...πρώτες σκέψεις για τον πόλεμο Ρωσίας-ΓεωργίαςΗ ανοικτή -πολεμική- σύγκρουση Γεωργίας - Ρωσίας ουδόλως θεωρούταν δεδομένη (τουλάχιστον στην παρούσα φάση). Αναμφίβολα, τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου (βομβαρδισμοί, βομβιστικές επιθέσεις…) καταδεικνύουν ότι οι ποικίλης έντασης κρίσεις συνιστούν ενδημικό φαινόμενο στις αποσχισθείσες περιοχές (Αμπχαζία, Ν.Οσσετία). Ωστόσο, διάχυτη ήταν η εντύπωση (όχι βεβαιότητα) ότι η “συστημική”αστάθεια είναι -κατά κάποιο τρόπο- ελεγχόμενη, αν και διαμορφώνεται σε ένα πλαίσιο ακραίων/ επικίνδυνων ισορροπιών. Το σχετικά απόμακρο ενδεχόμενο του μετασχηματισμού της κρίσης σε γενικευμένη σύρραξη θεμελιωνόταν στο επιχείρημα ότι κανένα από τα αντιτιθέμενα μέρη δεν αντλεί καθαρό όφελος από μία τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων, που -φαινομενικά- πλήττει τα συμφέροντα όλων.
Ωστόσο, η ελεγχόμενη ισορροπία του “συστήματος” διαταράσσεται από μία ακατανόητη(;) και μη συμβατή με τη διεθνή νομιμότητα κίνηση της Γεωργίας. Υποκινούμενη, ή έχοντας σαφώς διασφαλίσει τη συναίνεση των Η.Π.Α, η ηγεσία της Γεωργίας επιδιώκει με στρατιωτική επέμβαση (η επιλογή της ημερομηνίας τεκμηριώνει το στοιχείο του αιφνιδιασμού) τη βίαιη αλλαγή του status quo στη Ν. Οσσετία και τη δημιουργία «τετελεσμένων», ώστε να διασφαλίσει μία σχετικά ευνοϊκότερη θέση στις (αναπότρεπτες) μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Ο στρατηγικός στόχος της Γεωργίας (αλλαγή του status quo) φαίνεται να μην πραγματοποιείται λόγω της άμεσης στρατιωτικής απάντησης της Ρωσίας. Η ανάληψη του κινδύνου της επίθεσης από την πλευρά της Γεωργίας, πιθανότατα βασίστηκε στην υπόθεση της ταχείας και ενεργότερης παρέμβασης της Δύσης. Ωστόσο, ένα τέτοιο ενδεχόμενο -μάλλον- δεν αρθρώνεται σε ρεαλιστική λογική και αποτελεί κακή εκτίμηση (άλλωστε η Γεωργία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ). Εντούτοις, η διεθνοποίηση του ζητήματος και η πρόκληση της ρωσικής επιθετικότητας (βοηθά στο σχέδιο της αυτο-θυματοποίησης της Γεωργίας και της διαμόρφωσης ενός σκηνικού «Δαυίδ εναντίον Γολιάθ», «τεστάρει» τα όρια της ρωσικής αντίδρασης και της ισχύος της) μπορεί να λειτουργήσει θετικά στη διπλωματική αρένα, λόγω της πιθανής υποστήριξης της Δύσης (ηθική καταδίκη της Ρωσίας).
Η απάντηση της Ρωσίας στην προκλητικότητα της Γεωργίας ήταν αναμενόμενη. Πέραν του ευλογοφανούς λόγου της υπεράσπισης των ρώσων πολιτών της περιοχής (80-90% έχουν ρωσικά διαβατήρια), ο στρατηγικός στόχος της Ρωσίας είναι η διατήρηση του status quo στις αποσχισθείσες περιοχές. Ο έλεγχος της περιοχής (υψηλή ενεργειακή/ γεωπολιτική σημασία) και η παραμονή του στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας εξυπηρετεί τα ρωσικά συμφέροντα. Παράλληλα, η ευρείας κλίμακας στρατιωτική απάντηση της Ρωσίας πιστοποιεί την ανάγκη της Μόσχας να επιδείξει (διεθνώς) την ισχύ της και να «δοκιμάσει» τα όρια αντοχής της Δύσης.
Συνοψίζοντας, η σύρραξη Γεωργίας - Ρωσίας μπορεί να ιδωθεί υπό το πρίσμα ενός -ακραίου- ελέγχου της ισορροπίας δυνάμεων/ ισχύος μεταξύ Δύσης (κυρίως Η.Π.Α) και Ρωσίας σε μία περιοχή με υψηλή γεωπολιτική σημασία. Κατά μία έννοια, ο ένας «παίκτης» προσπαθεί να «τεστάρει» τη δύναμη και τα όρια αντοχής του αντιπάλου, σε μία -κατά τα φαινόμενα- νέα μετα-ψυχροπολεμική περίοδο. Θυσία των επικίνδυνων παιχνιδιών των στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ -όπως πάντα - οι απλοί πολίτες. Η πολιτική και ηθική καταδίκη και των δύο πλευρών που συντέλεσαν στο θάνατο χιλιάδων αμάχων πολιτών είναι δεδομένη.
Συνοψίζοντας, η σύρραξη Γεωργίας - Ρωσίας μπορεί να ιδωθεί υπό το πρίσμα ενός -ακραίου- ελέγχου της ισορροπίας δυνάμεων/ ισχύος μεταξύ Δύσης (κυρίως Η.Π.Α) και Ρωσίας σε μία περιοχή με υψηλή γεωπολιτική σημασία. Κατά μία έννοια, ο ένας «παίκτης» προσπαθεί να «τεστάρει» τη δύναμη και τα όρια αντοχής του αντιπάλου, σε μία -κατά τα φαινόμενα- νέα μετα-ψυχροπολεμική περίοδο. Θυσία των επικίνδυνων παιχνιδιών των στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ -όπως πάντα - οι απλοί πολίτες. Η πολιτική και ηθική καταδίκη και των δύο πλευρών που συντέλεσαν στο θάνατο χιλιάδων αμάχων πολιτών είναι δεδομένη.
Αναρτήσεις
13 comments:
@Πασχάλη η γνώμη μου είναι ότι έθεσες πολύ σωστά το θέμα.
Αναφέρω κάποιες βασικές αρχές (τώρα μόλις έγραφα αντίστοιχο άρθρο):
1)Πολυπολικότητα.
2)Κόστος οπλοστασίων που δεν χρησιμοποιούνται.
3) Εθνικισμός-μειονότητες.
4) Δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι οι πόλεμοι είναι σαν τους σεισμούς, μπορείς να καταδικάσεις έναν σεισμό; Παρόλα αυτά η ανθρώπινη πλευρά της κρίσης δείχνει ότι ο άνθρωπος έκανε πολλά βήματα στην τεχνική αλλά στη νόηση είναι ακόμη 1300 χρόνια πίσω.
@ greek rider,
Θα διαβάσω αμέσως το σχετικό κειμένό σου με τις παραμέτρους που -σωστά- έχεις θέσει.
Τελικά, η παρούσα κρίση υποδεικνύει -μεταξύ άλλων- ότι η διεθνής διπλωματία απέχει πολύ από τη δυνατότητα να λειτουργεί αποτρεπτικά και να καλύπτει πιθανά κενά ασφάλειας σε περιοχές υψηλού κινδύνου.
Τα συμφέροντα και η ισχύς παραμένουν τα βασικά στοιχεία της διεθνούς τάξης. Όντως, νομίζω ότι η μέχρι πρότινος ισορροπία ισχύος (με κυρίαρχο παίκτη τις Η.Π.Α)μετασχηματίζεται, καθώς νέοι παίκτες μπαίνουν δυναμικά στο πακόσμιο παιχνίδι. Μάλλον, λοιπόν, διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό με πολυπολικά χαρακτηριστικά.
Γεια σου Homo Sapiens. Συμφωνώ με την ανάλυση σου Στην πραγματικότητα πρόκειται για "τεστάρισμα" μεταξύ των δυνάμεων, μόνο που το πρόβλημα εδώ είναι ότι η Γεωργία έκανε στρατηγικό σφάλμα νομίζοντας ότι θα τη στηρίξει απροκάλυπτα η Δύση, όταν ειδικά τώρα χρειάζεται τη Ρωσία στο θέμα του Ιράν. Η γεωργιανή ελίτ ξεχνάει ότι εκπροσωπεί μια υποανάπτυκτη χώρα που τα βάζει με μια τεράστια δύναμη και ο μόνος λόγος για τον οποίον εν τέλει θα τη βοηθούσε τελείως θεωρητικά η Δύση είναι η στρατηγική σημασία της Αμπχαζίας.
Το τεστάρισμα πάντως που λες έχει πράγματι νόημα μεταξύ δυνάμεων ενός ενιαίου συστήματος που επιδιώκουν να εισέλθουν στο κλαμπ των ισχυρών με καλύτερους όρους. Σίγουρα η Ρωσία στη μετά-Πούτιν εποχή οδεύει σταδιακά προς ενσωμάτωση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και το πιο πιθανό είναι να αφήσει τον Πούτιν να εκφράζει φολκλορικά το αίσθημα δικαίου ή τον εθνικισμό των Ρώσων.
Βάλτε και στην εικόνα το ότι ίσως οι Η.Π.Α. να έκαψαν ένα χαρτί τους στον Καύκασο που ούτως ή άλλος κάνει κουμάντο παραδοσιακά η Ρωσία, έτσι ώστε ο Πούτιν να τους αφήσει χαλαρούς στα σχέδιά τους για το ΙΡΑΝ.
Το διάβασε σήμερα αυτό και μου διεύρυνε περισσότερο τον ορίζοντά μου.
*διάβασα
@ ikonikos,
συμφωνώ με το σχόλιό σου για τη τακτική και τη συμπεριφορά της Γεωργίας. Μία τέτοια εκτίμηση, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, δύσκολα θα μπορούσε να εξηγηθεί με ορθολογικό τρόπο. Ωστόσο, η Γεωργία "πόνταρε" σε δύο κρίσιμα σημεία: στη γρήγορη διεθνή παρέμβαση και τη διασφάλιση της αλλαγής του status quo με τη δημιουργία "τετελεσμένων" (λάθος εκτίμηση) και σε δεύτερο χρόνο στην προσέλκυση της υποστήριξης της διεθνούς κοινότητας μέσω της προβολής της ρωσικής επιθετικότητας (στα δυτικά μμε κερδίζει έδαφος η τακτική της θυματοποίησης για προφανείς λόγους)
Παρεμπιπτόντως, το project της περιεκτικής δημοκρατίας που διερευνάς στο blog σου έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Είναι ζητήματα που με ενδιαφέρουν και θα το παρακολουθώ συχνά.
@ krogias,
σίγουρα υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις και αρκετοί παράμετροι για την ερμηνεία της σύγκρουσης, πίσω από τις εύκολες και πρόχειρες διαπιστώσεις.
Ήδη υπάρχουν πολλά κείμενα στον διεθνή τύπο και στα σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις think tank, ώστε να μπορούμε να διαμορφώσουμε μία πρώτη (βασική) εικόνα της κατάστασης.
(Αν θέλεις δώσε μας ένα link για να διαβάσουμε την άποψη που αναφέρεις)
Είναι αυτό εδώ: H Οσετία ως δόλωμα και η Γεωργία ως Αντάλλαγμα;
Αυτό που αναφέρει ο krogias είναι ίσως ο απώτερος στρατηγικός στόχος του παιχνιδιού που παίζεται με στόχο τη μερική ισχυροποίηση της Ρωσίας στον Καύκασο και την "ανταλλαγή" ουσιαστικά της Γεωργίας με το Ιράν!! Αν επαληθευτεί αυτό, θα πρόκειται για μια από τις πιο κραυγαλέες κινήσεις του συστημικού ορθολογισμού όπου οι υπανάπτυκτες χώρες γίνονται πιο καθαρά από ποτέ πιονάκια της υπερεθνικής ολιγαρχίας!
homo sapiens xαίρομαι που ενδιαφέρεσαι για την ανάλυση της ΠΔ. Η ανάλυση αυτή είναι μέρος του προτάγματος και έχει άμεση συνδετική σχέση με τις αρχές της ΠΔ και τους στόχους της για μια εναλλακτική κοινωνική οργάνωση.
Eίναι και το Ισραήλ μπλεγμένο: http://www.thebulletin.us/site/index.cfm?newsid=19903046&BRD=2737&PAG=461&dept_id=576361&rfi=8
Παιδιά,
όντως, στον τύπο και σε πολλά κείμενα αναλυσης διατυπώνονται διάφορες θέσεις. Κάνω μία παρατήρηση, που ενδεχομένως ναείναι εσφαλμένη.
Πολλές αναλύσεις για τον πόλεμο -μου φαίνεται- ότι προϋποθέτουν μία σταθερή, συνεκτική και μέσο-μακροχρόνια στρατηγική για την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. Ωστόσο, υπάρχει μία παράμετρος που νομίζω ότι πρέπει να ληφθει υπόψη: οι αμερικανικές εκλογές.
Πιθανώς, μία νίκη των Δημοκρατικών να σημαίνει και κάποιες διαφοροποιήσεις στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Προφανώς, είναι δεδομένη η ισχύς και η επιρροή του βιομηχανικού-στρατιωτικού-πολιτικού συμπλέγματος στις Η.Π.Α, ώστε να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί για μία δραματική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Πάντως, θέτω την παράμετρο των εκλογών ώς -απλώς- ένα στοιχειο που καλό είναι να το έχουμε κατα νου.
homo sapiens, δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα διαφοροποίησης με τις εκλογές στην εξωτερική πολιτική, με την έννοια ότι διαφοροποιήσεις τακτικής μπορεί να υπάρχουν αλλά οι πολιτικοοικονομικοί στρατηγικοί στόχοι είναι κοινοί. Αυτό γίνεται από τη διαδικασία και μόνο που απαιτείται για να γίνει κάποιος πρόεδρος η οποία είναι εξωφρενική από κάθε άποψη και η οποία βέβαια κάνει τον κάθε πρόεδρο όργανο της ελίτ.
Σχετικά πάντως με τον Ομπάμα αν θέλετε διαβάστε τα :
Μυθολογία Ομπάμα του Τ.Φ.
και
μαύρο φως lifestyle ιμπεριαλισμός
Δημοσίευση σχολίου