Η ενίσχυση του ΛΑ.Ο.Σ και η λειτουργική του σχέση με τα media

Η επίμονη δημοσκοπική στασιμότητα (ή και κάμψη) του ΛΑ.Ο.Σ επέτρεψε -αρχικώς - την ανίχνευση μίας σχετικά προοδευτικής κοινωνικής αντιμετώπισης/ στάσης έναντι κρίσιμων θεμάτων που -πέρα από τα σκάνδαλα- κατέλαβαν σημαντικό χώρο στο δημόσιο διάλογο: δημόσια ασφάλεια, αστυνομία, μετανάστευση. Ωστόσο, η δημοσκοπική εκλογική επιρροή του ΛΑ.Ο.Σ ήταν παραπλανητική (ίσως μας διαφωτίσουν γι΄ αυτό οι δημοσκόποι). Η σημαντική εκλογική του ενίσχυση υποδεικνύει σαφώς μία συντηρητική αναδίπλωση, αφενός στο πεδίο της κοινωνικής αντίληψης και αφετέρου στο πεδίο της δημόσιας πολιτικής (επανακαθορισμός των κυβερνητικών επιλογών). Μάλιστα, δεν θα ήταν διόλου απροσδόκητη η υποψία ότι, η κοινωνική απήχηση/επίδραση του ΛΑ.Ο.Σ είναι πολλαπλάσια από την εκλογική του δύναμη.

Υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες για την προσέγγιση της εκλογικής δυναμικής του ΛΑ.Ο.Σ. Μία από τις περισσότερο πειστικές εξηγήσεις είναι η λειτουργική σχέση του κόμματος με τα media. Ως λειτουργική σχέση, νοείται η -κατά κάποιο τρόπο- συμβιωτική σχέση του πολιτικού λόγου που αρθρώνει ο ΛΑ.ΟΣ με την κυρίαρχη μιντιακή φιλοσοφία στην προσέγγιση των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών φαινομένων× η λειτουργικότητα της σχέσης έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί και παράγει με αποτελεσματικό τρόπο αμοιβαία οφέλη (εκλογική πελατεία - τηλεθέαση).

Το «γενετικό υλικό» αυτής της αρμονικής σχέσης είναι ο λαϊκισμός. Σε προηγούμενο κείμενο για τον μιντιακό λαϊκισμό έγραφα ότι: …«ο λαικισμός νοείται ως η διαδικασία δημόσιας τεκμηρίωσης διαδεδομένων πλανών και κατασκευής λογικοφανών ψευδαισθήσεων από όσους διαμεσολαβούν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Υπό αυτή την έννοια, ο λαϊκισμός αφενός επιβεβαιώνει και αναπαράγει κοινωνικές συγχύσεις, παρανοήσεις και ιδεοληψίες και αφετέρου δημιουργεί νέους βολικούς μύθους (εύκολα αντιληπτούς και κατανοητούς από τους πολίτες)...
Ο μιντιακός δημόσιος διάλογος διεξάγεται με όρους και κανόνες που σαφώς υπαγορεύονται από την παραπάνω διαδικασία: η απλοϊκή σκέψη συνθλίβει τη σύνθετη, η λογικοφάνεια εκτοπίζει τον τεκμηριωμένο λόγο, η «κραυγή» κατισχύει έναντι του ορθολογισμού. Το πλαίσιο είναι ασφυκτικό και σπάνια επιτρέπει υπερβάσεις. Η ταχύτητα, η επικοινωνία, οι εντυπώσεις και η εκφορά (πώς λες κάτι και όχι τι λες) του λόγου διαμορφώνουν το κεντρικό μήνυμα που μεταδίδεται στο κοινό. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο ΛΑ.Ο.Σ έχει κρίσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα: η αποτελεσματική αφομοίωση των «κανόνων του παιχνιδιού», λόγω της εξοικείωσης που του αποδίδει η ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα, η δεξιοτεχνία στη διαχείριση της επικοινωνίας και ο πολιτικά «καθαρός» δημόσιος λόγος του (ευκολονόητος και εύληπτος), του αποδίδουν σημαντική ισχύ. Από αυτή τη λειτουργική σχέση με τα media φαίνεται να έλκει σημαντικό μέρος της δυναμικής της η εγχώρια -κιτς εκδοχή- της λαϊκής δεξιάς.