H απομάγευση του κόσμου

Η "απομάγευση του κόσμου" αναδεικνύει τις "απόκρυφες διαστάσεις" της κοινωνικής κρίσης. Πίσω από τον τεχνοκρατικό ιμπεριαλισμό, τον οικονομισμό, την επιστημονικοφάνεια των "ειδικών" του δημόσιου λόγου και τον διάχυτο -πολιτικό και μιντιακό- λαϊκισμό, η "απομάγευση του κόσμου" επιχειρεί μέσω της κοινωνιοαναλυτικής μεθόδου (κοινωνική ανάλυση και χρήση προσωπικών συνεντεύξεων με άτομα που βιώνουν τις "οδύνες" των περιορισμένων ευκαιριών ενός "κλειστού" συστήματος) να προσεγγίσει και να αναλύσει την "κοινωνική - βιωματική πραγματικότητα " των αποκλεισμένων του συστήματος. "Οδύνες" που δεν εξαντλούνται στις βασικές πολιτικοοικονομικές αναλύσεις της ανεργίας και της απασχόλησης, του διαθέσιμου εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης, αλλά εκτείνονται στον χώρο της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας αναδεικνύοντας κυρίαρχα βιώματα και συναισθήματα: απογοήτευση, δυσπιστία, παραίτηση, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ντροπή, απαισιοδοξία...
Πρόκειται για ένα σημαντικό, καινοτόμο και -κατά μία έννοια- "σκληρό" κοινωνικοεπιστημονικό εγχείρημα του Ε.Κ.Κ.Ε (εκδόσεις Πολύτροπον) με την υποστήριξη του ΙΝΕ /ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Από την περίληψη του βιβλίου:

..."Σήμερα είναι διάχυτη η εμπειρία της συνεχώς αυξανόμενης συλλογικής τάσης απογοήτευσης από την πολιτική. Πολλοί άνθρωποι, που βιώνουν διάφορες μορφές οδύνης, έχουν όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι η κοινωνική τους δυσφορία δεν έχει χώρο για να εκφρασθεί, πως κανείς δεν τους ακούει, πως καμιά εξουσία δεν επιμελείται, και μάλιστα χωρίς καμία πολιτική αιδώ, τη δυσφορία που βιώνουν. Όλο και περισσότεροι πολίτες έχουν σήμερα την αίσθηση όχι μόνο πως δεν έχουν τόπο για να μιλήσουν και να εκφράσουν αυτές τις οδύνες αλλά και ότι δεν υπάρχει τρόπος για να ακουσθούν. Μέσα σε τέτοια συμφραζόμενα και θέλοντας να έρθει σε ρήξη με την «τύφλωση» και την «κώφωση» όσων μιλούν γι’ αυτές τις κρίσεις και τις οδύνες στηριζόμενοι σε μια σειρά κατασκευασμένων αριθμών και σφυγμομετρήσεων, ανερμάτιστων «ποιοτικών» ερευνών και επιπόλαιων ρεπορτάζ, η παρούσα έρευνα αποσκοπεί να φέρει στο φως ορισμένες «μαρτυρίες», ορισμένες από τις (απ-)όψεις αυτών των μορφών οδύνης οι οποίες συνήθως λογοκρίνονται, αυτολογοκρίνονται και απωθούνται, με τέτοιο τρόπο ώστε να τους προσδώσει ταυτόχρονα επιστημονική, κοινωνική και πολιτική, με την ευρεία έννοια, λειτουργία..." ...Το διαβάζω και το συνιστώ ανεπιφύλακτα...