18/3/09

"Κουκουλοφόροι" και δημοκρατική κοινωνική αυτοπροστασία


Υποθέτω ότι, όλοι έχουν σχηματίσει μία άποψη για την ταυτότητα των «κουκουλοφόρων» (με ιδεολογική, κοινωνική και «μεταφυσική!» αναφορά): κοινωνικό περιθώριο, ακροαριστεροί, αναρχικοί, χαβαλέδες των βορείων προαστίων, ξένοι πράκτορες, παρακράτος…
Από την προσέγγιση της ταυτότητάς τους -συνήθως- προκύπτουν και οι απόψεις για τα κίνητρα της συμπεριφοράς τους. Μερικές ενδεικτικές προσεγγίσεις είναι: α) ωφελιμιστική - ηδονιστική, οι καταστροφές δημόσιας περιουσίας και το κυνηγητό με τους αστυνομικούς προκαλούν τεράστια ευχαρίστηση (απόλαυση), εκτονώνουν αποτελεσματικά τα προσωπικά άγχη και απαντούν επαρκώς στα ερωτήματα υπαρξιακού τύπου (νοηματοδοτούν την ζωή). Μάλιστα, η μετάβαση από την αφάνεια της καθημερινότητας στο επίκεντρο της δημοσιότητας προσδίδει ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα ευχαρίστησης (κοινωνικός χουλιγκανισμός) β)πολιτική - ιδεολογική, η συμπεριφορά τους έχει πολιτικοιδεολογικά στοιχεία και επιδιώκει την αντίσταση στο καθεστώς της νεοελληνικής αστικής δημοκρατίας και την ενεργοποίηση της κοινωνίας για την ανατροπή του status-quo, γ)κοινωνική, η κοινωνική εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση παραμορφώνουν τις συμπεριφορές και παρακινούν στην βία ως έσχατη-αυθόρμητη μορφή κοινωνικής ύπαρξης, δ)παραπολιτική, οι κουκουλοφόροι είναι άνθρωποι του συστήματος και χρησιμοποιούνται στρατηγικά ως όχημα για την συστηματική περιστολή των ατομικών ελευθεριών, την ένταση της κρατικής βίας και την αστυνομοκρατία.
Ό,τι κι αν είναι οι κουκουλοφόροι και όποια κίνητρα κι αν έχουν, η δράση τους ενθαρρύνεται από ένα συνδυασμό κρατικών και κοινωνικών «αποτυχιών»: από τη μία πλευρά είναι η υποβάθμιση της δημόσιας ασφάλειας, τα σκάνδαλα, η ανώριμη δημοκρατία, η ατιμωρησία, η ανεπάρκεια, η αδυναμία επιβολής του νόμου, η υποβάθμιση του δημόσιου χώρου (βλ. πανεπιστήμια) οι κοινωνικές ανισότητες και το «τρύπιο» κοινωνικό κράτος, από την άλλη πλευρά είναι η νεοελληνική χαζομάρα που κάνει χαβαλέ με τον ξεφτιλισμό του κράτους (βλ. Παλαιοκώστας, Ρομπέν των super-market, η ιδιότυπη συμπάθεια προς τρομοκράτες π.χ παλαιότερα 17Ν), ο ατομικισμός, το αξιακό έλλειμμα και η μιντιακή-κοινωνική υποκουλτούρα (life style της πλάκας).
Παρά τις δυσάρεστες όψεις κράτους και κοινωνίας, η δημοκρατική νομιμότητα και το κράτος δικαίου συνιστούν δημοκρατική κοινωνική επιλογή, ώστε τα κοινωνικά και αξιακά ελλείμματα να μην προσφέρουν κανενός είδους «νομιμοποίηση», ανοχή και συμπάθεια σε πράξεις βίας και ανατροπής της κοινωνικής ειρήνης. Οι «κουκουλοφόροι» και οι παντός τύπου τρομοκράτες πλήττουν τη δημοκρατική κοινωνία, όχι μόνο με αυτή καθ’ αυτή την έκνομη συμπεριφορά τους, αλλά -κυρίως?- για το γεγονός ότι αποτελούν τον βολικότερο εχθρό της δημοκρατίας. Η κουλτούρα του φόβου, η αστυνομοκρατία και οι δήθεν πολιτικές λύσεις που απλώς υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες (βλ. τη χθεσινή συζήτηση για τα νέα κυβερνητικά μέτρα) συνιστούν περισσότερο ασφυκτικό έλεγχο στο δημόσιο χώρο και στη συλλογική δράση και λιγότερο χτύπημα προς τους κουκουλοφόρους.

Δεν χρειάζονται νέοι «κουκουλονόμοι», χρειάζεται απλώς να κάνουν σωστά τη δουλειά τους η πολιτεία, η αστυνομία, οι πρυτάνεις, οι δικαστές κτλ.
Ίσως, όμως, χρειάζεται και μία στοιχειώδης «δημοκρατική κοινωνική αυτοπροστασία». Μία συλλογική αντίδραση και καταδίκη τόσο στη βία των αυτόκλητων σωτήρων της κουκούλας, όσο και στην κυβερνητική αφασία….(
Η οργάνωση ενός τέτοιου συλλαλητηρίου μάλλον θα είχε επιτυχία!) Μία συλλογική προσπάθεια για την απαξίωση της κουκούλας και την ανάδειξη της δημοκρατικής διεκδίκησης. Μία συλλογική προσπάθεια να πείσουμε την "κουκούλα" να βγεί και να "έρθει" στη δική μας πλευρά..

9 comments:

Ανώνυμος είπε...

Μία συλλογική προσπάθεια να πείσουμε την "κουκούλα" να βγεί και να "έρθει" στη δική μας πλευρά..

a geia sou...
edo einai to kleidi, kai edo arxizoun ta diskola

Homo Sapiens on 18 Μαρτίου 2009 στις 12:41 μ.μ. είπε...

@ Nick reth

γεια σου Νίκο,

όντως, πρέπει αυτή η ρημάδα η κοινωνία να αποδείξει ότι υπάρχει, ότι έχει τις δικές της ευθύνες και ότι πρέπει τις αναλάβει με όποιο τρόπο μπορεί.
Κι όπως λες κι εσύ, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σας: η κοινωνία, ο καθένας μας, τα συνδικάτα, οι φοιτητικές παρατάξεις, τα κόμματα οφείλουμε να στερήσουμε από οποιονδήποτε να μιλά για μας και μάλιστα καταφεύγοντας στην τρομοκρατία και τη βία. Και πολύ, πάρα πολύ, αργήσαμε.

Homo Sapiens on 18 Μαρτίου 2009 στις 3:20 μ.μ. είπε...

Καλησπέρα κ. Τσουκνίδα,

ακριβώς αυτή τη σκέψη έκανα όταν έγραψα για την ανάγκη στοιχειώδους δημοκρατικής αυτοπροστασίας.

Η κοινωνία βρίσκεται σε ομηρία: από τη μία βιώνουμε τις επιπτώσεις της πολιτικής ανεπάρκειας και ανευθυνότητας και από την άλλη το μπάχαλο των αυτόκλητων σωτήρων και επαναστατών...και όλο αυτό μας οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο τρομολαγανείας και κουλτούρας του φόβου..

Nikos Lioliopoulos on 18 Μαρτίου 2009 στις 11:26 μ.μ. είπε...

Ασχετο....Γιατι δεν βγάζει την αναρτηση μου στο blogroll ? Ουτε στου φίλου rider? μήπως με σβήσατε βρε παλιόπαιδα; :-)))

Ανώνυμος είπε...

Πασχάλη
πως μπορώ να διαφωνήσω με όσα γραφεις ,το ζήτημα ειναι τι κάνει το κράτος , η κυβέρνηση ( τα διαχωρίζω)
, η κοινωνία , οι ίδιοι εμείς :
εκτιμώ ότι ξέρουν ποίοι ειναι οι κουκουλοφόροι ,αλλά δεν τολμούν ,γιατί κρύβουν πολλές εκπλήξεις για τους υπευθύνους.
ασφαλώς δεν συμφωνώ με τη κουκούλα , την ταυτίζω με παλαιές συνήθεις (ρατσιμος υτων αμερικάνων , μεσάιωνας , θα μου πεις πολύ παλαιά θυμάμαι αλλά και εγω παλαιός ειμαι )
τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δεν πρόκειται να βοηθήσουν , νόμοι υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται ,
άφησαν να εξελιχθούν τα γεγονότα για να έχουν άλλοθι για νεα μετρα συντηριτικά.
γιαννης σταματοπουλος

Homo Sapiens on 19 Μαρτίου 2009 στις 12:37 μ.μ. είπε...

Νίκο,

δεν βλέπω να υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Υπάρχεις κανονικά στη λίστα των ιστολογίων μου με την πιο πρόσφατη ανάρτησή σου! (με θες για συνεργάτη :))

Homo Sapiens on 19 Μαρτίου 2009 στις 1:05 μ.μ. είπε...

κ. Γιάννη,

οι νέοι "κουκουλονόμοι" συνιστούν μία καθυστερημένη -κυριολεκτικώς και μεταφορικώς- πολιτική απάντηση. Το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει και απαιτείται ο στοιχειώδης σεβασμός στους νόμους. Ωστόσο, η εφαρμογή των νόμων μπορεί να βοηθά στη διευθέτηση του προβλήματος ως προς τη διαχείριση της κρίσης (τη στιγμή που εκδηλώνεται η βία), αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι βοηθά στην ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινομένου (τη στιγμή της "γέννησης" της βίας).

Μία κοινωνία που είναι ικανή να παράγει διαρκώς βία (στο γήπεδο, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο, στη δημόσια πολιτική) κάπου έχει αποτύχει. Κι εδώ οι ευθύνες διαχέονται παντού, σε όλους μας. Δεν ξέρω αν θεωρητικολογώ, αλλά ποτέ δε ασπάστηκα την άποψη ότι, η καταστολή είναι η μοναδική απάντηση της κοινωνίας...

Nikos Lioliopoulos on 19 Μαρτίου 2009 στις 8:29 μ.μ. είπε...

Χθες δεν υπήρχε, δεν ξέρω γιατι. Τέλος πάντων Ρίξε μια αίτηση και θα δούμε :-))

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com