16/2/10

Το άρθρο του John Lichfield στην Independent



Αποσπάσματα από το "Sick man of Europe seeks remedy from wary neighbours"

....Conversations in Athens in the last few days – with politicians, business figures, union leaders, pollsters and people in cafés and on the street – suggest that Greece may now be ready to accept the pain of long overdue reform if the pain is shared evenly. The problem is that nothing in Greece is even; many things are fragmented. The sparkling new Athens metro, largely funded by the EU, co-exists with crumbling third-world pavements. Luxury shops are opening up in the wealthy district of Kolonaki. Two or three blocks away, in the poorer district of Exarchia – epicentre of the 2008 riots – almost half the local shops are boarded up....

...Almost 30 years after joining the EU, Greece remains partly a country of the Levant and the Balkans and not a fully developed European economy or political system. The self-employed, from doctors to restaurant owners, represent two-thirds of the workforce. By entering risibly low but unchallenged tax returns – an average of €4,000 for restaurant owners, €10,000 for lawyers – they pay almost no income tax. The number of state employees has more than doubled to over one million since Greece joined the EU in 1981. Many Greek civil servants retire in their forties or fifties on high pensions....

....Generations of Greeks have shrugged their shoulders at the problems or found their own way through the morass. (The black economy is thought to be 30 per cent of the "real" economy.) But these attitudes may be changing. Paschalis Aganidis, 28, spokesman for "Generation €700" – a centrist pressure group for young Greeks – says that people of his age are beginning to ask why Greece should not be more like other developed nations. "Our society is characterised by corruption, impunity, cronyism and bureaucracy," he said. "The greatest victims of these traditions are young people, who will pay the accumulated debt for decades to come but can't find secure, well-paid jobs. This crisis could be a good thing. Greeks see that things cannot now go on as before."....

4 comments:

Greek Rider on 16 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:51 μ.μ. είπε...

Πασχάλη συγχαρητήρια για την επιτυχία σας, δεν είναι και λίγο πράγμα να σας αναφέρει η Independent.

Νομίζω ότι όντως τα αρνητικά 30 ετών τα πληρώνουν σήμερα οι νέοι. Η κατάστασή μας δεν πάει άλλο, δεν είναι δυνατόν να ζούμε άλλο με δανεικά. Η ελληνική φούσκα έσκασε.

Πολύ φοβάμαι ότι η συνέχεια θα είναι εξίσου αρνητική και για Βρετανία-ΗΠΑ.

Homo Sapiens on 17 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:08 π.μ. είπε...

Γεια σου Gr,

Η εμπειρία της συζήτησης με τον κ. Lickfield ήταν πολύ ωραία.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η μεγάλη του έκπληξη στο γεγονός της κονωνικής ανοχής στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας. Μάλιστα, στάθηκε πολύ στο ζήτημα της κοινωνικής και πολιτικής κουλτούρας λέγοντας ότι πολλοί στην Ευρώπη και στον κόσμο αμφιβάλλουν αν πραγματικά μπορούμε να οργανώσουμε την οικονομία και την κοινωνία μας στα σύγχρονα πρότυπα των αναπτυγμένων δημοκρατιών. Κυριαρχεί γενικά μία πεσιμιστική αντίληψη στο εξωτερικό για το αν μπορούμε να αλλάξουμε....

Η δική μου γνώμη είναι ότι η κρίση ίσως αποτελέσει το πιο δημιουργικό σοκ στη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Ένα σοκ που μπορεί να οδηγήσει σε συνδυασμένες "μικροεπαναστάσεις" και "από τα πάνω" και "από τα κάτω". Ωστόσο...this process will inevitably be painful!

Panagiotis Peteinatos on 17 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:56 μ.μ. είπε...

Πασχάλη πολύ καλή δουλειά!
Πράγματι η κρίση πρέπει να αποτελέσει το πιο δημιουργικό σοκ στη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Τώρα που πέσαν οι μάσκες και κάποιοι κρύβονται από ντροπή πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμε. Ακόμα και αν ξεφύγουμε αυτή τη φορά από την επιτήρηση, σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για πτώχευση. Δεν πάει άλλο!

tractatus on 28 Φεβρουαρίου 2010 στις 5:53 μ.μ. είπε...

Κι εγώ πιστεύω οτι η κρίση μπορεί να φέρει και θετικά αποτελέσματα. Η διαφορά, όμως, αυτής της μαζοχιστικής κατά τα άλλα ελπίδας(;!) είναι οτι η θεραπεία εκ των υστέρων, πολλές φορές, έρχεται αργά....Πόσες γενιές νέων και αργότερα μεσήλικων θα χρειαστούν για να ξαναφέρουν την αλληλεγγύη και την ασφάλεια σε αυτή τη χώρα, αναρωτιέμαι. Η καταστροφή σημαίνει χρόνο, επιμονή και κρίση. Αυτά,δυστυχώς, δεν δημιουργούνται χωρίς Παιδεία και Ανθρωπιά...Προς το παρόν όλοι κοιτάνε τους αριθμούς και, μάλιστα, ξεκινάνε 'απο τα κάτω'. "Απο τα κάτω" θα έπρεπε να ξεκινήσει η διαβούλευση και, μάλιστα, εντός της κοινωνίας. Το διαδίκτυο, όπως και να το κάνεις, είναι ακόμα μια εσωτερική ανάλωση για να μη πώ αρκετά μοναχική, ιδιαίτερα όταν τα μηνύματα στο opengov δεν γνωρίζουμε, πότε κι απο ποιούς διαβάζονται...κυρίως, όμως, όταν δεν παίρνουμε απαντήσεις...

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com