Εργατικά Συνδικάτα και αντιπροσώπευση: Σκέψεις για προβληματισμό

Παρακάτω, παραθέτω ένα μέρος από το άρθρο του Τ. Καμπύλη που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 15/03/2008 υπό τον τίτλο ΄Η ελληνική συνταξιολαγνεία΄. Εδώ, γίνεται αναφορά σε ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις που κάνει ο Μ. Ματσαγγάνης (επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης) σχετικά με την αντιπροσώπευση των εργαζομένων στα εργατικά συνδικάτα. Θεωρώ ότι δίδουν ερέθισμα για προβληματισμό και διάλογο...

Στρεβλή αντιπροσώπευση των εργαζομένων στα συνδικάτα
Στην Ιταλία, τη Σουηδία, το Βέλγιο και την Ολλανδία τα συνδικάτα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διευθέτηση του ασφαλιστικού ζητήματος. Όχι όμως και στην Ελλάδα. Όπως εξηγεί ο Μάνος Ματσαγγάνης, «το κύριο πρόβλημα με τα συνδικάτα της χώρας μας είναι η στρεβλή αντιπροσώπευση των εργαζομένων από αυτά. Η αναντιστοιχία έχει διάφορες διαστάσεις:
Μεταξύ κλάδων της οικονομίας: η ΟΤΟΕ και τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ ελέγχουν 28% των συνέδρων, 29 στα 45 μέλη Δ.Ε. της ΓΣΕΕ, 9 στα 15 μέλη Ε.Γ. και 6 στα 8 μέλη του προεδρείου (στοιχεία 2007), παρότι οι κλάδοι των τραπεζών και της κοινής ωφέλειας απασχολούν μόλις το 8% των μισθωτών (εκτός μονίμων δημοσίων υπαλλήλων που οργανώνονται στην ΑΔΕΔΥ). Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι η συνδικαλιστική πυκνότητα στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα είναι γύρω στο 10%.
Μεταξύ των δύο φύλων: 40% των μισθωτών είναι γυναίκες, αλλά η αναλογία τους στη Διοικούσα Επιτροπή της ΓΣΕΕ την περίοδο 1992 - 2004 ήταν κατά μέσο όρο 3 γυναίκες σε 45 μέλη. Το 2001 υπήρχε μία μόνο γυναίκα (επί 45 μελών!) στη Δ.Ε. της ΓΣΕΕ.
Μεταξύ εθνικών ομάδων: με την τιμητική εξαίρεση του Συνδικάτου Οικοδόμων, καμία άλλη συνδικαλιστική οργάνωση δεν κατάφερε (ή δεν προσπάθησε;) να οργανώσει τους ξένους εργάτες ούτε έχει εκλέξει κάποιον από αυτούς σε Δ.Σ. ομοσπονδίας.
Όλα αυτά έχουν δύο κρίσιμες συνέπειες. Πρώτον, η εικόνα του μέσου συνδικαλιστή όλο και λιγότερο να μοιάζει με την εικόνα του μέσου μισθωτού. Δεύτερον, μια μεταρρυθμιστική πολιτική να μπορεί κάλλιστα να εξυπηρετεί τα ταξικά συμφέροντα των μισθωτών, χωρίς να αποσπά την έγκριση της ΓΣΕΕ».