13/11/08

Η εξέγερση του… «σύγχρονου Πολυτεχνείου»


Στις - επίσημες - ημέρες μνήμης των κοινωνικών αγώνων για ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια (βλ. την επικείμενη 17/11), υπάρχει -συνήθως- ένας (υπέρ)πληθωρισμός δημοσίων δηλώσεων και δημοκρατικών παραινέσεων -συχνά με υπερβολικά στομφώδη τρόπο- από τους πολιτικοθεσμικούς παράγοντες του πολιτικού συστήματος. Ουδεμία αντίρρηση. Η διαρκής ενεργοποίηση, υπενθύμιση και υπεράσπιση των δημοκρατικών αγώνων και κοινωνικών αξιών ουδόλως αμφισβητούνται.

Ωστόσο, όταν η μνήμη παραμένει εγκλωβισμένη στον «γυάλινο σωλήνα» του παρελθόντος, δίχως να υπεισέρχεται στα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά συμφραζόμενα, φαίνεται να ευνοεί -κυρίως- τη διαμόρφωση και αναπαραγωγή συλλογικών ψευδαισθήσεων, πολιτικών φαντασιώσεων και δημοκρατικών αυταπατών. Αναμφίβολα, είναι μοιραία η υποβάθμιση του δημόσιου λόγου σε «κούφια ρητορεία» και η διολίσθηση σε ένα διάχυτο κοινωνικοπολιτικό στρουθοκαμηλισμό. Το προσωρινό βόλεμα στους πομπώδεις δημοκρατικούς λόγους και στα «must» παραδοσιακά ευχολόγια αποκρύπτει τη σύγχρονη «δημοκρατική γύμνια» διαμορφώνοντας μία εικόνα «χαζοχαρούμενης» δημοκρατικής ευφορίας.

Η συγκυρία είναι σκληρή και προκλητική. Η οικονομική κρίση, τα δημοκρατικά ελλείμματα, οι διαρθρωτικές αδυναμίες και η πολιτική αδράνεια παράγουν πολλαπλές κοινωνικές διαιρέσεις και αποκλείουν -κυνικά- κοινωνικές ομάδες από το κοινωνικό και δημοκρατικό «παιχνίδι». Οι κοινωνικές ομάδες που υποαντιπροσωπεύονται στους συλλογικούς θεσμούς λήψης αποφάσεων και διαπραγμάτευσης και υπόκεινται διακρίσεις από τους θεσμούς αναδιανομής πόρων και ευκαιριών (φτωχοί και κοινωνικά αποκλεισμένοι), πλαισιώνονται και από εκείνους που αποκλείονται από τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα: η απεργία πείνας και ο αγώνας φυλακισμένων και μεταναστών για το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια (η «αθέατη κοινωνία»).

Ο κοινωνικός αποκλεισμός αναπαράγεται διαρκώς, με ισχυρότερη ένταση, έκταση και μεγαλύτερο βάθος, διαμορφώνοντας έναν εύθραυστο κοινωνικό ιστό. Κοινωνικές ομάδες ασφυκτιούν στα στεγανά ενός ελιτίστικου συστήματος που επιμελώς ικανοποιεί τα συμφέροντα των «βολεμένων» (πολιτικά ισχυρών) και αδιαφορεί για τις ανάγκες και τις οδύνες των «εκτός των τειχών» (πολιτικά ανίσχυρων). Η αφασία της κυβερνητικής ελίτ και η ανύπαρκτη «κοινωνία της πρόνοιας» εξωθούν τους αποκλεισμένους σε εξέγερση…Άλλωστε αυτοί δεν (θα) είναι το σύγχρονο …«Πολυτεχνείο»?

7 comments:

Ανώνυμος είπε...

"Το προσωρινό βόλεμα στους πομπώδεις δημοκρατικούς λόγους και στα «must» παραδοσιακά ευχολόγια αποκρύπτει τη σύγχρονη «δημοκρατική γύμνια» διαμορφώνοντας μία εικόνα «χαζοχαρούμενης» δημοκρατικής ευφορίας"

den exeis adiko...eidika stis meres giortis tis dimokratias oloi ligo poli, politikoi kai koinonia, moiazei na vaukalizomaste...
den xero ti tha akousoume kai ti tha doume ti deutera, alla to periballon einai katathliptiko...auto pou ginetai stis fylakes alla kai metajy ton metanaston (px sta xania) einai tragiko..san i dimokratia na ekdikitai toys apokleismenous

geia xara...kali sinexeia

Homo Sapiens on 14 Νοεμβρίου 2008 στις 11:17 π.μ. είπε...

that is the point, φίλε ανώνυμε.

hasapi grammata on 15 Νοεμβρίου 2008 στις 4:08 μ.μ. είπε...

aftoi kai alloi tosoi pou apofevgoun... ti dimosiotita!!!

tin kalimera moy

Homo Sapiens on 15 Νοεμβρίου 2008 στις 7:07 μ.μ. είπε...

kalispera hasapi!

elpizo na min mas...sfaxeis :)

ta leme...

tractatus on 16 Νοεμβρίου 2008 στις 10:57 π.μ. είπε...

Πολύ σωστή η προσέγγισή σου Πασχάλη. Το 'μια απ' όλα' της πολιτικής σήμερα έχει συμπαρασύρει μνήμες και στόχους...δυστυχώς. Φυσικά δεν είναι μόνοι τους οι πολιτικοί που αρέσκονται στα στερεότυπα...υπάρχει κι ο κόσμος που τους επιλέγει...το ζητούμενο είναι μέχρι πότε...με αυτούς τους όρους θα κυβερνάται αυτή η χώρα...:(

Homo Sapiens on 17 Νοεμβρίου 2008 στις 9:40 π.μ. είπε...

Ελένη,

πολύ φοβάμαι ότι, τα φαινόμενα αυτά έχουν μία εκπληκτική "κανονικότητα"...με αυτούς τους όρους και με αυτή την κουλτούρα θα κυβερνάται για αρκετά ακόμα χρόνια. Η δομική αλλαγή στην κουλτούρα πολιτών και πολιτικού συστήματος είναι αργόσυρτη και σαφώς εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερο βάθος από τις διαδοχικές κυβερνητικές αλλαγές...

ellinaki on 17 Νοεμβρίου 2008 στις 11:54 π.μ. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενα. Και το πιο θλιβερό, ίσως, είναι πως άτομα του σημαντικού πολιτικού χώρου (άρα και υπαίτιου για τη σημερινή σαθρή δημοκρατία) νοιώθουν ότι ξεπλήρωσαν το μεγαλύτερο χρέος ως "Γενιά του Πολυτεχνείου"

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com