2½ Φόνοι και 1 Bulldog από το Θεατρικό Εργαστήρι Ν.Ορεστιάδας.

To Θεατρικό Εργαστήρι Ν. Ορεστιάδας (Θρακικό Κέντρο Πολιτισμού, Διόνυσος) παρουσιάζει τη σύγχρονη κωμωδία των Θ.Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα '2½ Φόνοι και 1 Bulldog', επιτυχημένη διασκευή του έργου του Ευγένιου Λαμπίς «Η υπόθεση της οδού Λουρσίν». Θα δωθούν δύο παραστάσεις στην Αθήνα, Δευτέρα 7 και Τρίτη 8 Απριλίου 2008 - 9 μ.μ. στο Θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη».

Σύνοψη της υπόθεσης: Παρίσι, στο σπίτι του Πιέρ και της Νορίν Λαμπίς, καταφθάνει και φιλοξενείται το φιλικό τους ζευγάρι Αύγουστος και Πολέτ Φεϋντώ. Η οικονόμος του σπιτιού Ιουστίνη, ο υπαστυνόμος Σαρντού και ο αρχηγός της αστυνομίας Μαριβώ, ένα γαλλικό μπουλντόγκ - η Μαριλού - ο φόνος μιας χορεύτριας στην κακόφημη συνοικία της οδού Λουρσίν και μία σπάνια ασθένεια - η… κολάψους αναγραμμάτικους - μπλέκουν τους πάντες σε μία ατέλειωτη παρεξήγηση γεμάτη κωμικές καταστάσεις, άφθονο γέλιο και... δολοφονίες μυστήριο! Η διασπορά της Ορεστιάδας στην Αθήνα και ...όχι μόνο θα είναι εκεί!

Υ.Γ. Μετά από περίπου τρεις εβδομάδες λειτουργίας, το 'Homo Sapiens' υποδέχεται τους (λιγοστούς εκ των πραγμάτων ακόμα) αναγνώστες με ένα αγαπημένο πίνακα του Salvador Dali! Ελπίζω να σας αρέσει...

Το Φοιτητικό Κίνημα σε λήθαργο...!

Διαπιστώνω ότι η ταυτότητα του φοιτητικού κινήματος είναι αμιγώς αντιδραστική και ως εκ τούτου οπισθοδρομική και συντηρητική. Η εμμονή στην αντιπαραγωγική διαμαρτυρία και η περιχαράκωση σε αναχρονιστικά πολιτικά στερεότυπα, σε συνδυασμό με τον ασφυκτικό κομματικό εναγκαλισμό και τις σχέσεις συμφερόντων και εξαρτήσεων στις φοιτητικές παρατάξεις, διαμορφώνουν θύλακες αντίδρασης και συντηρητισμού στα πανεπιστήμια. Η κινητοποίηση για την αντίσταση στην μεταρρύθμιση του άρθρου 16 ήταν εντυπωσιακή και πολιτικά αποτελεσματική. Εντούτοις, έκτοτε η δυναμική του φοιτητικού κινήματος εξατμίστηκε. Το φοιτητικό κίνημα κέρδισε μία μάχη, όμως δεν ενδιαφέρθηκε να διεκδικήσει την νίκη στον πόλεμο. Η ποιότητα του δημόσιου πανεπιστημίου βαίνει συνεχώς μειούμενη αλλά οι αντιδράσεις περιορίζονται στο πολιτικά εύκολο, ανέξοδο και λογικά αφελές επιχείρημα: περισσότερα χρήματα για την παιδεία...Ναι, σαφώς αύξηση της χρηματοδότησης, αλλά με ποια κριτήρια, ποια ποιοτικά standards και με τι αποτελέσματα; Εδώ οφείλει το φοιτητικό κίνημα να παράγει δημιουργική σκέψη, φαντασία και καινοτομία. Να προσεγγίσει με νηφαλιότητα θέματα όπως η αξιολόγηση (ας συζητήσουμε από ποιον, πώς, με τι όρους και πότε), η αποτελεσματική άμιλλα (για όσους φρίττουν στο άκουσμα της λέξης ανταγωνισμός) μεταξύ των πανεπιστημίων, η πραγματική αυτονομία και αυτοδιαχείριση του πανεπιστημίου, η αποδέσμευση από τον κρατικό εναγκαλισμό και την ασφυκτική κομματική εποπτεία, η αναζήτηση μίας νέας ισορροπίας μεταξύ του αιτήματος για δωρεάν παιδεία και της κοινωνικής ισότητας (είναι αφελές να λέγεται ότι η 'δωρεάν παιδεία για όλους' προάγει την κοινωνική ισότητα, δείτε ποια εισοδηματικά στρώματα υπεραντιπροσωπεύονται στα πανεπιστήμια και θα το διαπιστώσετε), η συγκριτική ανάλυση με πετυχημένα παραδείγματα του εξωτερικού. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να υπερβεί την απλή διαμαρτυρία που απλά δαιμονοποιεί την αγορά, τον ανταγωνισμό, την παγκοσμιοποίηση....Είναι η ώρα της δημιουργικής σκέψης και της πρωτοβουλίας. Το όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι ανάγκη να πλαισιωθεί με ένα αποτελεσματικό ναι στο ποιοτικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Οψόμεθα...

Υ.Γ. Δείτε εδώ τις απόψεις μου για μία προοδευτική μεταρρύθμιση στο δημόσιο πανεπιστήμιο.

Παραμορφωμένα είδωλα και γυναικεία αξιοπρέπεια

Το σύγχρονο μιντιακό πρότυπο για τη γυναίκα, όπως αποτυπώνεται στην καταιγιστική τηλεοπτική προβολή και προώθηση 'πλαστικών', ατσαλάκωτων, διανοητικά μέτριων αλλά επαγγελματικά επιτυχημένων καλλονών, αναδεικνύει ένα στρεβλό και παραμορφωμένο παράδειγμα (paradigm) γυναικείου κοινωνικού status και ευτυχίας. To σύγχρονο marketing οριοθετεί τη γυναικεία συμπεριφορά και διαμορφώνει το ενδεδειγμένο πρότυπο ζωής, όπου η εξωτερική εμφάνιση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής ευτυχίας και της επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Η κοινωνική διάχυση του προτύπου είναι αρκούντως διαπιστωμένη: η μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση τηλεοπτικών σειρών και show που προβάλουν τη ριζική μεταμόρφωση της εξωτερικής εμφάνισης ως διαβατήριο για την ευτυχία, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η επιρροή του μιντιακού προτύπου στον προσδιορισμό της γυναικείας ταυτότητας είναι τεράστια. Η κοινωνική αναγνώριση προκύπτει πρωτίστως από το εξωτερικό κάλλος κι έπειτα από τα υπόλοιπα στοιχεία της γυναικείας προσωπικότητας. Δε φτάνει να είναι καλή μητέρα, αφοσιωμένη σύζυγος, εργατική στο σπίτι και στο χώρο εργασίας, πρέπει απαραίτητα να είναι και όμορφη. Οι σκληρά εργαζόμενες μητέρες που κοπιάζουν να ισορροπήσουν μεταξύ εργασίας και οικογένειας, οι χαμηλά αμοιβόμενες γυναίκες που διστάζουν να γίνουν μητέρες και οι γυναίκες που υπόκεινται ακόμα σε καθεστώς εργασιακής/ οικογενειακής καταπίεσης και διακρίσεων έχουν εξοβελιστεί από την τηλεοπτική πραγματικότητα. Κάποτε τις θυμόμαστε, όταν διαδηλώνουν στους δρόμους για την προστασία των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων που απειλούνται από κοινωνικά ανάλγητες κυβερνήσεις. Όμως, η τηλεοπτική εικόνα αλλάζει ταχύτατα και επιστρέφει στις άλλες, τις όμορφες, τις λαμπερές και επιτυχημένες. Βλέπετε, η κοινή μέση ελληνίδα προσβάλλει την σύγχρονη αισθητική μας!

Η ποιότητα της κοινοβουλευτικής συζήτησης

Η διαπίστωση είναι αναμφίλεκτη. Η ποιότητα της θεσμικής πολιτικής διαβούλευσης των κομμάτων είναι ιδιαίτερα χαμηλή. Προκύπτουν δύο κρίσιμες πτυχές του προβλήματος: α) η διάχυτη πολιτική κουλτούρα που υπαγορεύει την άκριτη υποταγή στην επίσημη κομματική γραμμή διαμορφώνει ένα σκληρό, άκαμπτο και ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο που αποτρέπει τους βουλευτές να 'βουλεύονται'. Η δαμόκλειος σπάθη του πολιτικού κόστους και του πιθανού απομονωτισμού συντείνει στην αναποτελεσματική περιχαράκωση των βουλευτών στα συνήθη κομματικά στερεότυπα, β) η επιλογή των υποψηφίων βουλευτών σπανίως αποτελεί αποτέλεσμα ορθολογικών και αξιοκρατικών εκτιμήσεων, αντιθέτως υπόκειται στον ασφυκτικό κομματικό έλεγχο, την διευθέτηση εσωτερικών ισορροπιών και την εξυπηρέτηση τοπικών κατεστημένων συμφερόντων. Επιπρόσθετα, η τελική επιλογή των υποψηφίων βουλευτών προκύπτει συχνά ως αποτέλεσμα της αναγνωρισιμότητας του ονόματος και του φυσικού κάλλους (life style υποψήφιοι). Όσοι παρακολουθούν με προσοχή τον δημόσιο πολιτικό λόγο των βουλευτών, είτε στη Βουλή είτε στα media, αντιλαμβάνονται πλήρως το μέγεθος του προβλήματος. Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις που, δυστυχώς, δεν ανατρέπουν τη γενική διαπίστωση.

Do not forget the Earth Hour!

29 Μαρτίου, 20:00 - 21:00,

΄κατεβάζουμε τον διακόπτη' και συμμετέχουμε ενεργά

στη συμβολική διαμαρτυρία για τις κλιματικές αλλαγές.

Join us! We can do it!

Διάλεξη: 1968 το έτος που 'ράγισε' o καπιταλισμός

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνει το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών από το επαναστατικό έτος 1968, πραγματοποιείται στις 8 Απριλίου (Αμφιθέατρο ΓΣΕΕ, 19:00) διάλεξη - συζήτηση με θέμα '1968: το έτος που 'ράγισε' o καπιταλισμός' και κεντρικό εισηγητή τον καθηγητή κοινωνιολογίας του αυτόνομου Πανεπιστημίου της Puebla, John Holloway. Είναι μία εξόχως ενδιαφέρουσα ευκαιρία να διαπιστώσουμε τις βασικές κοινωνικές παραμέτρους που διαμόρφωσαν το επαναστατικό κλίμα του '68 και να συζητήσουμε τις πιθανές σημερινές κοινωνικοπολιτικές αναλογίες με έναν διακεκριμένο αριστερό διανοητή.

Υ.Γ Για όσους θέλουν να εμβαθύνουν στις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες της περιόδου, προτείνω την εξαιρετική κριτική ανάλυση του Κορνήλιου Καστοριάδη στο έργο του 'Η Γαλλική Κοινωνία'. Επίσης, δείτε εδώ τη συνέντευξη του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και Λικ Φερί στη Nouvel Observateur με τίτλο Que reste-t-il de 68? (τι απέμεινε από το '68;).

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ ως χρεοκοπημένη ΔΕΚΟ!

Το διακύβευμα της πολιτικής - κομματικής ανασυγκρότησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ και η προϋπόθεση της κοινωνικής - εκλογικής του ανάκαμψης είναι η βαθμιαία απελευθέρωση από τα δεσμά της κρατικιστικής κουλτούρας που διέπει την οργανωτική και λειτουργική του δομή. Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση του 'ανοικτού κόμματος' και ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αποτελεσματική ανανέωση της στελεχιακής κορυφής του κόμματος, η κατάσταση στη βάση και στο εποικοδόμημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ παραμένει προβληματική. Η διερεύνηση του κομματικού δυναμικού στο πρόσφατο Συνέδριο, η στελέχωση των τοπικών οργανώσεων και η χαμηλή πολιτική αποδοτικότητα πλήθους βουλευτών αναδεικνύουν ένα κορυφαίο πρόβλημα που εδράζεται σε μία αναχρονιστική, κρατικιστική, βαθιά κομματική, φατριαστική και ιεραρχική κουλτούρα. Διατυπώνω το ακόλουθο συμπέρασμα: στην επιλογή του ανθρώπινου δυναμικού ελάχιστη αξία έχει η ικανότητα παραγωγής πολιτικού έργου. Η υποστήριξη από ομαδάρχες, οι επετηρίδες και η προϋπηρεσία εξασφαλίζουν την εξέλιξη. Το χαμηλό μέσο μορφωτικό επίπεδο, η έλλειψη δεξιοτήτων και η χαμηλή πολιτική παραγωγικότητα παράγουν ισχνά κοινωνικοπολιτικά αποτελέσματα και δημιουργούν αντικίνητρα για τη συμμετοχή νέων ανθρώπων, ενώ διασφαλίζουν τους «εντός των τειχών ενισχύοντας έτσι τον φαύλο κύκλο. Είναι διάχυτη η λογική του κόμματος για το κόμμα, η λογική των εσωτερικών ισορροπιών, η ικανοποίηση της εσωτερικής κομματικής κατανάλωσης. Η συμβιωτική σχέση του κόμματος με αυτού του είδους την κουλτούρα θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας των χρεοκοπημένων σοβιετικών επιχειρήσεων και δίχως αμφιβολία αποτελεί πολιτικό και κομματικό κατάλοιπο του αναποτελεσματικού κρατισμού της δεκαετίας του '80.

Υ.Γ Το συνέδριο δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις σε αυτό το θέμα. Η απελευθέρωση από τα δεσμά του κομματικού αναχρονισμού είναι το μεγάλο ζητούμενο για τον Γ.Παπανδρέου και - κυρίως - για τις προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

H διακριτική γοητεία της χυδαιότητας!

To σημερινό απαράδεκτο, χυδαίο και επαίσχυντο αθλητικό 'κουρελούργημα' (το πρωτοσέλιδο στη φωτογραφία) αποτέλεσε αφορμή για τη διατύπωση ορισμένων ερωτημάτων... Γιατί το χυδαίο προσελκύει το ενδιαφέρον των αναγνωστών/τηλεθεατών/ακροατών; Είναι ζήτημα κουλτούρας, παιδείας, αισθητικής, χιούμορ ή δεν εξηγείται επαρκώς και αποδίδεται σε απροσδιόριστους παράγοντες; Πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους θεσμικός έλεγχος γι' αυτές τις περιπτώσεις ή οποιαδήποτε ρύθμιση αντιστρατεύεται τη λογική και το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου; Είναι όντως σημαντική η κριτική του φαινομένου ή η χυδαιότητα είναι μέρος της σύγχρονης πολιτισμικής πραγματικότητας και κάθε αντίδραση φαίνεται ως αναχρονιστικό στερεότυπο;Η καθημερινότητα βρίθει από ενδεικτικά παραδείγματα: Αθλητικές εφημερίδες (όλων των οπαδικών αποχρώσεων) χρησιμοποιούν χυδαία υπονοούμενα και προσελκύουν ορδές φανατικών πελατών. Τηλεοπτικές εκπομπές σημειώνουν τεράστια επιτυχία εξαιτίας του 'στημένου' υβρεολογίου των παρουσιαστών τους. Πρόσφατα, μεγάλη εβδομαδιαία εφημερίδα απογείωσε την κυκλοφορία της δημοσιεύοντας τις προσωπικές στιγμές των πρωταγωνιστών του 'εθνικού' σκανδάλου. Blogger καθιερώνονται στις προτιμήσεις των αναγνωστών λόγω του ανεξάντλητου χυδαίου ρεπερτορίου τους. Δίχως αμφιβολία, η χυδαιολογία γοητεύει...
Υ.Γ. Καθώς επέστρεφα από τη δουλειά έριξα μια γρήγορη ματιά στην μπουγάδα των εφημερίδων του γειτονικού περιπτέρου. Τρία πιτσιρίκια, όχι πάνω από 10 - 12 ετών, περιεργάζονταν εκστασιασμένα το πρωτοσέλιδο της 'Αθλητικής Ηχούς' γεμάτα ανυπομονησία να διαβάσουν τη συνέχεια στα ενδότερα....Κρίμα!

Αντιπολιτευτική διελκυστίνδα ΠΑ.ΣΟ.Κ - ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Οι πρωτοβουλίες των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης (πρόταση για δημοψήφισμα, πρόταση μομφής) που διατρέχουν την πολιτική επικαιρότητα μπορούν να ιδωθούν υπό το πρίσμα ενός ιδιότυπου πολιτικού ανταγωνισμού. Πέρα από τις αξιολογικές κρίσεις για τις εκατέρωθεν πολιτικές στρατηγικές και την προστιθέμενη πολιτική αξία των δύο πρωτοβουλιών, θεωρώ ότι ο πολιτικός ή/και επικοινωνιακός ανταγωνισμός των δύο κομμάτων είναι πραγματικός - ορατός, υπό την έννοια ότι εξηγείται επαρκώς από τη δημοσκοπική συγκυρία, που οπωσδήποτε ασκεί ισχυρή επιρροή στην πολιτική τακτική και τον δημόσιο λόγο των δύο κομμάτων. Βέβαια, ο ανταγωνισμός αφ' εαυτού δεν είναι κακός, εφόσον συντείνει στην ενίσχυση της αντιπολιτευτικής αποτελεσματικότητας και διεγείρει τα πολιτικά αντανακλαστικά των δύο κομμάτων. Ωστόσο - επιδιώκοντας να προσεγγίσω τους πιθανούς πολιτικούς κινδύνους για το ΠΑ.ΣΟ.Κ - θεωρώ ότι σ' αυτή την περίπτωση πρόκειται περισσότερο για έναν ανταγωνισμό με αρνητικά αποτελέσματα (ανταγωνισμός προς τα κάτω) και λιγότερο για μία αποτελεσματική άμιλλα. Ελλοχεύουν λόγου χάρη οι ακόλουθοι κίνδυνοι:

1. To ΠΑ.ΣΟ.Κ κινδυνεύει να απολέσει την πλειοψηφική και κυβερνητική του ταυτότητα και να εκπέσει σε κόμμα ανέξοδης διαμαρτυρίας και λαϊκισμού.

2. Επιδιώκει να αναχαιτίσει την συγκυριακή (ή μη) άνοδο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ αφήνοντας ακάλυπτο τον στρατηγικό χώρο του κέντρου.

3. Η υιοθέτηση και υποστήριξη όλων των αιτημάτων όλων των κοινωνικών ομάδων διαμορφώνει προϋποθέσεις ενός μελλοντικού μεταρρυθμιστικού εγκλωβισμού. Όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ επανέλθει στην εξουσία θα δυσκολευτεί να προωθήσει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που εκ των πραγμάτων έχουν κόστος (κάποιοι χάνουν, κάποιοι κερδίζουν)

Νομίζω ότι οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και μπορούν να μετασχηματίσουν τον προοδευτικό και πλειοψηφικό χαρακτήρα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η στρατηγική του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ να σύρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ σε πολιτικό ανταγωνισμό παράγει σήμερα πολιτικά οφέλη για τον ίδιο, ωστόσο η διάχυτη αλαζονεία πιθανώς να αποδειχθεί κακός σύμβουλος: το χαμηλής πολιτικής αισθητικής ευφυολόγημα 'Καλώς τα παιδιά' σημαίνει πολλά!!

26 - 28 Μαρτίου - Παγκόσμιο Forum κατά της Φτώχειας

Στον απόηχο των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων πραγματοποιείται στην Αθήνα το 6ο Forum της Παγκόσμιας Συμμαχίας των Πόλεων κατά της Φτώχειας. Θεωρώ σκόπιμο, πριν την ανάλυση και συζήτηση επί της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, να γίνει αναφορά στη σημαντική προσπάθεια του Forum να αναδειχθούν τα οξυμένα προβλήματα φτώχειας και περιθωριοποίησης και να προταθούν μέτρα αποτελεσματικής πολιτικής παρέμβασης με κινητήριο μοχλό την τοπική δημοκρατία και τις αυτοδιοικητικές συμμετοχικές διαδικασίες. Κεντρική επιδίωξη του Forum είναι η υιοθέτηση, από τις τοπικές κυβερνήσεις που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία, ειδικών σχεδίων δράσης με μετρήσιμους και χρονικά προκαθορισμένους στόχους. Τα σχέδια δράσης θα περιέχουν συγκεκριμένους στόχους προς επίτευξη, καλύπτοντας διάφορες μορφές της φτώχειας όπως η πείνα, η πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η ύδρευση και οι συνθήκες υγιεινής, η παιδική θνησιμότητα, η θνησιμότητα μητέρων στη γέννα, οι ασθένειες (και κυρίως το AIDS) και το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα. Οι οικονομικά ισχυρότερες πόλεις αναμένεται να δεσμευτούν για διεθνείς συνεργασίες με άλλες πόλεις. Πέρα από το εύλογο ενδιαφέρον γι' αυτού του είδους την πρωτοβουλία, θεωρώ ότι η παρακολούθηση των εργασιών του Forum συνιστά μία εξαιρετική ευκαιρία για όλους όσοι ενδιαφέρονται να μελετήσουν τη σχέση της τοπικής αυτοδιοίκησης με την κοινωνική πολιτική. Δείτε εδώ το πρόγραμμα του Φόρουμ.

Η σάτιρα στα ...αρχαία χρόνια της ωριμότητας και της δημοκρατίας!

Καθώς χαζεύω την εκπομπή του φαντασιακού - αναμφίβολα ταλαντούχου - εθνικού γελωτοποιού, κατά πολλούς, αδίκως, του σύγχρονου Αριστοφάνη, σκέφτομαι τη σάτιρα στην αρχαία ελληνική δημοκρατία και διακρίνω χαοτικές διαφορές ως προς τα όρια, την πολιτική σκοπιμότητα (συμφέροντα, εξαρτήσεις) και την κοινωνική της προσφορά τότε και σήμερα....Επικαλούμαι το παρακάτω ενδεικτικό παράδειγμα.

Ο Αριστοφάνης στο έργο του 'Ιππείς' ασκεί δριμύτατη κριτική στον δημοφιλή πολιτικό αρχηγό Κλέωνα, χρησιμοποιώντας τις πιο υβριστικές και εξευτελιστικές εκφράσεις. Κάνοντας μία -αυθαίρετη- αναγωγή στο παρόν εύκολα γίνεται αντιληπτό τι αντιδράσεις θα προκαλούσε μία τέτοιου είδους πολιτική σάτιρα. Τι έγινε τότε; O Αριστοφάνης παίρνει βραβείο για τους Ιππείς και ο Κλέων επανεκλέγεται! Δείτε την ποιότητα της δημοκρατίας: o λαός επιδεικνύει εκ νέου την εμπιστοσύνη του στον Κλέωνα και την ίδια στιγμή όχι μόνο επιτρέπει στον Αριστοφάνη να του ασκήσει κριτική, αλλά, επιπρόσθετα, τον επαινεί γι΄αυτό βραβεύοντάς τον! Άλλοι καιροί, άλλα ήθη,άλλοι καλλιτέχνες...!

Ρομποτικό Sex το 2050!

Σεξ με ρομπότ, σεξ εξ αποστάσεως, εικονικό σεξ, τεχνητές φερομόνες... Το σεξ ίσως να αλλάζει με τον πιο δραματικό τρόπο στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους. Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο της Κατρίν Βανσέν στη Le monde με τίτλο Faire l'amour en 2050, περιγράφονται οι επερχόμενες - δραματικές - αλλαγές στη σεξουαλική δραστηριότητα σε σχέση με την επανάσταση της ρομποτικής τεχνολογίας. Πώς σας φαίνετε να αποκτήσετε στο μέλλον ένα ρομπότ ως ερωτικό παρτενέρ; Μπορεί η ρομποτική τεχνολογία να αντικαταστήσει την ανθρώπινη παρουσία; Θα επιβιώσει ο έρωτας με τους όρους που γίνεται αντιληπτός σήμερα; Μήπως πρέπει να αναπτυχθεί μία μετα- νεωτερική φιλοσοφική προσέγγιση για τον έρωτα στα χρόνια των μηχανών; Δείτε εδώ μεταφρασμένο το άρθρο της Catherine Vincent στον πολιτικό ιστοχώρο Προοδευτική Πολιτική (η εικόνα είναι του ppol). Αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον!

Κίνα: Ολυμπιακό μετάλλιο στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Αναμφίβολα, η κρατική τρομοκρατία της 'κομμουνιστικής' Κίνας στο Θιβέτ αναδεικνύει το εύρος της ισχνής υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα γεγονότα στο Θιβέτ μετατόπισαν το ζήτημα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην παγκόσμια επικαιρότητα, αν και πριν από αυτά η κατάσταση ήταν εξίσου τραγική. Η κατάσταση στην Κίνα είναι εξαιρετικά προβληματική λόγω των συνεχών ελέγχων και της καταπίεσης, του φιμώματος των μέσων ενημέρωσης και της παρενόχλησης των αντιφρονούντων. Οι διώξεις, οι φυλακίσεις, τα στρατόπεδα εργασίας, η θανατική ποινή και οι εγκλεισμοί στα ψυχιατρεία αποτελούν συνήθεις πρακτικές του κινεζικού κράτους προς όλους όσοι εναντιώνονται στο σημερινό status quo. Μήπως η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή πρέπει άμεσα να παρέμβει και να ασκήσει ισχυρές πιέσεις στην Κίνα;(τον καιρό του απαρτχάιντ είχε απαγορεύσει τους ολυμπιακoύς αγώνες που θα γίνονταν στη νότια Αφρική). Ο διεθνής στρουθοκαμηλισμός είναι σκανδαλώδης και προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Κι αν η απαγόρευση των Αγώνων σήμερα θεωρείται αδύνατη, τότε η διεθνής παρέμβαση οφείλει να ασκήσει όλα τα πιθανά μέσα ώστε οι Αγώνες να χρησιμοποιηθούν ως όχημα για τη δραστική βελτίωση της κατάστασης στην μεταολυμπιακή Κίνα. Εφόσον δεν μπορούμε πλέον να αποφύγουμε την εμπορευματοποίηση των Αγώνων, ας διασώσουμε τουλάχιστον τα ανθρώπινα δικαιώματα

Ενδιαφέρον link:Διακομματική Ομάδα του Ε. Κοινοβουλίου για το Θιβέτ

Y.Γ. Παραπέμπω στο άρθρο του Π. Μανδραβέλη με τίτλο 'Στα κατεχόμενα του Θιβέτ'. Προσέξτε ειδικά την πρώτη παράγραφο!!

The Earth Hour: join us!

Από το ιστολόγιο Earth Hour Hellas:

Στις 29 Μαρτίου 2008 στις 8 το βράδυ τοπική ώρα, 30 εκατομμύρια άνθρωποι σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, όπως το Δουβλίνο, η Κοπενχάγη, το Τορόντο, το Σικάγο, η Μελβούρνη, το Μπρισμπέιν, το Τελ Αβίβ και η Μαννίλα, θα ενωθούν και θα σβήσουν τα φώτα τους για την ΄Ωρα της Γης.Στην Ελλάδα λόγω έλλειψης επίσημου οργανωτικού φορέα, το θέμα αφήνεται στα χέρια μας.Με πρωτοβουλία μιας ανεξάρτητης ομάδας νέων και σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, το νησί της Αίγινας είναι το μοναδικό μέρος στη χώρα μας που θα συμμετάσχει επίσημα στην Ώρα της Γης! Ελπίζουμε σύντομα να προστεθούν κι άλλες περιοχές της χώρας μας στην προσπάθεια αυτή!

Y.Γ. Δείτε εδώ την πρόταση από το ιστολόγιο 'Θέλω να πω μια γνώμη' για μία ιδιότυπη συμβολική συμμετοχή των blog στην Earth Hour!

Πόλεμος για το νερό! Επιστημονική φαντασία ή πραγματικότητα;

Η διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης και το περιβάλλον (κλιματικές αλλαγές) είναι πλέον έννοιες αλληλένδετες. Σύγχρονο σημείο αναφοράς αποτελεί η παγκόσμια διαχείριση του νερού! Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και οι κλιματικές αλλαγές συντείνουν στη μείωση των αποθεμάτων γλυκού νερού, γεγονός με εκρηκτικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις. Μετά τους πολέμους για το πετρέλαιο, εκτιμάται έξαρση πολεμικών συγκρούσεων με διακύβευμα τον έλεγχο των υδάτινων πόρων. Σε δημόσια παρέμβασή του με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ο Γ.Γ των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, επισημαίνει τους κινδύνους από τη μείωση των παγκόσμιων αποθεμάτων νερού και την ανάγκη μίας παγκόσμιας διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Στο άρθρο του υπό τον τίτλο 'Το νερό είναι η ίδια η ζωή μας', θέλοντας να αναδείξει τους πολιτικούς κινδύνους από την έλλειψη νερού παραπέμπει στην οργάνωση International Alert, η οποία έχει εντοπίσει 46 χώρες, συνολικού πληθυσμού 2,7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όπου η κλιματική αλλαγή και οι κρίσεις που σχετίζονται με το νερό δημιουργούν υψηλό κίνδυνο βίαιης σύγκρουσης. Πενήντα έξι χώρες, πληθυσμού 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, διατρέχουν επίσης κίνδυνο πολιτικής αστάθειας. Οι χώρες αυτές φιλοξενούν τον μισό ανθρώπινο πληθυσμό.

Τελικά, μήπως οι εφιαλτικές εκτιμήσεις για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο για το νερό ανάγονται όλο και λιγότερο στην επιστημονική φαντασία;

Y.Γ. Δείτε ολόκληρο το άρθρο του Μπαν Κι Μουν στη χθεσινή Καθημερινή.

Stop the War!

Στις 22 Μαρτίου (12:00, Σύνταγμα) διαδηλώνουμε ενάντια στον προκλητικό πόλεμο των ΗΠΑ που εκτείνεται από το Ιράκ και το Αφγανιστάν μέχρι το Κόσοβο και συμμετέχουμε στο μεγάλο πανελλαδικό αντιπολεμικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Όλος ο προοδευτικός κόσμος διατρανώνει την υπεράσπιση των Αξιών, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Παγκόσμιας Ειρήνης, της Διεθνούς Αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας

Δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό: Κοινωνική Συναίνεση vs Λαϊκισμός

Καταθέτω ορισμένες πρώτες, ανεπεξέργαστες σκέψεις προς διάλογο...

Η πρωτοβουλία για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι -αναμφίβολα- εξόχως ενδιαφέρουσα. Επί της ουσίας, η 'λογική' της πρότασης αρθρώνεται στην ανάγκη για αποτελεσματική διάχυση της πληροφόρησης για τη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία και στη διαμόρφωση ευνοϊκών προϋποθέσεων για τη διασφάλιση κοινωνικής συναίνεσης. Άλλωστε, η δυνατότητα δημοψηφίσματος επιλύει επαρκώς το πρόβλημα της ελλειμματικής αντιπροσώπευσης διάφορων κοινωνικών ομάδων στο πολιτικό σύστημα και στα εργατικά συνδικάτα (νέοι, γυναίκες, μετανάστες). Η ιταλική εμπειρία είναι ενδεικτική: η κυβερνητική πρωτοβουλία (Prodi) για επικύρωση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης από τον λαό περιόρισε τις κοινωνικές εντάσεις και διαμόρφωσε τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες για την προώθηση ορθολογικών και κοινωνικά αναγκαίων αλλαγών (αν και επίπονων). Ωστόσο, τα διαχειριστικά και οικονομικά προβλήματα του συστήματος εξακολουθούν να αποτελούν ζητούμενο.

Στη δική μας περίπτωση, η συγκυρία είναι εντελώς διαφορετική. Η πρόταση για δημοψήφισμα γίνεται από την αντιπολίτευση και έχει αρνητικό χαρακτήρα, δηλαδή επιδιώκει την καταψήφιση του νομοσχεδίου της Ν.Δ. Σε επίπεδο πολιτικής τακτικής, το όφελος συνίσταται στη διατήρηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στην κορυφή της πολιτικής agenda και στην παράταση της πολιτικής διαδικασίας στη Βουλή. Ωστόσο, δεδομένης της αντίδρασης της κυβέρνησης, η πρωτοβουλία υποβιβάζεται στο επίπεδο του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού. Επιπρόσθετα, τροφοδοτεί τον δημαγωγικό λαϊκισμό (βλ. ΛΑ.Ο.Σ) για την επίκληση του δημοψηφίσματος σε κάθε πολιτική επιλογή που προκαλεί αντιδράσεις (εθνικά θέματα, νέα δικαιώματα κτλ.)

Θεωρώ ότι, η αποτελεσματικότερη πολιτική στρατηγική για την προώθηση μίας προοδευτικής μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό, είναι η διαμόρφωση μίας προοδευτικής πολιτικής συμμαχίας/πλειοψηφίας που θα ανατρέψει τον αντιδραστικό νόμο της Ν.Δ, θα διατυπώσει μία νέα πολιτική πρόταση και θα επιδιώξει τη μέγιστη κοινωνική συναίνεση. Οι πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι δεδομένες...

Quo vadis universitas?

Από το ιστολόγιο της πρωτοβουλίας 'Μεταρρύθμιση για την αναβάθμιση του πανεπιστημίου':

Οι προκλήσεις, οι προοπτικές, οι δυνατότητες και οι κίνδυνοι του Δημόσιου Πανεπιστημίου θα συζητηθούν σε Διεθνές Συνέδριο που διοργανώνει το Παρατηρητήριο Έρευνας και Διαλόγου για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια από τις 27 - 29 Μαρτίου στο Αμφιθέατρο του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Είναι μία εξόχως ενδιαφέρουσα ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πώς διαμορφώνονται οι σύγχρονες αντιλήψεις για τη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Υ.Γ. Δείτε εδώ τις απόψεις μου για μία προοδευτική μεταρρύθμιση στο δημόσιο πανεπιστήμιο.

It's the economy stupid! - Άρθρο του Homo Sapiens στο ppol.gr

Διαπιστώνεται ότι, δύο θεμελιώδεις πυλώνες της εγχώριας οικονομικής ανάπτυξης, η σταθερότητα των τιμών και οι υψηλοί ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης, διαμορφώνονται εξαιρετικά δυσμενώς - για πρώτη φορά στη μετά ΟΝΕ εποχή- στην παρούσα διεθνή οικονομική συγκυρία (υψηλός πληθωρισμός, εκτίμηση για μείωση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ.). Θεωρώ ότι, η δημόσια πολιτική αντιπαράθεση βαθμιαία θα μεταφερθεί από το μικροοικονομικό πεδίο (μεταρρυθμίσεις) στo μακροοικονομικό πεδίο (γενική διαχείριση της οικονομίας). Αναμφίβολα, οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στο πολιτικό παιχνίδι θα προσδιοριστούν από τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να αποδεσμευθεί από τη μονομερή έμφαση σε μεταϋλιστικές αξίες ("δίκαιη κοινωνία", "ισότητα", "πράσινη οικονομία") και να προτείνει μία εναλλακτική οικονομική διαχείριση για αποτελεσματική διέξοδο από την κρίση.

Αναλυτικά, δείτε το άρθρο στο website της Προοδευτικής Πολιτικής, www.ppol.gr/fullarticle.php?id=4068

Αναδιανομή : H αριστερή αντι-πρόταση στο Ασφαλιστικό

Η έννοια - κλειδί για μία προοδευτική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι η αναδιανομή. Ενώ ουκ ολίγα έχουν ειπωθεί - και σωστά - για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του συστήματος, ή διαφορετικά για τη δυνατότητα εξοικονόμησης πόρων (εξορθολογισμός λειτουργίας, αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής...), ελάχιστα έχει απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση η ανάγκη ενίσχυσης του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος. Λόγου χάρη, τα υψηλά ποσοστά φτώχειας και ανισότητας μεταξύ των ηλικιωμένων καταδεικνύουν ότι το υπάρχον σύστημα κάθε άλλο παρά υπηρετεί την κοινωνική αλληλεγγύη.

Η προώθηση της προοδευτικής μεταρρύθμισης πρέπει να απαντά με σαφήνεια σε θεμελιώδη ερωτήματα: ποια και γιατί, πότε και πώς. Ποιοι χάνουν και ποιοι κερδίζουν; Πώς αποζημιώνονται οι πιθανοί χαμένοι; Ο ειλικρινής κοινωνικός διάλογος σε αυτά τα ερωτήματα διαμορφώνει προϋποθέσεις κοινωνικής συναίνεσης στο βαθμό που αυτοί που χάνουν (και κατά βάση έχουν ισχυρή εκπροσώπηση στα εργατικά συνδικάτα) γνωρίζουν επαρκώς πού κατευθύνονται οι πόροι που καλούνται να θυσιάσουν και πώς συνεισφέρουν στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.

Το νομοσχέδιο της Ν.Δ. δεν απαντά επαρκώς σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα. Οι ρυθμίσεις είναι αποσπασματικές, πρόχειρες, μυωπικές και δεν προωθούν την κοινωνική αλληλεγγύη. Προσπαθεί να εξορθολογίσει το σύστημα (συγχώνευση Ταμείων) αλλά δεν υπάρχει καμία αποσαφήνιση των όρων για τη βιωσιμότητα των νέων Ταμείων. Εκτιμάται ότι εξοικονομεί 300 εκ. ευρώ, ποσό ελάχιστο συγκριτικά με τους πόρους που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Επιχειρεί να καταργήσει προνόμια αλλά ουδέποτε έκανε ειλικρινή διάλογο με τις ομάδες που πλήττονται, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα minimum κοινωνικής συναίνεσης. Προωθεί μία κατ'όνομα μεταρρύθμιση με ερασιτεχνικό τρόπο, απλώς διότι είναι ανάγκη να γίνει κάτι. Το ποια μεταρρύθμιση και γιατί , το πότε και πώς ελάχιστα την απασχόλησαν.

Υ.Γ. Σε επόμενο post θα προσπαθήσω συγκεκριμένα να θίξω τις βασικές αρχές και τον πιθανό σχεδιασμό του συστήματος από μία προοδευτική μεταρρύθμιση.

Εργατικά Συνδικάτα και αντιπροσώπευση: Σκέψεις για προβληματισμό

Παρακάτω, παραθέτω ένα μέρος από το άρθρο του Τ. Καμπύλη που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 15/03/2008 υπό τον τίτλο ΄Η ελληνική συνταξιολαγνεία΄. Εδώ, γίνεται αναφορά σε ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις που κάνει ο Μ. Ματσαγγάνης (επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης) σχετικά με την αντιπροσώπευση των εργαζομένων στα εργατικά συνδικάτα. Θεωρώ ότι δίδουν ερέθισμα για προβληματισμό και διάλογο...

Στρεβλή αντιπροσώπευση των εργαζομένων στα συνδικάτα
Στην Ιταλία, τη Σουηδία, το Βέλγιο και την Ολλανδία τα συνδικάτα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διευθέτηση του ασφαλιστικού ζητήματος. Όχι όμως και στην Ελλάδα. Όπως εξηγεί ο Μάνος Ματσαγγάνης, «το κύριο πρόβλημα με τα συνδικάτα της χώρας μας είναι η στρεβλή αντιπροσώπευση των εργαζομένων από αυτά. Η αναντιστοιχία έχει διάφορες διαστάσεις:
Μεταξύ κλάδων της οικονομίας: η ΟΤΟΕ και τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ ελέγχουν 28% των συνέδρων, 29 στα 45 μέλη Δ.Ε. της ΓΣΕΕ, 9 στα 15 μέλη Ε.Γ. και 6 στα 8 μέλη του προεδρείου (στοιχεία 2007), παρότι οι κλάδοι των τραπεζών και της κοινής ωφέλειας απασχολούν μόλις το 8% των μισθωτών (εκτός μονίμων δημοσίων υπαλλήλων που οργανώνονται στην ΑΔΕΔΥ). Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι η συνδικαλιστική πυκνότητα στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα είναι γύρω στο 10%.
Μεταξύ των δύο φύλων: 40% των μισθωτών είναι γυναίκες, αλλά η αναλογία τους στη Διοικούσα Επιτροπή της ΓΣΕΕ την περίοδο 1992 - 2004 ήταν κατά μέσο όρο 3 γυναίκες σε 45 μέλη. Το 2001 υπήρχε μία μόνο γυναίκα (επί 45 μελών!) στη Δ.Ε. της ΓΣΕΕ.
Μεταξύ εθνικών ομάδων: με την τιμητική εξαίρεση του Συνδικάτου Οικοδόμων, καμία άλλη συνδικαλιστική οργάνωση δεν κατάφερε (ή δεν προσπάθησε;) να οργανώσει τους ξένους εργάτες ούτε έχει εκλέξει κάποιον από αυτούς σε Δ.Σ. ομοσπονδίας.
Όλα αυτά έχουν δύο κρίσιμες συνέπειες. Πρώτον, η εικόνα του μέσου συνδικαλιστή όλο και λιγότερο να μοιάζει με την εικόνα του μέσου μισθωτού. Δεύτερον, μια μεταρρυθμιστική πολιτική να μπορεί κάλλιστα να εξυπηρετεί τα ταξικά συμφέροντα των μισθωτών, χωρίς να αποσπά την έγκριση της ΓΣΕΕ».

Online παρακολούθηση συζήτησης για το Ασφαλιστικό

Με πρωτοβουλία της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (μόλις πληροφορήθηκα την ύπαρξη της) πραγματοποιείται σήμερα στις 19:00, στο Athens Imperial Classical Ηotel,(πλατεία Καραϊσκάκη) εκδήλωση -συζήτηση με θέμα 'Οι σύγχρονες εξελίξεις στην κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα'. Εισηγητές είναι οι Ρομπόλης Σάββας Επιστημονικός Διευθυντής ΙΝΕ / ΓΣΕΕ και Ρωμανιάς Γεώργιος Επιστημονικός Σύμβουλος του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο καθηγητής Νομικής και πρώην Πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Σχοινάς Ιωάννης. Ζωντανή μετάδοση της συζήτησης θα γίνει από τις ιστοσελίδες www.akioe.gr και www.poo.gr χωρίς απαίτηση ειδικής εγγραφής. Νομίζω ότι είναι μία καλή ευκαιρία να πληροφορηθούμε με έγκυρο και επιστημονικό τρόπο τις προτάσεις της ΓΣΕΕ για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού.

Νέα Δικαιώματα: σύγχρονες προκλήσεις για μία προοδευτική κοινωνία

Στο περιθώριο των Συνεδριακών διαδικασιών του ΠΑ.ΣΟ.Κ πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Republic μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση περί τα νέα δικαιώματα και τις κοινωνικές - πολιτικές προκλήσεις που εγείρει η ανάγκη για μία προοδευτική, ανοιχτή, πολυπολιτισμική και ανεκτική κοινωνία. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Φίλιππος Σαββίδης (ΙΣΤΑΜΕ), ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος (Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι), η Μαριαλένα Κλώκα (Uncovered City), η Ευαγγελία Βλάμη (ΟΛΚΕ), και ο Παύλος Χατζόπουλος (Re-public). Επίσης, συμμετείχαν ο καθηγητής Αχιλλέας Μητσός και η Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ, Πωλίνα Λάμψα.

Το γενικό συμπέρασμα της συζήτησης αφορά στην αδήριτη ανάγκη να δoθούν πειστικές απαντήσεις από το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία στα πιεστικά προβλήματα που προκύπτουν από τις κοινωνικές, θεσμικές και πολιτικές διακρίσεις εις βάρος ορισμένων κοινωνικών ομάδων που τοποθετούνται εκ των πραγμάτων στο κοινωνικό περιθώριο και εξωθούνται στον κοινωνικό αποκλεισμό (μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, τρανσέξουαλ, πόρνες, φυλακισμένοι κτλ.). Η προώθηση των νέων δικαιωμάτων απαιτεί πολιτικό δυναμισμό, κοινωνική ενεργοποίηση και συστηματική διεκδίκηση. Το παράδειγμα της εφαρμογής φιλελεύθερων πολιτικών από τους Ισπανούς Σοσιαλιστές είναι ενδεικτικό.

Υ.Γ. Δυστυχώς, η συζήτηση δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στο Συνέδριο, οι οποίοι περί άλλα τύρβαζαν (ο νοών νοείτω!)

Η πολιτική του 'διαίρει και βασίλευε', ο ανύπαρκτος διάλογος και η αποθέωση της συντεχνιακής λογικής

Οι ποιοτικές προδιαγραφές του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα είναι εξόχως χαμηλές. Οι κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις που προκύπτουν από την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και στο κράτος διογκώνονται επικίνδυνα, με δυσμενείς επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο, λόγω της καταφανούς έλλειψης κοινωνικής εμπιστοσύνης και του ατροφικού κοινωνικού διαλόγου. Η διαπίστωση είναι μη διαψεύσιμη: η δημόσια συζήτηση είναι ανώφελη διότι λείπει η δημοκρατική κουλτούρα της διαπραγμάτευσης, της αμοιβαίας υποχώρησης, της εμπιστοσύνης, της αλληλοκατανόησης και του ανιδιοτελούς συμβιβασμού.

Η διαμορφωθείσα εκρηκτική κοινωνική κατάσταση λόγω των απεργιών είναι ενδεικτική. Τα προβλήματα που προκύπτουν από τη στάση εργασίας κοινωνικών ομάδων που απασχολούνται σε τομείς κοινωνικού ενδιαφέροντος (Δ.Ε.Η, καθαριότητα) ανάγονται στο ζήτημα της έλλειψης ενός λειτουργικού συμβιβασμού μεταξύ των διαφορετικών δικαιωμάτων (το δικαίωμα στην απεργία και το δικαίωμα του πολίτη να καταναλώνει τις υπηρεσίες που πληρώνει). Ο λειτουργικός και παραγωγικός συμβιβασμός συγκρουόμενων δικαιωμάτων είναι εφικτός σε ώριμες κοινωνίες των πολιτών με υψηλά ποιοτικά standards κοινωνικού διαλόγου. Εδώ, κυριαρχεί η δαιμονοποίηση των αιτημάτων, οι άναρθρες κραυγές και η περιχαράκωση στα ατομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα.

Η ευθύνη της πολιτείας είναι εξαιρετικά σημαντική. Η αποφυγή της συζήτησης με τις κοινωνικές ομάδες που θίγονται από την προώθηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης εξωθεί τους θιγόμενους σε ακραίες στάσεις (διακοπές ρεύματος, μη λειτουργία χρηματιστηρίου, συσσώρευση απορριμάτων). Ο ειλικρινής διάλογος αντικαθίσταται από τη λογική του 'διαίρει και βασίλευε'. Τεχνητή πόλωση και δημιουργία συγκρούσεων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων(πολίτες εναντίον εργαζομένων της Δ.Ε.Η, των λιμενεργατών, των οδοκαθαραριστών). Στο πλαίσιο αυτό, επιδιώκεται η εξασφάλιση της διάχυτης συντεχνιακής λογικής. Η υποστήριξη του ηλεκτρονικού Τύπου (κανάλια) για την εφαρμογή του 'διαίρει και βασίλευε' είναι επιτακτική εξ ου και η άτυπη (συνειδητή ή ασύνειδη) συμπαιγνία κυβέρνησης - Μ.Μ.Ε. Η συντεχνιακή λογική, το ίδιον συμφέρον και η ανώριμη δημοκρατία σε αποθέωση!

Requiem for Karl Marx

Σαν σήμερα, 14 Μαρτίου 1883, άφησε την τελευταία του πνoή ο μέγιστος γερμανός πολιτικός φιλόσοφος και θεωρητικός του σοσιαλισμού. Το έργο του αποτελεί πηγή διανοητικής έμπνευσης,ιδεολογικού προβληματισμού και δημιουργικού πνευματικού αναστοχασμού.

Η ρήση του θα παραμένει πάντα επίκαιρη:

Οι φιλόσοφοι απλά ερμήνευσαν τον κόσμο, το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε."

Διαμορφώνουν τα Μ.Μ.Ε την πολιτική agenda; Η αισιόδοξη άποψη

Σημειώσεις από τα ενδότερα του Tae Kwo Do.....
H αυτονομία της πολιτικής, ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος των Μ.Μ.Ε, η ποιότητα της ενημέρωσης και οι συνθήκες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης συνιστούν θέματα που κατέχουν ιδιαίτερα σημαντική θέση στη σύγχρονη πολιτική agenda του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μία εξόχως ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την ως άνω προβληματική διεξήχθη νωρίτερα στο πλαίσιο του θεματικού πολιτικού εργαστηρίου 'Πολιτική & Μ.Μ.Ε: Ποιοι είναι οι ρόλοι;', με συμμετέχοντες τους Π.Τσίμα, Π.Μανδραβέλη, Κ. Μποτόπουλο, Δ. Χαραλάμπη και Γ. Παπαδημητρίου, υπό τον συντονισμό του Τ. Χυτήρη.

Το κεντρικό ερώτημα που διατυπώθηκε και επιχειρήθηκε να απαντηθεί είναι σε ποιο βαθμό είναι ικανά τα Μ.Μ.Ε να διαμορφώνουν την πολιτική agenda, ή εναλλακτικά να οριοθετούν και να ελέγχουν το πολιτικό παιχνίδι. Η ορθολογική και προσεκτική προσέγγιση καταλήγει - πιθανώς - σε μη αναμενόμενες, κατά μία έννοια μη αυθόρμητες, εκτιμήσεις. Αναδιατυπώνοντας ορισμένες βασικές απόψεις των εισηγητών (βλ. Μποτόπουλος, Τσίμας), θεωρώ ότι τα Μ.Μ.Ε ασκούν μικρότερη επιρροή στη διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής agenda από ό, τι ενδεχομένως είναι ευρέως αντιληπτό. Αναμφίβολα, τα Μ.Μ.Ε μεγενθύνουν, παραμορφώνουν, 'κατασκευάζουν' και χειραγωγούν την πολιτική είδηση, ωστόσο η πολιτική εξακολουθεί να διατηρεί την ισχύ της. Συνεπώς, στο αρχικό ερώτημα η απάντηση που τοποθετείται εγγύτερα στην πραγματικότητα είναι ' και ναι και όχι'. Δίχως αμφιβολία, είναι μία αισιόδοξη προσέγγιση του θέματος που διανοίγει προοπτικές για μία νέα προοδευτική αντίληψη περί την αυτονομία της πολιτικής. Παραθέτω τρία ενδεικτικά παραδείγματα (Π.Τσίμας) που αιτιολογούν επαρκώς αυτή την αντίληψη: η καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος στη Γαλλία ενώ ο Τύπος είχε εκφραστεί στη συντριπτική του πλειοψηφία θετικά, η ήττα του Τ. Παπαδόπουλου στην Κύπρο αν και ασκούσε ισχυρό έλεγχο στα Μ.Μ.Ε και η πρώτη νίκη του Ερντογάν παρά την καταφανή εχθρική στάση των τουρκικών Μ.Μ.Ε.

Συμπέρασμα: όταν η πολιτική αναδεικνύει τις βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες και τα ουσιώδη κοινωνικά αιτήματα τότε η πολιτική agenda προσδιορίζεται αποκλειστικά από αυτήν. Η ισχύς των εξωθεσμικών επιρροών είναι περιορισμένη. Αυτή είναι η προοδευτική αντίληψη για την αυτονομία της πολιτικής. Αυτονομία από την συγκυριακή και επικοινωνική διαχείριση των Media (δεν παίζει το παιχνίδι τους όσο ισχυρά και αν είναι) και γνήσια αντιπροσώπευση του κοινωνικού ζητήματος (social question). Θέλει πολιτική βούληση, ταλέντο και επιμονή!

Συνέδριο ΠΑ.ΣΟ.Κ - Αποτίμηση 1ης ημέρας

Κωδικοποιώντας βασικές σκέψεις και συμπεράσματα:

1. Η νέα πολιτική στρατηγική του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπό τον τίτλο 'Ελλάδα των Αξιών' αναδεικνύει μία νέα κοινωνική και αξιακή πολιτική αντίληψη με έντονα στοιχεία ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα. Επί της ουσίας, υποδεικνύει τη μετάβαση από τον διαχειριστικό κυβερνητισμό σε μία περισσότερο ιδεολογική και αξιακή αντίληψη για την εξουσία. Ωστόσο, η έμφαση στις μετα-υλιστικές αξίες (π.χ δικαιοσύνη, περιβάλλον, δικαιώματα) εαν δεν συνοδευτεί από ένα σαφές, συνεκτικό, ορθολογικό, κοινωνικά ελκυστικό και εκλογικά ανταγωνιστικό project μεταρρυθμίσεων θα είναι κενή περιεχομένου. Εδώ, άλλωστε, τοποθετείται το βασικό πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ τα τελευταία χρόνια.

2. Η αποστροφή του Γ. Παπανδρέου ότι 'κανείς δεν περισσεύει' υποδεικνύει την πρόθεσή του να μετουσιώσει σε πράξη την έκδηλη ενωτική του διάθεση

3. Το πολιτικό άνοιγμα προς τον Συνασπισμό και αντίστοιχα η θετική του αντιμετώπιση από τον Α. Τσίπρα, τουλάχιστον - προς το παρόν- σε όρους ανταλλαγής σκέψεων και ιδεών, εγκαινιάζει ένα νέο κύκλο ισότιμου και διαυγούς διαλόγου του ΠΑ.ΣΟ.Κ με την ανανεωτική Αριστερά, προκειμένου να οικοδομηθεί σταδιακά ένα κρίσιμο απόθεμα πολιτικής εμπιστοσύνης, ικανό να διαμορφώσει ευνοϊκές προϋποθέσεις για μελλοντική εκλογική συνεργασία.

Η συνέχεια σήμερα στα πολιτικά εργαστήρια.....

Υ.Γ 1. Ως προς τους blogger, επισημαίνω την εξαιρετική προσπάθεια και τη διάθεση του Π. Βρυώνη να μας εξυπηρετήσει.

Υ.Γ 2. Απαράδεκτη η ατμόσφαιρα στο Tae Kwo Do από τον καπνό. Καλό είναι να υπάρξει σχετική ανακοίνωση

Συνάντηση με τον συγγραφέα - Π.Κ Ιωακειμίδης

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας (ΟΠΕΚ) με τίτλο 'Συνάντηση με τον Συγγραφέα', πραγματοποιήθηκε χθες στο πανεπιστημιακό εντευκτήριο 'Κωστής Παλαμάς' συνάντηση - συζήτηση με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Π.Κ Ιωακειμίδη, με αφορφή την έκδοση του βιβλίου του υπό τον τίτλο 'Η θέση της Ελλάδας στο διεθνές, ευρωπαϊκό και περιφερειακό σύστημα' (εκδόσεις Θεμέλιο).Η κεντρική σκέψη που διατυπώθηκε από τον Π.Κ Ιωακειμίδη - υπό μία αισιόδοξη οπτική γωνία- αφορά στη σημαντική απόκλιση της πραγματικής θέσης της Ελλάδας - θεσμικά, οικονομικά, πολιτικά- συγκριτικά με την συλλογική φαντασιακή αντίληψη που έχει η ελληνική κοινωνία γι΄αυτήν. Ωστόσο, η σημερινή ευνοϊκή θέση που κατέχει η Ελλάδα, ειδικότερα στο ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα (η Ελλάδα ανήκει μόλις στα 9 κράτη -μέλη που μετέχουν σε όλες τις ενοποιητικές διαδικασίες), ουδόλως θεωρείται δεδομένη. Τούτο υπονοεί την ανάγκη της συνεχούς προώθησης κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο μίας νέας εθνικής αφήγησης, ενός νέου εθνικού οράματος.

Συνέντευξη του Homo Sapiens στο papandreou.gr

Στο πλαίσιο της δημιουργικής σχέσης και της επικοινωνίας των blogger με το ΠΑ.ΣΟ.Κ εν όψει του επικείμενου Συνεδρίου, μου ζητήθηκε να καταθέσω τις απόψεις μου στο papandreou.gr σχετικά με 'την ισότιμη συμμετοχή των blogger στην πολιτική διαδικασία'. Η κετρική ιδέα που διατυπώνω αφορά στην θεσμοποίηση της σχέσης των blogger με το ΠΑ.ΣΟ.Κ μέσω μίας λειτουργικής και αποτελεσματικής ενσωμάτωσης της blogoκοινότητας στην οργανωτική δομή του κόμματος. Ωστόσο, μία τέτοιου είδους εταιρική σχέση προϋποθέτει την αυτορρύθμιση και αυτο-οργάνωση των blogger σε μία οργανωμένη και συνεκτική ηλεκτρονική κοινότητα με κοινή δράση, στόχους και επιδιώξεις. Σ' αυτό το πλαίσιο θεωρώ ότι το e-forum μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο (paradigm)

Το κείμενο της συνέντευξης βρίσκεται στο www.papandreou.gr. Ειδικότερα, επισκεφτείτε το http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=-1&rd=0&f=1650&rf=-568018414&m=10436&rm=16330873&l=2

Παρακαλώ, αναμένω τα σχόλια, τις επισημάνσεις και την κριτική σας.

Συνέδριο ΠΑ.ΣΟ.Κ: Λυτρωτική φυγή προς το μέλλον ή επικύρωση της κρίσης;

Η διαπίστωση είναι αναμφίλεκτη: το ΠΑ.ΣΟ.Κ διέρχεται πολιτική και ιδεολογική κρίση. Ωστόσο, ενώ είναι κοινή διαπίστωση και παραδοχή ότι το πολιτικό τέλμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ ερμηνεύεται επαρκώς από την κρίση της ιδεολογικοπολιτικής του ταυτότητας, ελάχιστα έχουν ειπωθεί για το ψυχολογικό υπόβαθρο της κρίσης. Θεωρώ ότι, η συμπεριφορά και η στάση των πολιτών έναντι του ΠΑ.ΣΟ.Κ - είτε δημοσκοπικά είτε από τη γενική αίσθηση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας - υποδεικνύουν ότι το Κίνημα πάσχει από έντονη κατάθλιψη. Οι πολίτες είναι απορριπτικοί, δύσπιστοι, απαισιόδοξοι και απογοητευμένοι. Διόλου απροσδόκητα, κάθε πρωτοβουλία, ακόμα κι αν είναι καινοτόμα και δημιουργική, βαλτώνει πριν καν προλάβει να εκδηλωθεί.

Ο κίνδυνος να 'μολυνθεί' το Συνέδριο από την ψυχολογική ασθένεια είναι ορατός. Είναι δεδομένο ότι, το νέο πολιτικό μανιφέστο του ΠΑ.ΣΟ.Κ, όπως θα προκύψει από την επεξεργασία των πολιτικών και ιδεολογικών κειμένων που έχουν κατατεθεί στον προσυνεδριακό διάλογο, θα είναι άκρως ενδιαφέρον και θα του προσδίδει το στίγμα ενός προοδευτικού, ανοιχτού, σοσιαλιστικού και πλειοψηφικού κόμματος. (Άλλωστε, το κείμενο των 70 + 1 θέσεων του Μ. Ανδρουλάκη είναι ένα εξαιρετικό πολιτικό κείμενο που ενσωματώνει ιδεολογικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ στη σύγχρονη, προοδευτική, σοσιαλιστική αντίληψη). Το ερώτημα που διατυπώνω είναι: θα πείσουν αυτά, είναι ικανοί ακόμα και οι προοδευτικότεροι, αριστερότεροι πολιτικοί λόγοι να κινητοποιήσουν την κοινωνία; Ίσως, μπορεί. Μπορεί όμως και όχι.

Έχω την εντύπωση ότι ο ασθενής για να ανανήψει πρέπει να υποστεί ένα τεράστιο σοκ. Μία ισχυρή διαταραχή ικανή να τον ταρακουνήσει. Πρέπει να ακουστεί κάτι που θα ξαφνιάσει, θα δημιουργήσει αίσθηση και δημόσια συζήτηση. Κάτι που θα υπερβαίνει -βέβαια- τον εντυπωσιασμό και θα εδράζεται σε αμιγώς πολιτική βάση. Αυτό το κάτι πρέπει να ανακαλύψει ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτόν τον γρίφο πρέπει να επιλύσει εκείνος (και όλοι μας). Μόνο αν μία τέτοια πρωτοβουλία πλαισιώσει τις πολιτικές διακηρύξεις, θα διασφαλισθεί η λυτρωτική φυγή προς το μέλλον.

Αναμένομεν. Ες αύριον τα σπουδαία!

Υ.Γ Σε επίπεδο συμβολισμού, η κοινή εμφάνιση του Γ. Παπανδρέου, του Ε. Βενιζέλου και του Κ. Σκανδαλίδη στο τέλος των εργασιών του Συνεδρίου θα ήταν ενδιαφέρουσα, πιθανώς λυτρωτική για τη βάση.

Συνεργασία Ζnet - e forum

Το μύνημα του Noam Chomsky για τη συνεργασία με το e-forum,

"Dear friends, It is with great pleasure that I learned of the new Greek group page on Znet, and your ambitious plans for it. Znet has proven to be an invaluable source of information while also providing unparalleled opportunities for interchange about ongoing events and innovative possibilities for activism and serious work for social change. As it expands worldwide, it has helped substantially to carry forward the form of globalization that has always been a dream of the left: globalization in the interest of people, not investors, based on solidarity, mutual aid, and cooperative efforts to confront the great problems of today and to lay the basis for a more humane and decent world tomorrow. I have no doubt that the Greek group will provide a lively and exciting stimulus to these growing popular movements, which are, I think, the real hope for the future. I wish you the greatest success, and look forward to learning more about your work and plans in the days ahead."

Noam Chomsky

Το σχετικό κείμενο του forum στο eforum.gr

Συνέντευξη του Gosta Esping - Andersen στη Nouvel Observateur

Ο διακεκριμένος Δανός κοινωνιολόγος, ειδικός στην κοινωνική πολιτική, διατυπώνει ριζοσπαστικές προτάσεις περί τον αναπροσδιορισμό του ρόλου της κοινωνικής πολιτικής για τη βελτίωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και την αύξηση της απασχόλησης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι προτάσεις του για την δημόσια κοινωνική επένδυση στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των μικρών παιδιών, η ενσωμάτωση της μεταβλητής του εισοδήματος στον χρόνο συνταξιοδότησης, η βελτίωση των όρων απασχόλησης των λιγότερο μορφωμένων γυναικών και η δυνατότητα αύξησης της διαπραγματευτικής τους ισχύος μέσα στο νοικοκυριό.

Το κείμενο της συνέντευξης αναδημοσιεύεται στα ελληνικά από τον πολιτικό ιστοχώρο Προοδευτική Πολιτική, www.ppol.gr/fullarticle.php?id=4039

Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και Ισπανικές Εκλογές: το ψυχολογικό διακύβευμα

Η πιθανή επικράτηση - βάσει των δημοσκοπήσεων - των σοσιαλιστών του Θαπατέρο στις ισπανικές εκλογές αναμένεται να έχει έντονο - θετικό- αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Αναμφίβολα, η διαμορφωθείσα ευρωπαϊκή πολιτική συγκυρία δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για τους ευρωπαίους σοσιαλιστές. Λόγου χάρη, στη Γερμανία το πείραμα του Μεγάλου Συνασπισμού φαίνεται να αποτυγχάνει οδηγώντας την Α.Μέρκελ σε αναπροσδιορισμό της στρατηγικής της (πιθανή συνεργασία με Πρασίνους), ενώ στη Γαλλία το σοσιαλιστικό κόμμα παρακολουθεί μάλλον αμήχανο τη διαρκή πτώση του Ν. Σαρκοζί. Στην Ιταλία, το Δημοκρατικό Κόμμα του Β. Βελτρόνι έπεται του συνασπισμού του Σ.Μπερλουσκόνι, ενώ στην Αγγλία η δυναμική των Εργατικών υπό την καθοδήγηση του Γ. Μπράουν δείχνει σημεία εξασθένησης. Στα ενδότερα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ διέρχεται κρίση συστημικού χαρακτήρα και αναμένεται να διανύσει αρκετό δρόμο για τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής του ταυτότητας και τη διαμόρφωση μίας κοινωνικά ελκυστικής και εκλογικά ανταγωνιστικής πολιτικής agenda. Επί της ουσίας, η σημαντική επλίδα στην παρούσα φάση για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι η νίκη των Ισπανών Σοσιαλιστών. Η πιθανή νίκη δύναται να αποτελέσει ένα κρίσιμο ψυχολογικό ανάχωμα στη μειούμενη πολιτική και ιδεολογική ισχύ των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.

Συμμετοχή των Blogger στο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Αναμφίβολα, η πρόσκληση των blogger στο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ αναδεικνύει μία προοδευτική αντίληψη για το ρόλο και την κοινωνική προσφορά της διαδικτυακής κοινότητας. Η - κατά κάποιο τρόπο- θεσμική αντιμετώπιση των blog από το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι ιδιαίτερα σημαντική, ύστερα μάλιστα από το δυσάρεστο κλίμα της τελευταίας περιόδου (βλ.press.gr). Πέρα, όμως, από την επίσημη αναγνώριση της αξίας της blogοκοινότητας, θεωρώ ότι προέχει η ανάδειξη του δημιουργικού ρόλου και της πολιτικής αξίας των blogger. Κάτι τέτοιο, προκύπτει από τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων για την ισότιμη συμμετοχή των blogger στην ανταλλαγή ιδεών και στην διαμόρφωση των προτάσεων πολιτικής. Οι blogger είναι ανάγκη να καταστούν ισότιμοι πολιτικοί συνομιλητές και να προσφέρουν γόνιμα και δημιουργικά τη δική τους, αυτόνομη πολιτική αντίληψη.