Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τη δημοσκοπική κάμψη και την πολιτικο-εκλογική αποδυνάμωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ενδεικτικά, αρκετές αναλύσεις επισημαίνουν την εμμονή στη διαμαρτυρία και το θολό πολιτικό πρόταγμα, την αμφίσημη μετατόπιση προς αριστερότερες θέσεις, τις (υπερ)βολικές ερμηνείες (βλ. οικονομική κρίση, Δεκέμβριος 2008) και τους ανούσιους βολονταρισμούς, τους ακατανόητους ηγεμονισμούς και το βαθμιαίο έλλειμμα στιβαρής συλλογικής ηγεσίας. Πιθανώς, όλες οι εκδοχές να εξηγούν -λιγότερο ή περισσότερο η κάθε μία- την πολιτική αποδυνάμωση του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ωστόσο, υπάρχει και μία πιο «δομική» εξήγηση που -ίσως- έχει παραμεληθεί στις σχετικές συζητήσεις. Παραδοσιακά, ο χώρος της ανανεωτικής/ ριζοσπαστικής αριστεράς χαρακτηρίζεται από έντονο πλουραλισμό, ισχυρή εσωτερική δημοκρατία και διαρκείς πολιτικο-ιδεολογικές διεργασίες. Εντούτοις, το ιδεολογικοπολιτικό αυτό «εργαστήρι» δεν οδηγεί πάντα σε μία δημιουργική πολυφωνία που μπορεί να αρθρωθεί σε ένα σαφές και συνεκτικό πολιτικό-προγραμματικό λόγο. Συνήθως, οι επιμέρους διαφορές σε θέματα ιδεολογίας και πολιτικής τακτικής δημιουργούν ένα αέναο κύκλο ζυμώσεων, συγκρούσεων, πολλαπλών ερμηνειών και αναθεωρήσεων, που -κατά κανόνα- δημιουργούν συγχύσεις στα κοινωνικά στρώματα που συχνά στρέφονται προς το χώρο αυτό. Το φαινόμενο συναντάται ακόμα περισσότερο στις περιπτώσεις διαμόρφωσης ευρύτερων αριστερών συμμαχιών, όπως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αν και αυτή η αναστοχαστική λειτουργία της αριστεράς βρίσκεται στο γενετικό της υλικό και προσδιορίζει τη δημοκρατική παράδοση του χώρου, φαίνεται ότι «μπλοκάρει» την εκλογική της επιρροή και συρρικνώνει την πολιτική της ισχύ.
Είναι όμως κακό να υπάρχουν αυτές οι διαφοροποιήσεις και αυτή η αναστοχαστική λειτουργία της αριστεράς; Προφανώς όχι, το αντίθετo μάλιστα. Ουδείς αμφισβητεί ότι τα σύγχρονα κόμματα πρέπει να λειτουργούν ως «συλλογικοί διανοούμενοι». Ωστόσο, η σοβαρή δομική αδυναμία βρίσκεται στο γεγονός της απουσίας ενός λειτουργικού - αυτόματου μηχανισμού διευθέτησης αυτών των διαφορών, στην έλλειψη μίας συγκολλητικής ουσίας που συνθέτει τις επιμέρους διαφορές σε ένα ενιαίο πρόταγμα. Στους υπόλοιπους χώρους αυτός ο μηχανισμός είναι υπαρκτός. Στα μεγάλα κόμματα είναι η προοπτική της εξουσίας. Στα υπόλοιπα κόμματα, αν και μάλλον δεν υπάρχει παράδοση ιδεολογικού πλουραλισμού, είναι το δόγμα (βλ. Κ.Κ.Ε) και ο αρχηγισμός - ηγεμονισμός (ΛΑ.Ο.Σ).
Πώς μπορεί να επινοήσει η αριστερά ένα τέτοιο μηχανισμό διευθέτησης των επιμέρους διαφορών και να υπερβεί αυτή τη δομική της αδυναμία; Προφανώς όχι θυσιάζοντας την δημοκρατική της παράδοση. Πιθανώς, (ανα)στοχαζόμενη την προοπτική της εξουσίας. Πιθανώς κάτι άλλο.
Είναι όμως κακό να υπάρχουν αυτές οι διαφοροποιήσεις και αυτή η αναστοχαστική λειτουργία της αριστεράς; Προφανώς όχι, το αντίθετo μάλιστα. Ουδείς αμφισβητεί ότι τα σύγχρονα κόμματα πρέπει να λειτουργούν ως «συλλογικοί διανοούμενοι». Ωστόσο, η σοβαρή δομική αδυναμία βρίσκεται στο γεγονός της απουσίας ενός λειτουργικού - αυτόματου μηχανισμού διευθέτησης αυτών των διαφορών, στην έλλειψη μίας συγκολλητικής ουσίας που συνθέτει τις επιμέρους διαφορές σε ένα ενιαίο πρόταγμα. Στους υπόλοιπους χώρους αυτός ο μηχανισμός είναι υπαρκτός. Στα μεγάλα κόμματα είναι η προοπτική της εξουσίας. Στα υπόλοιπα κόμματα, αν και μάλλον δεν υπάρχει παράδοση ιδεολογικού πλουραλισμού, είναι το δόγμα (βλ. Κ.Κ.Ε) και ο αρχηγισμός - ηγεμονισμός (ΛΑ.Ο.Σ).
Πώς μπορεί να επινοήσει η αριστερά ένα τέτοιο μηχανισμό διευθέτησης των επιμέρους διαφορών και να υπερβεί αυτή τη δομική της αδυναμία; Προφανώς όχι θυσιάζοντας την δημοκρατική της παράδοση. Πιθανώς, (ανα)στοχαζόμενη την προοπτική της εξουσίας. Πιθανώς κάτι άλλο.
Αναρτήσεις
19 comments:
Καλημερα πασχαλη,
προσυπογραφω!
Κι εγω αναρωτιεμαι σημερα στα σχολια του τρεχοντος ποστ μου περι "αριστερας και απλης αναλογικης" για τυχον δομικες αιτιες που η ριζοσπαστικη αριστερα παραμενει χρονια τωρα στο περιθωριο.
Καλημέρα cyn,
περνάω αμέσως από το blog σου για να διαβάσω το κείμενο και τη συζήτηση στα σχόλια...
Φίλε Homo Sapiens,
Το πρόβλημα της Αριστεράς δεν είναι ο δυσλειτουργισμός της ούτε η έλλειψη συγκολλητικής ουσίας. Είναι τα αδιέξοδα των στρατηγικών της -μέχρι στιγμής βέβαια. Αυτή η οπτική, αντιμετωπίζει την πολιτική της Αριστεράς όπως αντιμετωπίζει η κρατούσα "τεχνοκρατική", πραγματιστική και λειτουργιστική αντίληψη το Πολιτικό: Ως "διευθέτηση".
Και να ήθελε να υιοθετήσει η Αριστερά μια τέτοια αντίληψη (δε σφάξανε!), ο χώρος είναι καπαρωμένος προ πολλού απο το ΠΑΣΟΚ.
Τα λέμε.
@ leftg700
Αγαπητοί leftg700
καλώς ορίσατε κι εδώ...
Δεν διαφωνώ με την παρατήρηση.
Γενικό σχόλιο:
Η αντίληψη (ως τέτοια) για το Πολιτικό εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώνεται από τους ιστορικά & πολιτικά διαμορφωμένους συλλογικούς κανόνες και τις κοινές αρχές/αξίες που διέπουν τον πολιτικό και κοινωνικό βίο (βλ.αστική δημοκρατία).
Σ' αυτό το πλαίσιο και εξαιρετικά συνοπτικά, το Πολιτικό αφορά στη δημοκρατική διευθέτηση των πολλαπλών αντικρουόμενων συμφερόντων. Η ιδεολογική προσέγγιση του Πολιτικού αφορά στον τρόπο που πραγματοποιείται αυτή η διευθέτηση, στην κατανομή του κόστους και του οφέλους της (ποιοι βελτιώνουν τη θέση τους και ποιοι "σηκώνουν" τα συλλογικά βάρη). Η δική μου αντίληψη αφορά στην βελτίωση της συλλογικής ευημερίας μέσω της συνεχούς βελτίωσης των ευκαιριών και της κοινωνικής θέσης των περισσότερο ευάλωτων και αδυνάτων.
Αντιλαμβάνομαι ότι διαφωνούμε. Η δική μου περισσότερο σοσιαλδημοκρατική αντίληψη ηχεί σε εσάς ως τεχνοκρατική, άσχετη προς ό,τι εννοείτε ως Αριστερά ή ό,τι κατά την άποψή σας πρέπει να εννοείται ως Αριστερά.
Ωστόσο, ποια είναι τελικά η αντίληψη της ανανεωτικής αριστεράς (με αφορμή το Post) για το Πολιτικό; Σε ποιο γενικό πλαίσιο εντάσσει την προσέγγισή της; Πώς μπορεί να επικοινωνήσει αποτελεσματικά το μηνυμά της; Ενδιαφέρεται να ενδυναμώσει την εκλογική της επιρροή; Πώς μπορεί να συμβιβάσει τις πολλαπλές θεωρητικές προσεγγίσεις που χαρακτηρίζουν το χώρο της.
Τελικά, πώς μπορεί να υπερβεί τα - όπως λέτε - στρατηγικά της αδιέξοδα;
τα λέμε.
Πολύ καλή ανάλυση από την θέση του "αποστασιοποιημένου θεατή". Αυτό το εννοώ με την καλή του ερμηνεία, δηλαδή αποφεύγοντας την κάθε λογής εξάρτηση που έχουμε ή και τις συγκινησιακές πανούκλες, αν θες που δημιουργούνται με την συνεχή ενασχόληση, όσων μας ενδιαφέρουν ή αγαπάμε.
Απ'αυτήν θέση λοιπόν, συμφωνώ και είναι σωστή η παρακάτω βασική διαπίστωση - επισημανση...
Είπες..
"σοβαρή δομική αδυναμία "
Για λόγους δικαιοσύνης, ισχυρίζομαι, ότι εφόσον "απόλυτα" είναι σωστό, σε σχέση όμως με την παραδοχή ό,τι τα άλλα κόμματα έχουν στόχο (εξουσία) έμμεσα υποδηλώνεται μια άνιση σύγκριση.
Καταλήγοντας, θα το ονόμαζα, λοιπόν "σοβαρή αδυναμία που προέρχεται από την σισύφειο φύση μας"
Η θέληση για υπέρβαση δεν αποτελεί δομική αδυναμία, αλλά αδυναμία της κατανόησης της παραδοχής μας για την "άρνησης της υπέρβασης" κατά τον Ε, Μπιτσάκη.
Η αδυναμία δε αυτή, αφορά και την ανανεωτική αριστερά ( παλιά ΕΑΡ, όπως λες) αλλά και την αδυναμία των υποψιασμένων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Τίθεται εκ των πραγμάτων και το θέμα της "πρωτοπορίας". Πάντα θα είναι μειοψηφική, νομοτελειακά..
Την καλησπέρα μου.
HS
Δεν χαρακτήριζα την κατάσταση ως αδυναμία.
Το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν εκλογικά ανύπαρκτο,αλλα ουσιαστικά έβαλε όλη την ατζέντα για αριστερό ευρωπαισμό.
Η ανανεωτική αριστερά έχει πρόβλημα κατανόησης "καταμερισμού εργασίας" πού εχει εντός της κοινωνίας.
Παραιτείται από την ιδεολογική και διανοητική επεξεργασία,αναζητώντας ένα "λαικό" "προλεταριακό" ρόλο ,τον οποίο έχει καπαρώσει το ΚΚΕ.Ετσι χάνει τον ιδιόρυθμο αλλα διακριτό ρόλο της.
Απο την άλλη μια άδολη υιοθέτηση ενός κυβερνητικου προσανατολισμού (Κύρκος) την εξουδετερώνει εξ ίσου.
Δεν πρόκειται για δομική αδυναμία
σε σχέση προς μια ιδεατή δύναμη.Προκειται για ταυτότητα.
@Σπίθας,LLs
απόλυτα κατανοητά τα σχόλιά σας και οι παρατηρήσεις σας που εμπλουτίζουν και τη δική μου οπτική. Όταν σκεφτόμουνα το επιχείρημα του κειμένου, είχα στο μυαλό μου τέτοιου είδους επιφυλάξεις. Ίσως να αποτυπώθηκαν στα εισαγωγικά στη λέξη "δομική".
Η δική σας πολύτιμη εμπειρική ματιά, δίνει ισχυρότερα και εγκυρότερα επιχειρήματα.
@ Homo Sapiens
Μου δώσατε το ερέθισμα αγαπητέ:)
Αλλά, να όμως που διάβασα το σχόλιο
του @ LEFT LIBERAL SYNTHESIS
και πρέπει να επαναξετάσουμε( εγώ τουλάχιστον) το θέμα. Διότι η άποψή του παρουσιάζει άλλη μια αρκετά σοβαρή εκδοχή:)
Και βεβαίως το λέω χωρίς πλάκα.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι χρήζει επιστημονικής σοβαρής μελέτης.!!!
Και ομιλώ, ειλικρινώς, βέβαια.
Πρόκειται περί "ειδικής περιπτώσεως" και δεν αρκεί μια ματιά ή μια άποψη για να αποτυπώσουμε την σχετική αλήθεια.:)
Μάλλον θα γράφονταν κάποιοι τόμοι, επί του παραπάνω θέματος.
Η αλήθεια είναι ότι δώσατε, κατ'αρχήν μια πολύ καλή εκδοχή που άνοιξε την συζήτηση. Όντως ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Γι'αυτό άλλωστε σχολίασα.
Δεν κάνω σχόλια, όταν δεν είναι ενδιαφέρον το ποστ και το μπλογκ.
Είμαι "περιορισμένης ενέργειας" και κάνω οικονομία δυνάμεων:)
Απο εκεί και πέρα φαίνεται ότι πιάσαμε μόνο κάποιες άκρες του νήματος. Έχει πολύ δουλειά αυτή η ιστορία και κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια..οπότε στριμώκολη η πλήρης ανάπτυξής της και σ'όλη της την έκταση!
Κατά την γνώμη μου, βέβαια.
Τις καλημέρες μου!
Θα ήθελα όμως να προσθέσω μία πολύ σοβαρή παρατήρηση. Το έχω δει να γράφεται σε πολλά ποστ ή σχόλια και "κάτι δεν μου πήγαινε"
Η σύνδεση με την ΕΑΡ.
Εγώ, το δηλώνω (αν δεν είναι ήδη γνωστό) ότι συντάσσομαι με τις απόψεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας.
Ισχυρίζομαι, λοιπόν και το θέτω πρός προβληματισμό ( εν ευθέτω χρόνο, θα το κάνω και στο μπλογκ μου) ό,τι η Ανανεωτική Πτέρυγα είναι μία τάση που ιδρύθηκε εδώ και 2χρόνια περίπου;
Και φυσικά εν πολλοίς εκφράζει την συνέχεια της ΕΑΡ, αλλά ειλικρινά πιστεύω και αυτό νιώθω,(εγώ τουλάχιστον και μπορώ να το τεκμηριώσω, κάποτε.)
ό,τι είναι "κάτι νέο".
Μην το εκλαμβάνετε ως άποψη ενός μέλους της, μιας και δεν είμαι ούτε υπήρξα οπαδός μιας γραμμής ή μιας κλίκας..κλπ.
Ας πούμε, ένα παράδειγμα.
Τον Λ. Κύρκο τον συμπαθώ, ιδιαίτερα.
Δεν συμφωνώ με πολλές από τις πολιτικές του θέσεις, το λέω με πάσα ειλικρίνεια.
Μιλάει όμως από ψυχής, αυτό το εκτιμώ και άσχετα αν δεν συμφωνώ με ορισμένες θέσεις του. Δεν συμφωνώ με την άποψή του σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ.
Πολιτικά με εκφράζουν οι απόψεις του Μ. Παπαγιαννάκη και οι πολιτικές απόψεις του Φ, Κουβέλη που είναι μία ξεχωριστή πολιτική προσωπικότητα και έχει την δική του πολιτική φυσιογνωμία.
Κατ'άλλα είμαστε σε άλλες εποχές και είναι τα κοινωνικά αιτήματα είναι πολύπλοκα.
Από την σχετική μου εμπειρία, θα έλεγα ότι οι ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς, ψάχνουν τον δρόμο τους στην σύγχρονη εποχή και απαιτείται σύγχρονη σκέψη, μακριά από παλιές συνταγές,γονιδιακές καταβολές με ότι αυτό συνεπάγεται.
Έχουμε μείνει πίσω. Αυτό έχω να πω.
Απαιτούνται πολλά.
Πολιτική διορατικότητα, αξιοπιστία, μακριά από κλισέ και ματιά στην κοινωνία με αυτιά ανοιχτά. Τα προβλήματα είναι τεράστια για να ισχυρίζεται κανείς ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Είναι αστείο..
Προπάντων θα προέκρινα τις ψυχικές αρετές οι οιποίες απαιτούνται ώστε να σέβεσαι τις άλλες απόψεις.
Ίσως είμαι "παλιάς κοπής" αλλά θα εξακολουθώ να θεωρώ εαυτόν, ως ένα κοινωνικοπολιτικό ον που πρέπει να μαθαίνει να συμβιώνει, να συνδιαλέγεται και να απέχει δογματισμών, όχι οπαδό.
Ειρήσθω εν παρόδω και...παρεσύρθην στην δίνη του άρθρου σου:)
Ηθελα όμως να κάνω αυτές τις προσωπικές βιωματικές καταθέσεις ώστε να εμπλουτισθεί το θέμα..Ίσως, λέω..
Εκτός θέματος και ζητώ συγγνώμη αλλά...
Την Τρίτη 15/9 είχαμε κρούσμα βίας στη γειτονιά του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά. Ομάδα νεαρών ξυλοκόπησε με καδρόνια δύο μετανάστες με αποτέλεσμα να βρεθούν και οι δύο στο νοσοκομείο...
Διαβάστε περισσότερα στην σελίδα του σχολείου.
http://asmpeiraia.blogspot.com/
Και με τη δική σας συμπαράσταση, η βία και ο φόβος δεν θα αποτελέσουν εμπόδιο στις προσπάθειές μας.
Φίλε Homo Sapiens,
Ευχαριστούμε για το καλωσόρισμα. Καλώς σε βρήκαμε κι εσένα. Με ευχαρίστηση βλέπουμε, ότι αν και ανήκεις στην ομάδα του blog G700, δεν έχεις πρόβλημα να μας αποκαλέσεις με το όνομά μας κι όχι παραποιώντας το. Συμπεραίνουμε ότι εσύ τουλάχιστον δεν μας θεωρείς …κλέφτες! Πάμε τώρα στην ουσία.
Διαφωνούμε βέβαια στον περιορισμό της πολιτικής αναζήτησης μέσα στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας. Αυτό κατά την άποψή μας είναι και η διαχωριστική γραμμή που ξεχωρίζει την Αριστερά από την «προοδευτική και δημοκρατική σκέψη» -χρησιμοποιούμε τους όρους με τους οποίους έχει επικρατήσει να περιγράφεται γενικά ο αντιδεξιός χώρος. Κι έτσι έχεις μια πρώτη πληροφορία για το τι εννοούμε εμείς ως Αριστερά.
Χαρακτηρίζεις τη δική σου αντίληψη ως «σοσιαλδημοκρατική». Εδώ θα γίνουμε λίγο …δυσάρεστοι.
Μια και ασχολείσαι με τις πολιτικές επιστήμες -υποθέτουμε μετά και από κάποιες σπουδές- θα ξέρεις βέβαια ότι αυτό που αρχικά διέσπασε επί της θεωρίας την Αριστερά σε σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές ήταν η διαφωνία για τον τρόπο μετάβασης στο σοσιαλισμό. Οι διαφορές τους πάνω σ’ αυτό το ζήτημα δεν αποτελούν λόγο σύμφωνα με τις δικές μας αντιλήψεις για να διαγραφεί η σοσιαλδημοκρατία από τους καταλόγους της Αριστεράς. Όπως όμως ξέρεις επίσης καλά, δεκαετία με δεκαετία, η σοσιαλδημοκρατία όλο και κάτι σοσιαλιστικά εφόδια πέταγε έξω απ’ το καλάθι της με αποτέλεσμα απ’ το ’90 και μετά αυτό να έχει μείνει τελείως άδειο. Έτσι κατέληξε στο περιορισμό των φιλοδοξιών της απλώς και μόνο στη «βελτίωση της συλλογικής ευημερίας μέσω της συνεχούς βελτίωσης των ευκαιριών και της κοινωνικής θέσης των περισσότερο ευάλωτων και αδυνάτων» (κι αυτό ακόμα περισσότερο στα χαρτιά, παρά στην πράξη). Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω σηκώνει πολύ νερό ο αυτοπροσδιορισμός σου ως «σοσιαλδημοκράτη» όπως βέβαια και η κατάταξη του ΠΑΣΟΚ στις αριστερές δυνάμεις.
Τώρα περί ανανεωτικής αριστεράς. Κι εδώ έχουμε πλέον ένα καλάθι αδειανό. Η ανανεωτική αριστερά ξεκίνησε με σκοπό την ανανέωση του κομμουνιστικού κινήματος από τα στραβά και τα ανάποδα της «καθεστωτικής» (βλ. ΕΣΣΔ) αντίληψης. Κάποτε. Τώρα, ο Κουβέλης ας πούμε, ανεβάζει πίεση σε κάθε λέξη που αρχίζει από κ και σ (άσχετα αν είναι υποχρεωμένος να μιλάει αραιά και πού για «σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία»). Τι σχέση έχει πια με την καταγωγική έννοια της ανανεωτικής αριστεράς;
Δεν ξέρουμε αν κάτω από τον όρο «ανανεωτική αριστερά» εντάσσεις όλες τις αριστερές δυνάμεις εκτός ΚΚΕ. Αν συμβαίνει αυτό κάνεις λάθος. Ανανεωτική αριστερά σήμερα και στην πράξη σημαίνει όσους πιστεύουν πως ό,τι έχει μείνει στην Αριστερά να κάνει είναι η «βελτίωση της συλλογικής ευημερίας μέσω της συνεχούς βελτίωσης των ευκαιριών και της κοινωνικής θέσης των περισσότερο ευάλωτων και αδυνάτων». Γι’ αυτό και αισθάνονται μια χαρά με το ΠΑΣΟΚ, όπως κι εκείνο μαζί της. Kαι γι’ αυτό μάλλον έγραψες εσύ όσα έγραψες.
Δεν ξέρουμε και δεν μας απασχολεί πώς σκοπεύει να αυξήσει την επιρροή της. Και δεν πιστεύουμε ότι έχει θεωρητικές αναζητήσεις. Έχει εσωτερικεύσει -και με αυτή την έννοια έχει αποδεχθεί- ότι ο Καπιταλισμός αποτελεί όντως το «Τέλος της Ιστορίας».
Τι θεωρητικές ανησυχίες να έχεις όταν πιστεύεις πως έχεις φτάσει στο «τέλος»; Το πολύ-πολύ κάτι ψιλοανησυχίες για τα απαραίτητα μερεμέτια…
Τα λέμε.
@ LeftG700
1) Η επισήμανση για την σοσιαλδημοκρατία, είναι σωστή.
Υπάρχει μετατόπιση προς τα δεξιά.
Αλλά όχι μόνο της σοσιαλδημοκρατίας.
2) Ερώτηση
Ενώ "άδειαζε" η σοσιαλδημοκρατία γιατί δεν γέμιζε το καλάθι με τις απόψεις σου;
Και ενώ ο "δικομματισμός έπεφτε, μόνος του..χωρίς σπρώξιμο.
Ποιός τον ξαναγέμισε, άραγε;
Η μειοψηφία του αδειανού καλαθιού;
Τουτέστιν η ανάλυση, πολύ ανάλατη και εσχατολογική.
2) Το "αδειανό καλάθι" είναι μία τάση του ΣΥΝΣΑΠΙΣΜΟΥ.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει ιδρυτικό καταστατικό.
3) Οι απόψεις σου σχετικά με την Ανανεωτική Πτέρυγα είναι γνωστές και κουκουεδίστικες, κοινές, πολυφορεμένες..
Φίλε @Σπίθα,
Πριν σου απαντήσουμε, εξήγησέμας τι εννοείς όταν λες: "Το 'αδειανό καλάθι' είναι μία τάση του ΣΥΝΣΑΠΙΣΜΟΥ.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει ιδρυτικό καταστατικό.". Δεν το καταλάβαμε καθόλου.
Τα λέμε.
@ LeftG700
Να εξηγήσω, αλλά χρειάζομαι βοήθεια πρώτα.
Και εξηγώ.Τοποθετήθηκα σ΄ένα θέμα σαν Σπίθας.
Ο/Η "LeftG700" είναι ένας μπλόγκερ; Είναι ομάδα μπλόγκερ;
Είναι "επίσημη άποψη" που εκφράζει τι; Τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτά που υποστηρίζεις είναι απόψεις, δυστυχώς συνιστώσας, αν δεν κάνω λάθος.
Το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ,έχει την ίδια άποψη ;
Τι να απαντήσω και σε ποιόν;
Η αρχική μου τοποθέτησή, δεν είχε στοιχεία κομματικής προπαγάνδας.
Ούτε μιλούσα έχοντας κάποια σφραγίδα που διανέμω ταυτότητες σε αριστερούς, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές, ή κομμουνιστές.
Ως γνωστόν, άλλο αριστερός, άλλο κομμουνιστής (δήλωση Α.Παπαρήγας).
Τα λέμε, αν εκτιμάς ότι υπάρχει κι΄άλλος λόγος.
Φίλε @Σπίθα,
Είμαστε μια μικρή ομάδα, παρέα πες καλύτερα. Εκφράζουμε τις απόψεις μας που γενικά συμπίπτουν. Όταν δεν συμπίπτουν …πλακωνόμαστε (πλάκα κάνουμε). Εκφράζουμε μόνο τις απόψεις μας. Στην προμετωπίδα του μπλογκ μας λέμε ότι αυτό ανήκει στην Αριστερά. Ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στον μύριζα, στο ΚΚΕ ή στο ΚΚΕ μ-λ! Στην Α-ρι-στε-ρά.
Με αυτή την έννοια δεν κάνουμε καμία κομματική προπαγάνδα. Απλώς, αριστερή.
Επειδή δεν είμαστε οι μόνοι αριστεροί, είναι φυσικό ότι οι απόψεις μας συμπίπτουν άλλοτε με τους δείνα κι άλλοτε με τους τάδε αριστερούς. Και τι να κάνουμε γι’ αυτό; Και πού είναι το πρόβλημα;
Απαντήσαμε. Τώρα η σειρά σου στη διευκρίνιση που ζητήσαμε.
Τα λέμε.
@ LeftG700
Κατ'αρχήν, ευχαριστώ για την απάντηση. Παράλληλα σημειώστε το μερίδιο της ευθύνης μου εκείνο που αφορά στην υποχρέωσή μου να επισκεφθώ το μπλογκ σας, νωρίτερα..Παράλειψη δική μου.
Κάλιο αργά παρά ποτέ, που λένε:)
Στο θέμα μας, φίλτατοι.
Στο μπλογκ που μας φιλοξενεί( ευχαριστώ έστω και καθυστερημένα) ο τίτλος του ποστ είναι:
" Η "δομική" αδυναμία του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς"
Θα ήθελα να επισημάνω πρώτα,μια διαφοροποίησή μου σε κάποιο σημείο στην αρχή του κειμένου. Ας μου επιτραπεί να πω , ότ,ι στην πρώτη παράγραφο εγώ θα προτιμούσα, αντί για την λέξη ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι αλλού παπά ευαγγέλιο
Το άρθρο δεν αναφέρεται μόνο στην περίοδο των εκλογών, προφανώς.
*Θεώρησα, λοιπό δεδομένο ότι δεν θα αναγκαζόμουν να πισωγυρίσω σε ζητήματα που έχουν λυθεί. Άπαξ δια παντός, για την ανανεωτική αριστερά και συνεπώς για τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, σε όσο αναφορά την πολιτική της έκφραση.
Στην κοινωνική της, νομίζω ανοίγει άλλο κεφάλαιο και ζήτημα.
Ο "ΣΥΡΙΖΑ" είναι η εκλογική πολιτική ονομασία.
Και φυσικά είδαμε ότι δεν αφορά την ανανεωτική αριστερά, και μόνο αυτή.
Γιατί;
Η Ανανεωτική Αριστερά έχει πολιτική έκφραση και έναν πολιτικό χώρο, κόμμα. Τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συμμαχικός χώρος που αποτελείται από 10 συνιστώσες.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει στρατηγικές επιλογές και αναφέρονται στο ιδρυτικό του καταστατικό.
Μία από αυτές είναι και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, ως εκ τούτου συμμετέχει στο Κ.Ε.Α ( Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς)
Ζητώ την καταννόησή σας, αλλά νιώθω, λίγο δυσάρεστα..αυτά είναι δεδομένα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά..είναι σαν να διδάσκω την πολιτική ιστορία του χώρου λές και έχει πέσει, λήθη.:)
Συνεχίζω...
Το Κ.Ε.Α, έχει δύο πυλώνες, για όσους δεν το ξέρουν.
Με αυτές βαδίζει, ως άξονες μετά από κοινή συμφωνία.
1. Καταδίκη του σταλινισμού.
2. Υπέρμαχος της μη-βίας.
Έπειτα από τα παραπάνω και με δεδομένο ότι πουθενά δεν αναφέρεται λέξη που να αρχίζει από το "κ", εννούμε τον κομμουνισμό φυσικά, δικαιούμαι να πω:
1. ότι τα αναφερόμενα σ'αυτόν είναι "εκτός τόπου".
2. Είναι ανακριβές ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα και ο Φώτης Κουβέλης, δεν αναφέρονται στον σοσιαλισμό και αν "ζορίζεται" όπως ανέφερες, τότε θα αντιτείνω ότι στο πλαίσιο συμβολής για του ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ ψάχνεις να βρείς την λέξη "δημοκρατία" με το μεγεθυντικό φακό.
Να μην αναφερθώ, (τόχω κάνει πολλάκις) στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για την διάλυση του ΚΕΑ κλπ...
Πολλά είπα, νομίζω..
Θα τελειώσω,όμως συμφωνώντας μαζί σας με ένα δικό σας άρθρο:
Συμφωνώ εν πολλοίς με τις διαπιστώσεις.
αλλά κατά την γνώμη μου, πάει και παρακάτω,το καλογραμμένο σας άρθρο.
Δηλαδή αυτά έχουν αναλυθεί πριν μπλέξουμε σ'αυτήν την ιστορία με τον ΣΥΡΙΖΑ..
Έχω γράψει περί αυτού, από το 2007, αλλά τα έχω επισημάνει, αρμοδίως από το 2004 και ανέμενα αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις. Το εγχείρημα το θεωρούσα λάθος και έχω αναλύσει πρόσφατα σε ποστ μου και του λόγους που δημιουργήθηκε..
Τρίτη, 8 Σεπτέμβριος 2009
"Αριστερή μελαγχολία"
.......................
[ ] Αποδώσαμε στην Ελληνική Αριστερά δύο χαρακτηρισμούς. Της «κοιμώμενης» και της μονίμως «συσκεπτόμενης». Τι εννοούμε;
Με τον πρώτο εννοούμε την αδυναμία της να συνειδητοποιήσει, ότι, με λίγες εξαιρέσεις, άλλοτε εδώ κι άλλοτε εκεί, λειτουργεί και υπάρχει στο περιθώριο των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών -γιατί σε αυτές ανήκει και η Ελλάδα, άσχετα αν βρίσκεται χαμηλά στην ιεραρχία. Αδυναμία; Δεν είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται ακριβώς για αδυναμία, με την έννοια της ανικανότητας τουλάχιστον. Υποπτευόμαστε ότι διαπλέκεται με αυτό που η Ψυχολογία ορίζει ως «απώθηση», τον αμυντικό δηλαδή ψυχικό μηχανισμό ο οποίος μας βοηθά να «ξεχνάμε» τα δυσάρεστα. Κοινώς, να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Από πού διαπιστώνουμε αυτήν την αδυναμία; Μα από την εμμονή της Αριστεράς σε όλες τις εκφάνσεις της σε στρατηγικές και σχέδια, που, χρόνος μπαίνει-χρόνος βγαίνει, αποδεικνύονται επιεικώς ανεπαρκή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να επενδύει σε έναν γενικό και άνευ προτεραιοτήτων κινηματισμό, αδυνατώντας όμως να πολιτικοποιήσει το κοινωνικό, θύμα της ιδεολογικής του σύγχυσης η οποία πολλαπλασιάζεται από την πολυφωνία.
[ ]
Φυσικά, όλες οι παραπάνω κριτικές σκέψεις δεν είναι της παρούσης, τώρα, στην τούρλα των εκλογών! Σ’ αυτές, η Αριστερά είναι υποχρεωμένη να προσπαθήσει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και ο προεκλογικός αγώνας δεν αφήνει πολλά περιθώρια για «λεπτές» αλλά καίριες επεξεργασίες στρατηγικού χαρακτήρα. Ιδίως όταν η 4η Οκτωβρίου είναι πολύ κοντά.
Από τη Δευτέρα της 5ης Οκτωβρίου όμως;
...........
Σπίθας
Την καταννόηση όλων σας.Ίσως κομίζω, γνωστά και εκτός θέματος..
??
Την καλησπέρα μου και ίδωμεν..:)
Φίλε @Σπίθα,
Έβαλες πολλά θέματα. Θα επικεντρωθούμε στις πιο ουσιώδεις διαφωνίες μας.
Κατ’ αρχήν θα επαναλάβουμε όσα είπαμε μιλώντας με τον @Homo Sapiens περί Ανανεωτικής Αριστεράς: Το αρχικό περιεχόμενο του όρου ήταν η ανανέωση του κομμουνιστικού κινήματος. Εφόσον αυτό το περιεχόμενο έχει εγκαταλειφθεί (δεν εξετάζουμε αν καλώς ή κακώς συμβαίνει αυτό) ο όρος είναι ψευδεπίγραφος. Αν κάποιος δικαιούται τον συγκεκριμένο τίτλο, αυτός είναι η ΑΚΟΑ που όπως φανταζόμαστε ξέρεις έχει πολλές διαφορές με την Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ. Εκτός αυτού μέσα στον ΣΥΝ υπάρχουν δύο βασικά ρεύματα (δύο ψυχές δεν τις λέτε;). Το Ανανεωτικό είναι μειοψηφία, δεν μπορεί να μιλάει εξ ονόματος του όλου ΣΥΝ.
Ο όρος «ευρωπαϊσμός» σηκώνει πολύ νερό. Και οπωσδήποτε δεν σημαίνει κατά την άποψή μας την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης υπό τις παρούσες συνθήκες και με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων.
Δεν αρκούν οι αναφορές στον σοσιαλισμό. Ο Αντρέας αναφερόταν σ’ αυτόν πολύ περισσότερο απ’ όσο ο Φλωράκης και ο Κύρκος.
Αν και θέλεις να πιστεύεις ότι είσαι αριστερός δημοκράτης, φαίνεται ότι είσαι αντίθετος με τη συνεργασία με αριστερούς που δεν συμμερίζονται τις ιδέες των Ανανεωτικών. Το σόι δημοκρατικότητα είναι αυτή;
Δεν μπορεί η Αριστερά να ζει στη σκιά του Στάλιν μια ζωή, είτε με τη μορφή του σταλινισμού, είτε με τη μορφή του αντισταλινισμού. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να επανασυνδεθεί με τον μαρξισμό μέσα από το πρίσμα του 21ου αιώνα.
Τα λέμε.
@ LeftG700
Υπάρχουν διαφορές, όντως.
Η συζήτηση σ΄ενα ποστ, δεν επαρκεί. Είναι φανερό, αγαπητοί φίλοι.
Τουλάχιστον διακρίνουμε τις διαφορές μας :)
Νάστε καλά και τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου