21/1/10

Βοήθεια στην Αϊτή

1 comments

Τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου, ο σταθμός του ΣΚΑΪ σε συνεργασία με τη UNICEF ξεκινάει Μαραθώνιο Αλληλεγγύης για τη σεισμόπλητικη Αϊτή. Ο Πασχάλης Αγανίδης της G700 μιλάει με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ για το ρόλο που μπορούν να παίξουν τα νέα Μέσα στην ευαισθητοποίηση των πολιτών. Βοηθάμε όλοι την Αϊτή.

Η συνέντευξη ξεκινάει στα 16' και 20''

13/1/10

Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ : good is not enough

8 comments
Κάθε είδους αξιολόγηση γίνεται με τη χρήση ενός (ή περισσοτέρων) αντικειμενικών μέτρων. Η αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: α) «τεχνοκρατική» αξιολόγηση με την κατασκευή αντικειμενικών δεικτών αποτελεσματικής διακυβέρνησης και β) πολιτική ανάλυση με τη χρήση συγκεκριμένων μέτρων σύγκρισης.Η τεχνοκρατική αξιολόγηση προσφέρεται για την ανάλυση μίας σχετικά μεγάλης κυβερνητικής περιόδου (2-4 χρόνια) ώστε να υπάρχουν επαρκή δεδομένα εκτελεστικών πρωτοβουλιών, νομοθετικής παραγωγής και τελικών αποτελεσμάτων. Για τη βραχεία περίοδο των 100 πρώτων ημερών μίας κυβέρνησης, η αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα.

Υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις που χρησιμοποιούν διαφορετικά μέτρα σύγκρισης. Έτσι, υπάρχουν αξιολογικές κρίσεις που αφορούν στον βαθμό σύνδεσης του κυβερνητικού έργου με τις προεκλογικές δεσμεύσεις και αναλυτικές προσεγγίσεις που συγκρίνουν τη νέα κατάσταση (σε όρους εμπιστοσύνης, στίγμα διακυβέρνησης, πρωτοβουλίες) με την πρότερη κατάσταση. Μία αυστηρότερη και -μάλλον- ωφελιμότερη κριτική για την κυβέρνηση σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία δεν αφορά ούτε στην σύγκριση με την πρότερη κατάσταση (η σύγκριση με το ιστορικά χειρότερο δεν έχει νόημα) ούτε και στη διεξοδική διερεύνηση της τήρησης των προεκλογικών λόγων (καμία κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά το προεκλογικό πρόγραμμα ως κυβερνητικό textbook). Αντιθέτως, αφορά στα ανακλαστικά και στο βαθμό απόκρισης της κυβέρνησης στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της συγκυρίας, δηλαδή στο βαθμό κυβερνητικής αντίδρασης απέναντι στη δραματική οικονομική συγκυρία.

Αναμφίβολα, με αυτό το κριτήριο αξιολόγησης οι κυβερνητικές επιδόσεις δεν είναι ισχυρές. Η συνειδητοποίηση της πραγματικής κλίμακας του προβλήματος ήταν αργή, η ταχύτητα αντίδρασης μικρή και οι πρωτοβουλίες -συχνά- αντιφατικές, άτολμες και αποσπασματικές. Η συνεχής υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, η εντεινόμενη αβεβαιότητα και οι αρχικές παλινδρομήσεις ως προς το νέο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης αποτυπώνουν την πολιτική σπατάληση κρίσιμου χρόνου και τις συντονιστικές κυβερνητικές ανεπάρκειες. Άλλωστε, η συχνή δημοσιοποίηση προθέσεων και πρωτοβουλιών δίχως επαρκή αιτιολόγηση, χρονοδιάγραμμα και σαφή σχεδιασμό δημιουργούν σύγχυση και στρεβλώσεις (ενδεικτικά το θολό τοπίο γύρω από το φορολογικό, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, την agenda του κοινωνικού κράτους). Επιπρόσθετα, ο διακηρυγμένος στόχος της κοινωνικής διαβούλευσης και η ηλεκτρονική εκδοχή της (επίκειται νέα ανάρτηση γι’ αυτό το θέμα) -πιθανώς- λειτουργεί ως παρεμπόδιση μίας ταχύτερης νομοθετικής παραγωγής (νομίζω ότι, σε έκτακτες συνθήκες κρίσης μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχει trade off μεταξύ της ανάγκης για διαβούλευση και της ανάγκης για άμεση λήψη μέτρων και πρωτοβουλιών).


Ωστόσο, ο βαθμός εμπιστοσύνης και υποστήριξης στην κυβέρνηση παραμένει ισχυρός. Κατά τη γνώμη μου, όχι διότι η πλειοψηφία των πολιτών θυμάται με αποστροφή την προηγούμενη κατάσταση, ούτε διότι οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ παραμένουν ανίσχυροι, αλλά κυρίως γιατί αναγνωρίζει στις κυβερνητικές προθέσεις και πρωτοβουλίες την εκκίνηση της ευρύτερης και σημαντικότερης διαδικασίας ανασυγκρότησης, μεταρρύθμισης και δημοκρατικού εκσυγχρονισμού του Κράτους (δομές, διαδικασίες, δημόσια διοίκηση, δικαιώματα κλπ).

Αναπόφευκτα, πάντως, η διόρθωση των προβλημάτων κυβερνητικού συντονισμού, η τολμηρή σχεδίαση, προώθηση και εφαρμογή μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών, η σύγκρουση με τις δυνάμεις της αδράνειας και του status quo και η διαμόρφωση ευνοϊκών προϋποθέσεων για οικονομική ανάκαμψη και έξοδο από την κρίση θα βαρύνουν αποφασιστικά στη μελλοντική αξιολόγηση της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου. Άλλωστε, μία καλή κυβέρνηση είναι καταδικασμένη σε κριτική αν στην πορεία του χρόνου παραμείνει απλώς καλή.

5/1/10

Η κοινωνία του φθόνου

7 comments

Οι αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης (ανεργία, οικονομική δυσπραγία, αυξημένη φορολόγηση) και η πληκτική μιντιακή υπερπαραγωγή της κοινωνικής δυσφορίας έχουν διαμορφώσει ένα ιδιότυπο σκηνικό «κοινωνικού κανιβαλισμού»: φάτε όσους έχουν υψηλές αμοιβές ή/και όσους έχουν επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία!

Η δημοσίευση των οικονομικών απολαβών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων ή η επαγγελματική - πολιτική ανέλιξη προσώπων συνιστούν μία ελκυστική μιντιακή υπεράσπιση των μη προνομιούχων και μία «βολική» διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Η δημόσια συζήτηση καταντά εμμονική, μεροληπτική, ασφυκτική, ανυπόφορη: πόσα παίρνουν οι λιμενεργάτες, πόσες μέρες «κάθονται» οι εκπαιδευτικοί, ποιες είναι οι αμοιβές των δημοσιογράφων της Ε.Ρ.Τ , γιατί ο κ. Π. Βρυώνης διορίστηκε μέλος του Δ.Σ. του Ο.Π.Α.Π, γιατί ο τάδε έγινε Γ.Γ Υπουργείου, γιατί ο δείνα αμείβεται με τόσα κ.ο.κ.

Η επιχειρηματολογία των επαγγελματιών κριτικών ελάχιστες φορές αρθρώνεται σε μία συνετή, νηφάλια και αντικειμενική εξέταση των πραγμάτων, που συνοδεύεται από μία ορθολογική προσέγγιση κρίσιμων όψεων κοινωνικών/εισοδηματικών ανισοτήτων και ανεπαρκειών του κοινωνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος, των εργασιακών θεσμών (εργασιακών σχέσεων) και η οποία στοχεύει στη διατύπωση μεταρρυθμιστικών ιδεών και προτάσεων πολιτικής για μία αποτελεσματική θεραπεία των προβλημάτων. Αντιθέτως, η κριτική του μιντιακού συρμού αρθρώνεται στη λογική ενός κοινωνικά ελκυστικού – «φαντασιακού» σοσιαλιστικού εξισωτισμού, μίας χαμηλής ποιότητας λαϊκιστικής εργασιακής ηθικής και μίας επίμονης επίκλησης του δημοσίου συμφέροντος (η επιλεκτική επίκληση στο μέσο φορολογούμενο καταντά ανυπόφορη). Το αποτέλεσμα αυτού του τύπου της δημόσιας συζήτησης είναι ένα διαρκές «κοινωνικό κουτσομπολιό» και μία μαζική παραγωγή αφόρητων κλισέ και συνθημάτων που δήθεν υπερασπίζονται τη νέα γενιά: τι λέει ένας εργαζόμενος των 700 ευρώ για τις αμοιβές του τάδε; (κλασική ερώτηση πρωινάδικου).

Οι όψεις εισοδηματικών, κοινωνικών και διαγενεακών ανισοτήτων στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι τραγικές (π.χ προνομιακές εργασιακές ρυθμίσεις που δεν αποτελούν δικαίωμα για όλους τους εργαζομένους αλλά προνόμιο για λίγους πολιτικά ισχυρούς). Ωστόσο, το δια ταύτα μίας ώριμης πολιτικής συζήτησης αφορά στις θεσμικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για την υπεράσπιση της κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης, τις ίσες ευκαιρίες για όλους, την ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, την αποκατάσταση της αξίας της εργασίας, την αξιοκρατική επαγγελματική και πολιτική ανέλιξη κ.ο.κ. Η υποβάθμιση της δημόσιας συζήτησης σε λυσσώδη προσωπική κριτική και κουτσομπολιό διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής διχόνοιας και φθόνου δίχως να ενθαρρύνουν ουσιαστικές θεσμικές πρωτοβουλίες. Δυστυχώς, αυτή η τακτική μας καθηλώνει στην κουλτούρα του γνωστού ανεκδότου…περί της κατσίκας του γείτονα.

4/1/10

2009 & Γενιά των 700ευρώ

0 comments

Από το blog της G700

Το 2009 για τη «Γενιά των 700ευρώ» ήταν η δυσκολότερη περίοδος των τελευταίων ετών. Οι αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης μοιραία επικεντρώθηκαν σε σημαντικό βαθμό στο πιο ευάλωτο τμήμα της αγοράς εργασίας. Στους νέους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ειδικά στους απασχολούμενους στην πιο ευέλικτη βαθμίδα της αγοράς εργασίας. Απολύσεις, μη ανανέωση συμβάσεων, πάγωμα καταβολής μισθών ή μείωση μισθού, αναγκαστικές άδειες άνευ αποδοχών, «σιωπηρή» συναίνεση στη μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, εργασιακή ανομία και εργοδοτικοί εκβιασμοί ,αποτέλεσαν συνηθισμένα φαινόμενα για τη «Γενιά των 700ευρώ».


Δίπλα στην οικονομική και εργασιακή κρίση, η κυβερνητική αφασία της προηγούμενης περιόδου, η μεταρρυθμιστική ατολμία, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και η αδυναμία ποιοτικής αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των δημόσιων αγαθών συνέθεσαν ένα απογοητευτικό σκηνικό μιας αδιέξοδης και μπλοκαρισμένης κοινωνίας που ώθησε πολλούς νέους στην απογοήτευση, στην παραίτηση, στην αδιαφορία και τη βία.
Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους, όσοι συζητούμε τακτικά στο blog και στις καθημερινές μας παρέες, όσοι ζήτησαν τη συμβουλή μας για τα εργασιακά τους ζητήματα (Συνήγορος του Εργαζομένου), μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες: μήπως είμαστε μία γενιά «Ιφιγένεια»; Μήπως η πιθανότητα της κοινωνικής στασιμότητας ή και καθόδου για τη νέα γενιά είναι ισχυρότερη από ποτέ; Μήπως βιώνουμε μία τραγική συμπαιγνία των καλά βολεμένων του μεταπολιτευτικού status quo εις βάρος της νέας γενιάς;

Σ΄ αυτό το πλαίσιο και σ’ αυτή την ευρύτατη agenda θεμάτων, οι δημόσιες παρεμβάσεις της G700 είχαν πολλαπλό περιεχόμενο. Συνοπτικά, επιχειρήσαμε μέσα από τη συλλογική μας προσπάθεια:
- να διατηρήσουμε ενεργό το κοινωνικό ενδιαφέρον για το θέμα της γενιάς των 700 ευρώ
-να δώσουμε φωνή στο πρεκαριάτο -την ανεκπροσώπητη κοινωνική πλειοψηφία των νέων εργαζομένων ηλικίας 25-35

-να τεκμηριώσουμε τις σημαντικότερες όψεις κοινωνικής και διαγενεακής ανισότητας στην Ελλάδα και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών
-να διατυπώσουμε μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες και προτάσεις πολιτικής για τα σημαντικότερα πολιτικο-κοινωνικά θέματα (παιδεία, εργασιακό, ασφαλιστικό, πράσινη οικονομία)
- να «αμφισβητήσουμε» τους παραδοσιακούς θεσμούς πολιτικής εκπροσώπησης και να προβάλλουμε την συλλογική, αυτόνομη και αυτο-οργανωτική πολιτική πρωτοβουλία της «κοινωνίας των πολιτών» (netroots) - να επισημάνουμε την αξία της ατομικής και συλλογικής υπευθυνότητας για τη νέα γενιά και να καταδείξουμε τα αδιέξοδα της βίας και της «κοινωνίας του φραπέ»
- να αναδείξουμε τη διαγενεακή δικαιοσύνη, ως βασικής συνιστώσας της κοινωνικής δικαιοσύνης και θεμελιακό κριτήριο άσκησης των δημόσιων πολιτικών.


Πέρα από τις δημόσιες παρεμβάσεις μας στο blog και στα παραδοσιακά ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα για την προώθηση των παραπάνω θεμάτων, το 2009 υπήρξε μια χρονιά έντονης κινητικότητας, η οποία σημαδεύτηκε και από σημαντικές επιτυχίες. Ενδεικτικά:

-Βοηθήσαμε στη σύνταξη Γραπτής Δήλωσης Ευρωβουλευτών για το Πρεκαριάτο, σχετικά με την ανάγκη αντιμετώπισης της εργασιακής ανασφάλειας, της φτώχειας και της ανεργίας των εργαζόμενων νέων μετά από πίεση της G700
- Συνδιοργανώσαμε με την 50και Ελλάς Εκδήλωση, τη μοναδική σε όλη την Ελλάδα, για την πρώτη Ευρωπαϊκή Ημέρα Διαγενεακής Αλληλεγγύης και καταθέσαμε Γραπτή Δήλωση για το Διαγενεακό Ζήτημα (29 Απριλίου 2009)

- Βραβευτήκαμε με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ).
- Γραφτήκαμε στο Μητρώο Εκπροσώπων Συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με δυνατότητα συμμετοχής στις ηλεκτρονικές δημόσιες διαβουλεύσεις της Ε.Ε Ως εγγεγραμμένη ομάδα πίεσης πλέον λάβαμε μέρος στην επίσημη ανοιχτή ευρωπαϊκή διαβούλευση με τίτλο « Α possible designation of 2012 as European Year for Active Ageing and International Solidarity»
- Βάλαμε μπρος τη δημιουργία Επιστημονικού Συμβουλίου της Γενιάς των 700 ευρώ με τη συμμετοχή νέων επιστημόνων απ’ όλο τον κόσμο.

Για τη G700, το 2009 ο πήχης τέθηκε ψηλά. Τόσο η ατζέντα που ανοίξαμε (τώρα πρέπει να γίνει το follow up), όσο κυρίως οι προκλήσεις που θέτει στη γενιά των 700 ευρώ η ελληνική πολυεπίπεδη κρίση, με το πάγωμα της ανάπτυξης, τη δημοσιονομική κατάρρευση, την όξυνση του ασφαλιστικού προβλήματος και τη διεύρυνση του οικολογικού ελλείμματος, απαιτούν τo 2010 να εντείνουμε την προσπάθεια που καταβάλλουμε για οικονομική ανάκαμψη και ψυχική ανάταση. Να συμβάλουμε κι εμείς με τις δυνάμεις μας ώστε το 2010 να γίνει έτος αλλαγής και δημιουργίας.
 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com