούρα, ότι «ηθικοποιεί» τα media και την πολιτική, ότι καταλύει τις σχέσεις εξάρτησης και συμφερόντων (διαπλοκή),…ότι βελτιώνει την αισθητική του πολίτη - τηλεθεατή…Σε τελική ανάλυση, η τηλεοπτική/ δημοσιογραφική της παρουσία είναι επαγγελματικά, ηθικά και αισθητικά ανώτερη από τα -παντός τύπου- δημοσιογραφικά «λιβανιστήρια» που επικυριαρχούν στο πολιτικό - μιντιακό life style…
Τελικά, τι μας διδάσκει η υπόθεση της κ. Μ. Ζαχαρέα; Νομίζω ότι η συζήτηση γύρω από τον επαγγελματικό της βίο αναδεικνύει, για την ακρίβεια επιβεβαιώνει, τη διαπίστωση της άρρηκτης σχέσης μεταξύ της επαγγελματικής επιτυχίας και των δημοσίων σχέσεων, του επαγγελματικού status και των κοινωνικών διασυνδέσεων, της κοινωνικής καταξίωσης και του «οικογενειακού κεφαλαίου». Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικές σκέψεις, όταν η -κατά τα άλλα αξιοπρεπής- κ. Ζαχαρέα «κλείνει» συμβόλαια εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για να προσφέρει τις δημοσιογραφικές της υπηρεσίες. Εκτός κι αν πρόκειται για μεγάλο «δημοσιογραφικό ταλέντο» που -δυστυχώς- αδυνατώ να διακρίνω...

7 comments:

gpapoul on 18 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:22 π.μ. είπε...

Η κυρία Ζαχαρέα ήταν μια καλή δημοσιογράφος εδώ και πολλά χρόνια. Η «απογείωση» όμως της καριέρας και της αναγνωρισιμότητάς της έγινε παράλληλα με την άνοδο του συζύγου της στην εξουσία και δη στην διαχείριση των εγχώριων ΜΜΕ. Είναι ολοφάνερο δηλαδή ότι στην επαγγελματική «μεγέθυνσή» της έπαιξε ρόλο η θέση του άντρα της…

Homo Sapiens on 18 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:21 π.μ. είπε...

that is the point, gpapoul...

pinelopi t. on 18 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:23 μ.μ. είπε...

το ζήτημα είναι ακριβώς η ηθική της πολιτικής.. αυτό το τσιτάτο "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" είναι ότι πιο γελοίο έχω ακούσει στις όποιες πολιτικές δηλώσεις ακολούθησαν των υποθέσεων που εμπλέκονταν με τις συζύγους υπουργών της κυβέρνησης, των κ.κ Ρουσόπουλου και Βουλγαράκη.. φυσικά δεν υπάρχει κανένα ασυμβίβαστο μεταξύ του να είσαι σύζυγος υπουργού και δημοσιογράφος ή επιχειρηματίας αρκεί αυτό να μη σχετίζεται με οικονομικά σκάνδαλα και χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Δε νομίζω να ενοχλούσε κανένα αν η κυρια του Βουλγαράκη είχε κατάστημα με παπούτσια για παράδειγμα ή αν η κυρία Ζαχαρέα έκανε το πολιτιστικό ρεπορτάζ..

tractatus on 18 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:29 μ.μ. είπε...

Γεννάται πράγματι, όμως, μια απορία: Γιατί τώρα; Γιατί όλοι γνωρίζουμε οτι εδώ και χρόνια η κα Ζαχαρέα ήταν σε κανάλια απο παρουσιάστρια σε δελτία ειδήσεων μέχρι εκδότρια; Αραγε, τι συνέτρεξε; Εχω μια απάντηση.
Ενοχλεί πλέον ο σύζυγός της.
Κατά τα άλλα, αυτά τα συγκοινωνούντα δοχεία με τη πολιτική, πές το δημόσιες σχέσεις, πές το οικογενειοκρατία, πράγματι όχι απλά είναι αποδεκτά αλλά είναι και θεμιτά...εξού και η ηθική με τη νομιμότητα...
μπλεγμένες δουλειές, φυσικά σήμερα, ακόμα περισσότερο. Μα ακριβώς γιατί έχει απαξιωθεί ο αξιακός κώδικας μέσα στην κοινωνία και κατ' επέκταση και μέσα στην πολιτική.
Δυστυχώς, βαδίζοντας με τις δημοσκοπήσεις και όχι με πολιτικούς όρους, η κοινωνία της επικοινωνίας θα κλείσει τον διάλογο και θα καλλιεργήσει την αδιαφορία και την οργή που ήδη έχουν κάνει τα πρώτα τους φανερά βήματα.

Λευτέρης Χαμαλίδης on 21 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:38 π.μ. είπε...

To γιατί αναδυκνείονται όλα αυτά τώρα, είναι ένα ερώτημα που με απασχόλησε και μένα.
Πιστεύω ότι τώρα που ξεκίνησε η κατηφόρα για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, όλα θα αρχίσουν να καταγράφονται, διότι πάντα υπήρχαν απλά δεν καταγράφονταν.
Το χειρότερο δε για την πολιτική, είναι ότι όλοι αυτοί που είναι "στον τάκο", είναι διότι καρφώνει ο ένας τον άλλον.
Παλεύουν μεταξύ τους, πετώντας τη ρετσινιά του διεφθαρμένου, ο ένας στον άλλο, για να μην κολλήσει πάνω τους και καταστρέχει την πολιτική τους καριέρα.

tractatus on 22 Σεπτεμβρίου 2008 στις 7:09 μ.μ. είπε...

θα συμφωνήσω με τον Λευτέρη Χ.
Γενικά για κάποιο λόγο είμαι καχύποπτη προς τις τελευταίες εξελίξεις...περιμένω περισσότερα για να εχω πλήρη εικόνα κι αυτό απαιτεί φυσικά κι άλλο χρόνο...τουλάχιστον 2μηνο...

ikor on 22 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:23 μ.μ. είπε...

Στο "γιατί τώρα;" απάντηση υπάρχει: Γιατί τώρα άρχιζε πάλι να ακουμπάει η δυσαρέσκεια τον "Τσάρο" της οικονομίας.

Δεν είναι τυχαίο: κάθε φορά που η κριτική πάει στον Αλογοσκούφη, πάντα κάτι άλλο προκύπτει και τα καλύπτει όλα! Αντιπερισπασμός...

Όσο για το τι μας διδάσκει η όλη υπόθεση, Πασχάλη, συμφωνώ με το συμπέρασμά σου. Έστω κι έτσι όμως το βρίσκω πολύ θετικό ότι αρχίζει να κατακρίνεται η αθέμιτη πρόοδος.

Ας γίνει η Μάρα η αρχή ώστε να πάψουμε να θεοποιούμε το "κακό συναπάντημα" σε κάθε του μορφή!

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com