387 οικονομολόγοι στις Η.Π.Α, μεταξύ αυτών οι Joseph Stiglitz, Robert Solow και George Akerlof, με επιστολή τους προς το Κογκρέσο διατυπώνουν την ανάγκη νομοθέτησης ενός οικονομικού "πακέτου κινήτρων" για τη στήριξη της ζήτησης στην οικονομία. Επισημαίνουν ότι, η έμφαση στην διάσωση του τραπεζικού (χρηματοπιστωτικού) συστήματος συντείνει στην παραμέληση των υφεσιακών συνθηκών στην "πραγματική" οικονομία. Ως άμεση απάντηση για την εξομάλυνση της κατάστασης (συγκράτηση του GDP και της ανεργίας), προτείνουν μία επεκτατική - σχεδιασμένη δημοσιονομική πολιτική (2-3% του GDP) για την ταχύτερη δυνατή τόνωση της ζήτησης. Κρίσιμες προτεραιότητες είναι η εισοδηματική στήριξη ανέργων και νοικοκυριών με χαμηλά εισοδήματα (μεγαλύτερη ροπή προς κατανάλωση), προώθηση και υλοποίηση -ήδη- σχεδιασμένων έργων υποδομής, φορολογική στήριξη στις "πράσινες" επενδύσεις που μπορούν να υλοποιηθούν σχετικά γρήγορα. Επίσης, επισημαίνουν ότι η απότομη πτώση της ζήτησης υποδεικνύει ότι υπάρχει σχετικά μικρός κίνδυνος η επέκταση του δημοσιονομικού ελλείμματος να οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων και άρα σε επιβράδυνση της επένδυσης.Δείτε την επιστολή: Economists' Letter to Congress in Support of a new Economic Stimulus Pachage.
Αναρτήσεις
6 comments:
Στη δική μας περίπτωση, το κατάλληλο μείγμα πολιτικής συνίσταται στην πλαισίωση του προγράμματος στήριξης των τραπεζικού συστήματος (καλό ή κακό ψηφίστηκε χθες...) με ένα σχεδιασμένο πακέτο στήριξης της εγχώριας ζήτησης. Δεδομένων των επίμονων ακαμψιών του ΣΣΑ, μία τέτοια προοπτική απαιτεί μία κρίσιμη ανακατανομή των δαπανών του προϋπολογισμού.
Ρεαλιστική, ίσως και αυτονόητη, πρόταση για την λειτουργία της αγοράς. Το θέμα είναι αν υπάρχει πολιτική βούληση να υλοποιηθεί, ή αν απλά κάποιοι ενδιαφέρονται, απλά να σώσουν κάποια χρηματοπιστωτικά μαγαζιά επιλεκτικά… και οι υπόλοιποι να μείνουν στο έλεος των εξελίξεων…
Η στήριξη της ζήτησης είναι πάντα το ζητούμενο σε περιόδους κρίσεων. Μονόδρομος. Το ζήτημα είναι με ποιο κόστος και βέβαια με πιο σχεδιασμό. Φοβάμαι πως η ενίσχυση της ζήτησης χωρις ριζικές αλλαγές στην οικονομία της αγοράς , θα είναι απλά μια ασπιρίνη...
Εγω ξέρεις τι παρατήρηση θα κάνω...οτι εκεί τουλάχιστον οι καθηγητές ΑΕΙ μπορούν να έχουν ένα ρόλο παρέμβασης στο Κογκρέσο -όχι ως βουλευτές ή ως μαϊντανοί στα τηλεπαράθυρα- αλλά ως επιστήμονες με προτάσεις και γνώση. Αυτό το υλικό στην Ελλάδα είτε περιθωριοποιείται είτε απαξιώνεται είτε ενσωματώνεται σ' ενα σάπιο σύστημα για να σαπίσει ο,τι πιο χρήσιμο έχει μια χώρα: η γνώση...
Νίκο πολύ σωστή παρατήρηση...
Δες λιγάκι και το άρθρο του Παγουλάτου και Τσακλόγλου για την ιδιαιτερότητα της δική μας περίπτωσης...
Ελένη,
την ίδια ακριβώς σκέψη έκανα κι εγώ...
θυμήθηκα και μία σχετική συζήτηση που είχαμε κάνει όταν ανέβασα ένα ποστάκι με τίτλο
"Πού είναι η πνευματικοί άνθρωποι?"
Δημοσίευση σχολίου