15/12/08

Οι 15χρονοι “αντιεξουσιαστές” δείχνουν τον δρόμο…


Από μία “ιδιαίτερη” ανάγνωση του λόγου που αρθρώνουν οι εξεγερμένοι νεολαίοι, προκύπτει μία σημαντική διαπίστωση: η “αμφισβήτηση των πάντων” (πολιτικό σύστημα, κοινωνία, θεσμοί, κυρίαρχο life - style…), ως δομικό στοιχείο για τη συγκρότηση ενός (δυνάμει) μαζικού νεολαιίστικου κινήματος, ακόμα και αν προϋποθέτει έλλειψη σαφούς πολιτικής στοχοθέτησης και συνεκτικού ιδεολογικού στίγματος, παράγει το «σπέρμα» για τη βαθμιαία διαμόρφωση -επιτρέψτε μου την υπερβολή - μίας διανοητικής/ πνευματικής επανάστασης για την σαρωτική αλλαγή της κυρίαρχης (υπό)κουλτούρας (γιατί όχι για έναν ιδιότυπο νεοελληνικό διαφωτισμό?).

Κατά μία έννοια, με την αμφισβήτηση του κοινωνικού-πολιτικού status quo, την κριτική διάθεση προς τις -παντός τύπου- εξουσίες και την αποδοκιμασία των κατεστημένων «αυθεντιών» (πολιτικοί, καθηγητές, οι εντός των τειχών του συστήματος…), οι νέοι - συνειδητά ή αθέλητα, με περισσότερη ή λιγότερη ωριμότητα, συχνά με ιδεολογικές συγχύσεις και “ρομαντικές” απλουστεύσεις, φαίνεται να «δείχνουν τον δρόμο» -μεταξύ άλλων- προς τους αμήχανους, αδιάφορους, ενίοτε συμβιβασμένους, πνευματικούς ανθρώπους. Η δημόσια κριτική και αμφισβήτηση της εξουσίας και της επίσημης πολιτικής από την οργισμένη νεολαία, συνιστούν ισχυρό “ταρακούνημα” στη διάχυτη κοινωνική χαύνωση και στην απάθεια των “βολεμένων”. Αυτός ο -επι της ουσίας- “αντιεξουσιασμός” (κρίμα μία τόσο ωραία λέξη να τη χαρίζουμε στους… αντάρτες της πόλης) αποτελεί το γενετικό υλικό για τη διαμόρφωση ενός διανοητικού/ πνευματικού και πολιτικού κινήματος για τον επανακαθορισμό της δημοκρατίας, για την επανεπινόηση του κράτους και της κοινωνίας, για τον επαναπροσδιορισμό των κοινωνικών αξιών, για την διάλυση του «greek dream και της παρέας», για την αναμόρφωση του δημόσιου χώρου, για την πνευματική και κοινωνική αναγέννηση του ανθρώπου - πολίτη.

Ίσως οι σημερινοί πιτσιρικάδες να μην έχουν αντιληφθεί ότι πιθανόν η γενιά τους να διαδραματίσει αυτό τον ιστορικό ρόλο. Ωστόσο, δίχως τη μετατόπιση από την αντιδραστικότητα του όχλου και τη γοητεία της πρόσκαιρης αναρχίας στη δημιουργική διεκδίκηση των αυτόνομων συλλογικών υποκειμένων, η ανατροπή του status quo είναι αδύνατη. Οι «αντιεξουσιαστές» 15χρονοι δείχνουν τον δρόμο και «προκαλούν» την κοινωνία να κατευθυνθεί μαζί τους προς τα εκεί. Υποψιασμένοι καθώς είναι δύσκολα χειραγωγούνται και καθοδηγούνται από πεφωτισμένες ολιγαρχίες. Ας βρουν μόνοι την πυξίδα τους. Ας τους δώσουμε ζωτικό χώρο να εκφραστούν…Ας τους αφήσουμε να καινοτομήσουν, ενδεχομένως και...ευκταίως, πέρα από το μπανάλ των καταλήψεων, τις συμβατικές χειραγωγούμενες οργανώσεις των νέων, τους θεσμούς «πανηγυρικού» χαρακτήρα (βλ. Βουλή των Εφήβων) και τις θεσμικές “καινοτομίες” που αναπαράγουν τα θλιβερά φαινόμενα του status quo (βλ. ΤΟΣΥΝ).

Αγαπητοί 15χρονοι, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

5 comments:

ellinaki on 15 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:31 μ.μ. είπε...

Πάντα πίστευα ότι οι κοινωνίες είναι χαοτικά μοντέλα (όπως αυτά νοούνται στη Φυσική). Δηλαδή νέες μορφές οργάνωσης αναδύονται μέσα από την αταξία.

Την τελευταία εβδομάδα πιάνω και τον εαυτό μου να ασκεί μία "συντηρητική" κριτική απέναντι στις κοινητοποιήσεις των 15χρονων, καθώς βλέπω μία διάχυτη απειρία και γενίκευση στην "επανάσταση", αλλά ευτυχώς γρήγορα επανέρχομαι και βλέπω τα πράγματα πιο δημιουργικά.

Ίσως είναι η πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης που όλα δείχνουν αρκετά ρευστά και οι ιδεολογικές ομάδες και προτάσεις δεν είναι τόσο σαφώς ορισμένες, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μία διάχυτη ενιαία αντίδραση απέναντι στο πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα.

Homo Sapiens on 15 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:50 μ.μ. είπε...

ellinaki,

πάρα πολύ καλό το σχόλιό σου...μάλλον απηχεί τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που κάνω κι εγώ αυτό το διάστημα.
Από αυτό που γίνεται και πολύ δύσκολα μπορείς να το ορίσεις και να το οριοθετήσεις, προσπαθώ να βγάλω έννοιες, στάσεις και δράσεις που μπορούν να έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα(κίνημα, αμφισβήτηση, αντίδραση κτλ.) Κοιτάω λιγάκι αφαιρετικά και κάνω εκτιμήσεις. Κάθε απόπειρα μίας ολοκληρωμένης ερμηνείας και διατύπωσης μίας ..θεωρίας για το τι γίνεται και πού πάει το πράγμα, έχουν μάλλον πρόωρο χαρακτήρα...
έχουν γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες πράγματα από παντός τύπου δημοσιολόγους.Μεταξύ αυτών λέμε κι εμείς τις δικές μας...δημιουργικές ή μη "μπούρδες". Για να δούμε...

tractatus on 15 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:08 μ.μ. είπε...

"Ίσως είναι η πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης που όλα δείχνουν αρκετά ρευστά και οι ιδεολογικές ομάδες και προτάσεις δεν είναι τόσο σαφώς ορισμένες, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μία διάχυτη ενιαία αντίδραση απέναντι στο πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα." Αυτό το σχόλιο απο το ελληνάκι, ακόμα και μετά το δισταγμό, έχει σημασία. Ετσι είναι τα πράγματα κι ελπίζω να κρατήσει ο προβληματισμός, αν μη τι άλλο.

Nikos Lioliopoulos on 15 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:31 μ.μ. είπε...

Στις μέρες συντελείται κάτι πρωτόγνωρο για την χώρα μας , κατι πραγματικά πολυ ελπιδοφόρο. Και δεν είναι η επαναστατικότητα ουτε οι φαινομενικά ανέξοδοι ακτιβισμοί της πιτσιρικαρίας, όπως ο πετροπόλεμος.
Είναι τα συνθήματα αυτά που φωνάζουν τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που έχουν πλήρη επίγνωση του τι τους συμβαίνει, αλλά και του τι τους περιμένει.
Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
και να είσαι σίγουρος -εγω δεν φοβάμαι τα λόγια- πως η επανάσταση που περιγράφεις χωρις υπερβολή, αυτη η πολιτιστική επανάσταση μόλις άρχισε. Όχι γιατί το αποφάσισαν κάποιοι, αλλά γιατί δεν πάει άλλο.
Μια επανάσταση των νέων για τους νέους.

Ανώνυμος είπε...

Αυτός ο -επι της ουσίας- “αντιεξουσιασμός” (κρίμα μία τόσο ωραία λέξη να τη χαρίζουμε στους… αντάρτες της πόλης)

simfono me ton tropo pou vlepeis ta pragmata, kai se autin kai stin proigoumeni anartisi.
I protasi poy ekana copy paste einai para poli simantiki..isos tha eprepe na to anaptixeis san anartisi mono tou kai oxi na xathei mesa s' auto to keimeno.

Nikos, reth

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com