...σχόλιο για τη συζήτηση περί ακαδημαϊκού ασύλουΤο πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει εντυπωθεί στο συλλογικό νου ως συνεκτικός δεσμός διαφορετικών ομάδων (φοιτητές, ακαδημαϊκοί, ερευνητές…) που διαμοιράζονται την ακαδημαϊκή ελευθερία και απαρτίζουν μία πνευματική κοινότητα, ως κοινό βίωμα για την επιστημονική και κοινωνική πρόοδο, ως γόνιμη συνθήκη για να ανθήσει η καλλιέργεια του ορθού λόγου, η συνεχής διάψευση, η αμφισβήτηση και η επιστημονική αναζήτηση δίχως δεσμεύσεις, δογματισμούς και υποταγές (ιδεολογικές, εμπορικές, γραφειοκρατικές). Το ακαδημαϊκό άσυλο είναι το άυλο κεφάλαιο για το χτίσιμο μιας πραγματικής ακαδημαϊκής κοινότητας, μίας έννοιας που ποτέ δεν εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο από μία απλή συνάθροιση ατόμων και συμφερόντων σε ένα πανεπιστημιακό χώρο. Ακαδημαϊκή κοινότητα και άσυλο είναι έννοιες συμβιωτικές, η μία προϋποθέτει την άλλη. Το άσυλο είναι σχέση κοινότητος και η κοινότητα είναι σχέση ελευθερίας. Διόλου απροσδόκητα, η απουσία σχέσεων κοινωνίας, η ανυπαρξία ακαδημαϊκής και πνευματικής κοινότητας αποτυπώνονται στην ηθική, συμβολική και πραγματική υποβάθμιση του ασύλου σε έννοια γεωγραφική - χωροταξική και αστυνομική. Δυστυχώς, δίχως ακαδημαϊκή κοινότητα, το στερεοτυπικό «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών» αδυνατεί να διαχωρίσει επί της ουσίας ένα πανεπιστήμιο από ένα καφενείο.
Αναρτήσεις
8 comments:
φίλε πολύ σωστό. Θα το χρησιμοποιήσω σε μια μελλοντική μου ανάρτηση. Το πιάνεις τι θέμα ακριβώς στον πυρήνα του. Τα άλλα είναι θέατρο και συνδικαλισμός. Χαίρομαι για ότι διάβασα.
Και ως εκ πρόταση; Δηλαδή επειδή ορισμένοι καθηγητές δε φέρονται σωστά κλπ, τι να κάνουμε;
Βέβαια, έχω διαφορετική εντελώς θέση. Το άσυλο είναι ένα δικαίωμα, όπως ακριβώς και η ελευθεροτυπία.
Πολύ ωραίο άρθρο! Πράγματι, στην Ελλάδα ποτέ οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι δεν κατόρθωσαν να σχηματίσουν μια ενιαία πνευματική κοινότητα που πασχίζουν μαζί για έρευνα και διδασκαλία. Αποτέλεσμα? Το Πανεπιστημιακό Άσυλο να χρησιμοποιείται κυρίως για τη δράση μειοψηφικών ομάδων.
@leo
νομίζω ότι, η εργαλειοποίηση του ασύλου και η διαχρονική εμμονή σε μία συζήτηση γύρω από χωροταξικά, αστυνομικά και νομικά ζητήματα έχουν απονεκρώσει το ουσιαστικό περιεχόμενο και την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου.
@δείμε
"το άσυλο είναι δικαιώμα". Συμφωνώ.
Το επεκτείνω λιγάκι λέγοντας ότι, η απόλαυση ενός δικαιώματος είναι συνάρτηση της (αυτο) δέσμευσης στις συγγενείς προς αυτό υποχρεώσεις. "Ακαδημαϊκός πολιτισμός δικαιωμάτων" δίχως τον αντίστοιχο "ακαδημαϊκό πολιτισμό υποχρεώσεων" είναι έννοια δίχως περιεχόμενο.
Στις λίγες αράδες που έγραψα, προσπάθησα να πω ότι, ο χώρος του πανεπιστημίου (μπορεί και πρέπει να) είναι ένα μέρος που ο πολιτισμός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μπορεί να συνυπάρξει ως "κοινό βίωμα και συνείδηση", υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει μία ουσιαστική ακαδημαϊκή κοινότητα, που παρά τις αυτονόητες και ευεργετικές εσωτερικές αντιθέσεις στο πεδίο των ιδεών, έχει ως κοινό στόχο την ακαδημαϊκή και κοινωνική πρόοδο.
@Meropi
αυτό που είναι πραγματικά αξιοσημείωτο στην κοινωνική και ακαδημαϊκή παρακμή αυτού που θεωρητικά και -μάλλον- άστοχα ονομάζουμε "ελληνικό πανεπιστήμιο" είναι ότι διαχρονικά επισώρευσε ένα τεράστιο πλέγμα αντικρουόμενων συμφερόντων που ελάχιστη ή και καθόλου σχέση έχουν με αυτό που εννούμε ως ακαδημαϊκή διαδικασία
Μάλιστα συμπτωματικά σήμερα δημοσίευσα ένα ακόμα άρθρο για το άσυλο.
People now advance book for a booth, or keep waiting for hours to enjoy at my gaming zone.
Δημοσίευση σχολίου