24/9/08

Η αποκρουστική όψη του πολιτικού “καθεστωτισμού”


Η αποκρουστική, αντιαισθητική και ντροπιαστική συμπεριφορά του μέχρι πρότινος πολιτικού ινστρούχτορα - συμβουλάτορα (!) του πρωθυπουργού αποτελεί -πιθανώς- σχετικά σημαντικότερο ζήτημα - τουλάχιστον ως προς το δημόσιο ενδιαφέρον - συγκριτικά με αυτή καθ’ αυτή τη δικαστική διάσταση της υπόθεσης (ως προς αυτή, είναι σώφρον να αναμένουμε την ολοκλήρωσή της). Η τηλεοπτική εικόνα είναι εξόχως απωθητική: o κ. Κεφαλογιάννης, σε ημι - νηφάλια κατάσταση (θολωμένος από τη «στημένη» δίκη) και ενώπιον ορισμένων πολιτικών του αβανταδόρων, εξύβρισε τη δικαιοσύνη (…ανεκδιήγητος εισαγγελέας, στημένη δίκη, στημένη (!) σκευωρία…) και - αυθαίρετα - υπερασπίστηκε τον θιγόμενο (;) κοινοβουλευτισμό (…σήμερα καταδικάστηκε ο κοινοβουλευτισμός).

Η συσσωρευμένη εμπειρία μισού αιώνα στα δημόσια αξιώματα και στη διαχείριση ισχύος/εξουσίας, όταν αναπτύσσεται σε ένα πελατειακό - καχεκτικό πολιτικό σύστημα (δημόσιες σχέσεις, κατεστημένα συμφέροντα, ιεραρχίες, ρουσφέτια…) «παράγει» τα προσδοκώμενα αποτελέσματα: ο κ. Κεφαλογιάννης -προφανώς- ουδέποτε θεώρησε ότι η συμπεριφορά του δημοσίου προσώπου υπόκειται σε - πολιτικούς και ηθικούς - περιορισμούς, ότι η συμμετοχή στα δημόσια «πράγματα» σημαίνει μύηση σε μία κοινωνικά/πολιτικά υπεύθυνη (βλ. ηθική) συμπεριφορά, ότι η γενικότερη στάση του λειτουργεί ως «παράδειγμα» (πρότυπο) για τους πολίτες (εφόσον συμφωνούμε με τον Ισοκράτη, οι πολίτες μιμούνται τους άρχοντες).

Ο κ. Κεφαλογιάννης έχει κάθε δικαίωμα να αμφισβητεί την απόφαση του δικαστηρίου (άλλωστε ο νομικός μας πολιτισμός προστατεύει αυτό το δικαίωμα).Ωστόσο, η συμπεριφορά του υποδεικνύει τη νοοτροπία του «φεουδάρχη», του τοπικού άρχοντα που διοικεί -όπως νομίζει- το βιλαέτι του και τους υποτακτικούς του, που μπορεί να επιδεικνύει σεβασμό κατά το δοκούν στους θεσμούς (θυμηθείτε την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη όταν του ασκήθηκε δίωξη), που μπορεί να προσβάλλει τους λειτουργούς της δικαιοσύνης όταν οι αποφάσεις τους εναντιώνονται στα συμφέροντά του.

Ακόμη χειρότερα, επιδιώκει να ενσαρκώσει το δημόσιο ήθος και τον κοινοβουλευτισμό (…καταδικάστηκε επειδή, ων βουλευτής, δέχθηκε ένα πολίτη στο γραφείο του για να του δώσει μία εξήγηση…!). Δίχως -μάλλον- να το αντιλαμβάνεται, (άλλωστε είναι παλαιάς κοπής πολιτικός) επιδιώκει την υπεράσπιση του θεσμού με την πιο αναχρονιστική αντίληψη για τον κοινωνικό ρόλο και τις πολιτικές/κοινωνικές υπηρεσίες του βουλευτή. Δυστυχώς, “κραυγάζει” για την -δήθεν- χαμένη τιμή του κοινοβουλευτισμού με εκείνη την (θλιβερή) αντίληψη που τον κατέστησε “ισόβιο” άρχοντα στην περιοχή του.
Ο κ. Κεφαλογιάννης μπορεί να έχει δίκιο. Όντως, μπορεί να είναι θύμα σκευωρίας και σκοτεινών συμφερόντων που επιδιώκουν την εξόντωσή του…Θα φανεί στο τέλος της δικαστικής διαδικασίας. Ωστόσο, πέραν της δικαστικής απόφασης, δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι η τηλεοπτική του παρουσία αποτυπώνει την πιο αποκρουστική όψη του πολιτικού “καθεστωτισμού”.

14 comments:

Ανώνυμος είπε...

δυστυχώς Πασχάλη, πίσω από όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα, υπάρχει η λαϊκή νομιμοποίηση...όπως λες κι εσύ είναι 50 χρόνια μέσα στα πράγματα...είναι φαύλος κύκλος. πολιτικοί και λαός είναι μυημένοι σ' αυτή τη νοοτροπία..έχει μπολιάσει για τα καλά στον κόσμο...

δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το κείμενο σου...η χθεσινή εικόνα του ήταν απαραδεκτη...

Μ.Χ

busy bee on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:51 μ.μ. είπε...

Πασχάλη με κάλυψες απόλυτα!
Συμφωνώ με τον φίλο ανώνυμο:..."είναι φαύλος κύκλος"...
και θα ρισκάρω να πω μια ιδιόμορφη σχέση "νονού"....με "βαφτιστήρι" καταλαβαίνετε τι εννοώ? και εδώ "κολλάει¨και "δένει" η λαϊκή νομιμοποίηση!

Greek Rider on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:27 μ.μ. είπε...

Πασχάλη συμφωνώ για τη νοοτροπία την οποία τονίζεις και τον πολιτικό καθεστωτισμό.

Η νοοτροπία του μου θύμισε Μεσαίωνα.

αντωνης on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:51 μ.μ. είπε...

Καλησπερα Πασχαλη.
Πολυ ωραια η αναρτηση σου.
Αλλά μηπως "τον παιρνει" να τα κανει ολα αυτα ακριβως επειδη ειναι αυτος που ειναι;
(η συγγενεια του-και αρα οι πλατες;-με πασιγνωστη επιχειρηματικη οικογενεια κατα τη γνωμη μου παιζει το ρολο της).

αντωνης on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:53 μ.μ. είπε...

Και φυσικα και η λαϊκη "νομιμοποιηση" μεσω της ψηφου παιζει το ρολο της.
Γιατι φανταζομαι οτι αυτη η αποκρουστικη οψη δεν ειναι κατι αγνωστο στους ψηφοφορους της περιφερειας του.

gpapoul on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:56 μ.μ. είπε...

Και είναι πραγματική απογοήτευση όταν, μετά από όλα αυτά που αναφέρονται παραπάνω, ένα "κοπάδι ψηφοφόρων" πάει και ψηφίζει την κόρη …για να μη χαθεί το "οικογενειακό μαγαζί". Τι να ελπίσει μετά κανείς από αυτούς τους "πολίτες"; Ότι είναι άξιοι της μοίρας τους;

Homo Sapiens on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:33 μ.μ. είπε...

καλησπέρα φίλοι μου,

σκόπιμα δεν έκανα αναφορά (για να μη γίνει και ...σεντόνι) σ΄αυτό που σωστά λέτε "λαϊκή νομιμοποίηση"...ήμουν σίγουρος ότι κάποιο σχόλιο θα γινόταν επ' αυτού. Όντως, η αποκρουστική όψη του πολιτικού καθεστωτισμού είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στη άλλη πλευρά, βρίσκεται η εξίσου αποκρουστική όψη μίας κοινωνίας που σιωπά, που συμβιβάζεται, που βολεύεται...Δίχως τη "λαϊκή νομιμοποίηση", δύσκολα θα επιβίωναν για μεγάλο χρονικό διάστημα τα παντός τύπου πολιτικά φέουδα σε όλη τη χώρα.
Η περίπτωση Κεφαλογιάννη -πιθανώς- να αποτελέσει ένα θετικό σοκ, έστω και μικρής επίδρασης, για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Ένα σοκ που θα ταρακουνήσει συνειδήσεις, κουλτούρες, παγιωμένες αντιλήψεις κτλ. τόσο της κοινωνίας απέναντι στους πολιτικούς, όσο και των πολιτικών απέναντι στην κοινωνία και στους θεσμούς.

tractatus on 24 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:54 μ.μ. είπε...

Πασχάλη, το χειρότερο απ' όλα είναι η αμνησία και, κατά συνέπεια, η νομιμοποίηση...τόσο που τα ίδια άτομα ή τα παιδία τους πολύ σύντομα με τους ίδιους σταυρούς είναι και πάλι άνθρωποι των κοινών...αυτό κάτι σημαίνει όχι μόνο για τον 'καθωσπρεπισμό' των πολιτικών και των δημοσιογράφων αλλά και για την υποκρισία και το βόλεμα όσων τους ψηφίζουν...αυτά δε τα βαφτιστίρια...σκέψου οτι αντί να παράγουμε Πολιτική σήμερα μετράμα βαφτίσεις, γάμους και κηδείες όπου παρέστη ο βολευτής.....Αντε μετράμε και τα παράθυρα στην TV...of course

ikor on 25 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:48 π.μ. είπε...

Καλημέρα Πασχάλη!

Κοιτώντας τη φωτογραφία του κ.Κεφαλογιάννη αναρωτιέμαι μήπως ήρθε η ώρα να οριστούν θητείες στους βουλευτές.

Σε 3-4 θητείες maximum δεν μπορεί άραγε ένας βουλευτής να αναπτύξει τη δράση που θέλει;;

Έτσι, για να ανανεωθεί και λίγο το πολιτικό σκηνικό και να κοπούν οι μακροχρόνιες εξαρτήσεις.

ellinaki on 25 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:44 π.μ. είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα τόσο με το άρθρο όσο και με τα επακόλουθα σχόλια.

Στην ουσία πρόκειται για αυτή τη νοοτροπία όπου ο "τοπικός κοτζαμπάσης" ξαφνικά πέφτει από το θρόνο του και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν μπορούν να επέμβουν τα παληκάρια του, και δεν μπορεί να στείλει κανέναν στον Έβρο. Πάνω στην απόγνωσή του, βγάζει το πραγματικό του πρόσωπο. Όχι ενός αξιοπρεπούς βουλευτή, αλλά αυτό του ψευτόμαγκα.

Εάν κάποια στιγμή αρχίσουμε και βλέπουμε πολιτικούς και βουλευτές να καταδικάζονται, και να ξεκατινιάζονται έτσι μπροστά στις κάμερες, ενδεχομένως να ωριμάσει και η υπόλοιπη κοινωνία και να καταδικάζει τέτοιους ανθρώπους και νοοτροπίες.

Είναι το κλασσικό ζήτημα, πότε η εξαίρεση θα φτάσει σε μία κρίσιμη μάζα ώστε να γίνει ο κανόνας.

Homo Sapiens on 25 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:27 π.μ. είπε...

@ tractatus,

Ελένη, σκέφτομαι ακριβώς αυτό που επισημαίνεις...η υποβάθμιση της πολιτικής, και ως διαχείριση της εξουσίας και ως διαδικασία επίλυσης προβλημάτων, είναι δραματική...

Φαίνεται ότι οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους...Αποκτούν νέα νοήματα και εντυπώνονται τελείως διαφορετικά στο νου του πολίτη...Σκέψου τις πιθανές απαντήσεις μερικών νέων ανθρώπων στο ερώτημα "τι είναι πολιτική?"...

Ως προς τις...λέξεις, συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φίλους μας το τελευταίο σου post

Homo Sapiens on 25 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:34 π.μ. είπε...

@ikor,

Γιάννη,

στο πλαίσιο της ευρύτερης συζήτησης για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος διατυπώνονται πολλές προτάσεις. Μεταξύ αυτών και αυτή που προτείνεις....Νομίζω ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όντως είναι ώρα να γίνει μία ώριμη συζήτηση γι' αυτό...Αν υπάρχει έστω κι ένα minimun συναίνεσης στη βασική "λογική" της πρότασης, δηλαδή στον περιορισμό των εξαρτήσεων και των κατεστημένων συμφερόντων (τοπικά "φέουδα") και στο άνοιγμα των ευκαιριών για συμμετοχή περισσότερων ανθρώπων στα δημόσια πράγματα, τότε θα μπορεί με σχετική ευκολία να γίνει και η πολιτική εξειδίκευση της πρότασης (πόσες θητείες κτλ). Επιφυλάσσομαι ως προς τη βούληση για την προώθηση μία τέτοιας ρύθμισης....

Homo Sapiens on 25 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:37 π.μ. είπε...

@ ellinaki,

αυτό το σκεπτικό έχω κι εγώ...Γι'αυτό και σε προηγούμενο σχόλιό μου είπα για την πιθανότητα το γεγονός αυτό (και η συμπεριφορά του πολιτικού και η πιθανή καταδίκη του σε δεύτερο βαθμό)

να αποτελέσει ένα θετικό σοκ...

Βλαχοκυριλές on 26 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:57 π.μ. είπε...

Πολύ σωστά τα λες. Ύφος και ήθος σεμνόν και ταπεινόν.

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com