Ας μου επιτραπεί μία (αυθαίρετη) μεταφορά της διαπίστωσης του Δ. Σαββόπουλου στα τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά συμφραζόμενα· εννοώ την ηθικοπολιτική έκπτωση της «παρέας» και τη “φαντασιακή” μετατόπισή της από την ιδέα του ιδεολογικού - νεανικού ρομαντισμού στο -must- κυνικό ιδεώδες του βολέματος και των «κονέ». Οι “παρέες” όλο και λιγότερο εντυπώνονται στο νου μας ως κοινωνικοί/ συλλογικοί θύλακες προοδευτικού αντικομφορμισμού. Αντιθέτως, όλο και περισσότερο γίνονται αντιληπτές ως νομιμοποιημένες «συμμορίες», κοινωνικά «καθιερωμένα» παράσιτα που ενδημούν στην κορυφή της κοινωνικοπολιτικής ιεραρχίας και ενσαρκώνουν τη χυδαιότερη εκδοχή του “Greek Dream”: δόξα, πλούτος, status, ισχύς και εξουσία, απότοκα φαινόμενα των δημοσίων σχέσεων, των υπόγειων διαδρομών, του νεοελληνικού κουτσαβακισμού, της γλοιώδους κολακείας, της καπατσοσύνης και της (κουτο)πονηριάς.
Οι παρέες κυριαρχούν στον δημόσιο (πολιτικό και κοινωνικό) βίο. Στην πολιτική, στο κράτος (δημόσιο), στην οικονομία, στον συνδικαλισμό, στα media, στα πανεπιστήμια. Διόλου τυχαία, η κοινωνική «διαμάχη» για τη διανομή πόρων και ευκαιριών διεξάγεται με άνισο τρόπο: οι «τσιφλικάδες» πολιτικοί, οι παντός τύπου προσοδοθήρες (rent seekers) και «free riders», οι δικτυωμένοι, οι «συγγενείς, φίλοι και γνωστοί», οι «κουμπάροι», οι κατεστημένες οικονομικές ολιγαρχίες και -εν πολλοίς- οι καλά τοποθετημένοι «εντός των τειχών» του «συστήματος» μονοπωλούν πόρους, ισχύ και εξουσία. Οι παρέες συγκροτούν ένα πανίσχυρο πλέγμα εξαρτήσεων, συνδέσεων, σχέσεων και συμφερόντων. Στη χυδαιότερη εκδοχή τους, υποδύονται τους υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος, τους θεματοφύλακες των δημοκρατικών θεσμών, τους ηθικούς κήνσορες, τους πεφωτισμένους μεταρρυθμιστές….
Οι παρέες κυριαρχούν στον δημόσιο (πολιτικό και κοινωνικό) βίο. Στην πολιτική, στο κράτος (δημόσιο), στην οικονομία, στον συνδικαλισμό, στα media, στα πανεπιστήμια. Διόλου τυχαία, η κοινωνική «διαμάχη» για τη διανομή πόρων και ευκαιριών διεξάγεται με άνισο τρόπο: οι «τσιφλικάδες» πολιτικοί, οι παντός τύπου προσοδοθήρες (rent seekers) και «free riders», οι δικτυωμένοι, οι «συγγενείς, φίλοι και γνωστοί», οι «κουμπάροι», οι κατεστημένες οικονομικές ολιγαρχίες και -εν πολλοίς- οι καλά τοποθετημένοι «εντός των τειχών» του «συστήματος» μονοπωλούν πόρους, ισχύ και εξουσία. Οι παρέες συγκροτούν ένα πανίσχυρο πλέγμα εξαρτήσεων, συνδέσεων, σχέσεων και συμφερόντων. Στη χυδαιότερη εκδοχή τους, υποδύονται τους υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος, τους θεματοφύλακες των δημοκρατικών θεσμών, τους ηθικούς κήνσορες, τους πεφωτισμένους μεταρρυθμιστές….
8 comments:
@Πασχάλη καλημέρα, συμφωνώ πολύ μαζί σου! Και από την άλλη, απέναντι από αυτές τις συντεχνίες διαμορφώνεται ένα ετερόκλητο σύνολο από ανθρώπους και υποομάδες πολιτών χωρίς κοινά χαρακτηριστικά οι οποίες στρέφονται η μια απέναντι στην άλλη.
Για παράδειγμα αυτή η κυβέρνηση έχει αρχίσει και προσπαθεί συνειδητά να στρέψει ορισμένες υποομάδες που θεωρεί ότι έχουν δύναμη σε σύγκρουση με το κοινωνικό σύνολο ή άλλες ομάδες.
Είναι η γνωστή ρήση διαίρει και βασίλευε.
Αυτό γίνεται ακόμη πιο εύκολα σε μια εποχή άκρατου ωφελιμισμού χωρίς καμία δεοντολογική αρχή.
Σε μια τέτοια πραγματικότητα είναι δεδομένο ότι η διαφθορά θα αυξάνεται και η διαπλοκή θα κυριαρχεί χωρίς οι πολίτες να μπορούν να κάνουν κάτι αφού δεν έχουν πια κάποια κοινά χαρακτηριστικά, επιδιώξεις, συνδέσμους, ιδεολογικές ομοιότητες κτλ.
Αλλά κυρίως δεν έχουν κοινές αρχές. Ο κάθε ένας είναι αυστηρά μόνο για τον εαυτό του...
greek rider,
συμπληρώνω τα λεγόμενά σου...
Φαίνεται ότι υπάρχει μία τεράστια τάφρος μεταξύ των καλά οχυρωμένων στο βόλεμα του συστήματος και της σιωπηλής, ανεκπροσώπητης κοινωνικής πλειοψηφίας των αποκλεισμένων - εγκλωβισμένων σε συνθήκες περιορισμένων ευκαιριών, πόρων και συμφερόντων. Ωστόσο, στη γενικευμένη έκπτωση της ηθικής και των αξιών που αφορά όλη την κοινωνία, το διακύβευμα της κοινωνικής διαπάλης σχετίζεται -ούτε λίγο ούτε πολύ- με το πέρασμα στην άλλη όχθη...
Αγαπητοί φίλοι, τα 'μπροστινά καθίσματα' που είχα ανεβάσει σας θυμίζουν κάτι για τις 'παρέες'; Αυτές οι 'παρέες' εμποδίζουν και το μόνο που κάνουν είναι να μοιράζονται αυτοί και οι οικογένειές τους-χωρίς καν προσόντα τις περισσότερες φορές- καρέκλες στα δημόσια...δυσυτχώς, με την ανοχή και την καλοπροαίρετη διάθεση κάποιων άλλων που μπορεί ακόμα και καλύτερα προσόντα απο αυτούς να έχουν...Κάτι πρέπει να γίνει γι' αυτό: Να μιλάμε και να μιλάμε με βάση τη συνείδησή μας! Είναι ο,τι μας έχουν αφήσει...σε όλα τα άλλα έχουν ρίξει άγκυρα.:)
Ελένη,
δεν στο κρύβω, είναι προφανές άλλωστε, ότι θυμήθηκα εκείνο το ποστ όταν έκανα τις σκέψεις αυτής της ανάρτησης. Άλλωστε, ένα ανάλογο σχολιάκι είχα γράψει "παίζοντας" με τον στίχο του Σαββόπουλου σε εκείνο το ποστ σου...
(Για την ιστορία της ανάρτησής μου :)...ηθικός αυτουργός του κειμένου είναι το αυτάρεσκο και γεμάτο αλαζονεία ύφος του Ρουσόπολου μετά την κάλυψη που είχε από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ). Έτσι για τον συμβολισμό....
Kαλημέρα Πασχάλη. Έλα ντε, που όσοι δεν είναι στις παρέες κάνουν το παν για να μπουνε σ' αυτές; Ο εκμαυλισμός ξεκιναει απο τα πανω και διαχεεται δυστυχως παντού. Ειναι ακριβως σαν τη μαφία.
Cynical,
σε μία χώρα όπου οι δυνατότητες του "social mobility" περιορίζονται αρκετά από τις - πάσης φύσεως - στρεβλώσεις στο κράτος και στις αγορές (βλ. εκπαίδευση, αγορά εργασίας, κοινωνική πολιτική, επιχειρηματικότητα ανάγκης κτλ.), είναι αναπότρεπτη η κατίσχυση του φαινομένου της "παρέας"... Είναι πλέον κοινή συνείδηση (βιωματική), αποτελεί παραδεδεγμένη αλήθεια ότι οι "πόρτες" ανοίγουν με το κλειδί των γνωριμιών και των δημοσίων σχέσεων. Για να μην υπερβάλλω, προφανώς δεν είναι εκ των πραγμάτων κακό. ΄Αλλωστε, δεν ζούμε σε "σωλήνα", αλλά σε οργανωμένη κοινωνία. Ωστόσο, στο βαθμό που δημιουργούν αθέμιτα πλεονεκτήματα (και λειτουργούν εις βάρος των υπολοίπων) για την πρόσβαση σε πόρους και εξουσία, τότε υπάρχει πρόβλημα...Πρόβλημα που φαίνεται να βιώνουμε για τα καλά...
mipos se diavase o polidoras prin grapsei to arthro toy simera ston eleuthero typo?
oraio keimeno
@ anonymos
:) καλό!
Δημοσίευση σχολίου