Το ΠΑ.ΣΟ.Κ ως χρεοκοπημένη ΔΕΚΟ!

Το διακύβευμα της πολιτικής - κομματικής ανασυγκρότησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ και η προϋπόθεση της κοινωνικής - εκλογικής του ανάκαμψης είναι η βαθμιαία απελευθέρωση από τα δεσμά της κρατικιστικής κουλτούρας που διέπει την οργανωτική και λειτουργική του δομή. Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση του 'ανοικτού κόμματος' και ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αποτελεσματική ανανέωση της στελεχιακής κορυφής του κόμματος, η κατάσταση στη βάση και στο εποικοδόμημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ παραμένει προβληματική. Η διερεύνηση του κομματικού δυναμικού στο πρόσφατο Συνέδριο, η στελέχωση των τοπικών οργανώσεων και η χαμηλή πολιτική αποδοτικότητα πλήθους βουλευτών αναδεικνύουν ένα κορυφαίο πρόβλημα που εδράζεται σε μία αναχρονιστική, κρατικιστική, βαθιά κομματική, φατριαστική και ιεραρχική κουλτούρα. Διατυπώνω το ακόλουθο συμπέρασμα: στην επιλογή του ανθρώπινου δυναμικού ελάχιστη αξία έχει η ικανότητα παραγωγής πολιτικού έργου. Η υποστήριξη από ομαδάρχες, οι επετηρίδες και η προϋπηρεσία εξασφαλίζουν την εξέλιξη. Το χαμηλό μέσο μορφωτικό επίπεδο, η έλλειψη δεξιοτήτων και η χαμηλή πολιτική παραγωγικότητα παράγουν ισχνά κοινωνικοπολιτικά αποτελέσματα και δημιουργούν αντικίνητρα για τη συμμετοχή νέων ανθρώπων, ενώ διασφαλίζουν τους «εντός των τειχών ενισχύοντας έτσι τον φαύλο κύκλο. Είναι διάχυτη η λογική του κόμματος για το κόμμα, η λογική των εσωτερικών ισορροπιών, η ικανοποίηση της εσωτερικής κομματικής κατανάλωσης. Η συμβιωτική σχέση του κόμματος με αυτού του είδους την κουλτούρα θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας των χρεοκοπημένων σοβιετικών επιχειρήσεων και δίχως αμφιβολία αποτελεί πολιτικό και κομματικό κατάλοιπο του αναποτελεσματικού κρατισμού της δεκαετίας του '80.

Υ.Γ Το συνέδριο δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις σε αυτό το θέμα. Η απελευθέρωση από τα δεσμά του κομματικού αναχρονισμού είναι το μεγάλο ζητούμενο για τον Γ.Παπανδρέου και - κυρίως - για τις προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.