Barack Obama's Speech: keep the American Dream Alive

Μερικά σχόλια με αφορμή την ομιλία του B. Obama στο Συνέδριο των Δημοκρατικών (σχετικό link στην προηγούμενη ανάρτηση)...

Η απόπειρα (κριτικής) προσέγγισης και ανάλυσης του πολιτικού (προγραμματικού λόγου) του B. Obama, δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στην ευρύτερη οπτική της αμερικάνικης πολιτικής κουλτούρας, που ως προϊόν της ιδιότυπης ιστορικής, πολιτικής, κοινωνικής και αξιακής συγκρότησης του αμερικάνικου έθνους (κράτους), είναι σαφώς διαφορετική από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή, πόσο μάλλον από την εγχώρια. Μία τυπική σύγχυση (παράδειγμα από μία ιδιωτική φιλική συζήτηση) αφορά στην -κατά μια έννοια- "άτοπη" χρήση του όρου "ριζοσπαστισμός": π.χ συχνά διατυπώνεται ότι ο πολιτικός λόγος του Β. Obama δεν έχει στοιχεία ριζοσπαστισμού και παραμένει εξόχως συντηρητικός. Αυτή η αντίληψη αρθρώνεται στη λογική της ευρωπαϊκής πολιτικής κουλτούρας, όπου παρατηρείται μία "εννοιολογική τάυτιση" του ριζοσπαστισμού με δομικές (διαρθρωτικές) αλλαγές (μεταρρυθμίσεις) του "συστήματος". Ο ριζοσπαστισμός ως τέτοιος δεν υπάρχει στις Η.Π.Α. Η "γέννηση" του αμερικανικού πολιτικού φιλελευθερισμού δεν προκύπτει από μία επαναστατική ανατροπή μίας καθεστηκυίας κοινωνίας: η διάρρηξη της σχέσης με την αγγλική κυριαρχία δεν συνοδεύτηκε από ριζική ανατροπή του υφιστάμενου κοινωνικού status quo. Επομένως, υπάρχει -διακριτή- απουσία του "ριζοσπαστισμού" από τη φιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική παράδοση των Η.Π.Α (έτσι πιθανώς εξηγείται και η σημασία της θρησκείας στην σύγχρονη αμερικανική κοινωνία).
Μία δεύτερη παρατήρηση αφορά στην ιδεολογική ομοιογένεια της αμερικανικής κοινωνίας. Η (βαθιά) προσήλωση του μέσου (sic) πολίτη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις ευεργετικές δυνάμεις της αγοράς συνθέτει το κυρίαρχο κοινωνικοπολιτικό "φαντασιακό" των Η.Π.Α: το περιώνυμο "american dream". Η σημερινή - κοινωνικοοικονομική- κρίση στις Η.Π.Α υπονομεύει πρωτίστως αυτή την κυρίαρχη ιδέα, υπό την έννοια της παρεμπόδισης του "social mobility" στα μεσαία και χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Η πολιτική υπεράσπιση του "american dream" και η διατύπωση ενός νέου πολιτικού μηνύματος ικανού να κινητοποιήσει τα ανακλαστικά της αμερικάνικης κοινωνίας και να ενεργοποιήσει τους βασικούς μηχανισμούς της ιδεολογικής/ κοινωνικής συνοχής της, συνιστά τον σύγχρονο ριζοσπαστισμό "αλά αμερικανικά"!
Η παραπάνω αντίληψη διατρέχει τον πολιτικό λόγο του Β.Obama. Η υπεράσπιση του "american dream" εκτείνεται από το πολιτικό/προγραμματικό επίπεδο στο επικοινωνιακό επίπεδο: o Β. Obama είναι ταυτόχρονα πολιτικός υπερασπιστής και ενσαρκωτής του "american dream"!
H πολιτική υπεράσπιση της κυρίαρχης αμερικάνικης ιδέας αποτυπώνεται στις προθέσεις για μία ενεργότερη κρατική παρέμβαση προς όφελος των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων (φοροελαφρύνσεις, ενίσχυση δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας, διεύρυνση της φορολογικής βάσης προς τα ανώτερα εισοδήματα για την ενίσχυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, έμφαση στην ισότιμη πρόσβαση όλων των αμερικανών στην ποιοτική εκπαίδευση κτλ.). Επιπρόσθετα, ο Β.Οbama παρέμεινε πιστός στην ιδέα της ατομικής και κοινωνικής υπευθυνότητας, διατυπώνοντας τη θέση ότι η ατομική και κοινωνική ευημερία δεν μπορεί παρά να αποτελούν μία αποτελεσματική σύνθεση της ατομικής προσπάθειας και της κρατικής υποστήριξης. Κατά μία έννοια, αναβιώνει η ιδέα του "μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά τι μπορείς εσύ να κάνεις για την πατρίδα"

Barack Obama's Speech

Προς τους ενδιαφερόμενους για την ομιλία του Β.Obama στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος: σ' αυτό το link των New York Times

υπάρχει το video της ομιλίας και το transcript. Επίσης, η ομιλία έχει χωριστεί σε ενότητες (θεματικές κατηγορίες) για την γρήγορη παρακολούθηση των σημείων που οι αναγνώστες κρίνουν ότι έχουν μεγαλύτερη σημασία.

Παιδική εκμετάλλευση: αποτίμηση του Συνεδρίου της Διεθνούς των Παιδικών Δικαιωμάτων

Αναδημοσίευση του άρθρου του καθηγητή Θ. Κουτρούκη στην Ελευθεροτυπία της 21/8

Παιδική εργασία: το μεροκάματο του Ρατζίβ

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΚΗ*

Περισσότερα από 260 εκατομμύρια παιδιά βιώνουν σήμερα έναν κυκεώνα ποικιλόμορφων μορφών αδυσώπητης εκμετάλλευσης, που εκτείνονται από τη δουλεία μέχρι την απασχόληση με ελάχιστη αμοιβή σε ιδιαίτερα σκληρές και ανθυγιεινές συνθήκες, ενώ πλέον το φαινόμενο δεν περιορίζεται στον Τρίτο Κόσμο αλλά έχει επεκταθεί και στις αναπτυγμένες χώρες. Με αυτό καθώς και άλλα στοιχεία αναφορικά με την παιδική εργασία και την εκμετάλλευση των παιδιών ασχολήθηκε το συνέδριο της Διεθνούς των Παιδικών Δικαιωμάτων, που πραγματοποιήθηκε στο Καΐρνς της Αυστραλίας στις αρχές του Αυγούστου.
Κύριος στόχος της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) αναφορικά με την παιδική εργασία είναι ο προσδιορισμός ενός ελάχιστου ορίου ηλικίας των εργαζομένων και η προστασία των παιδιών από επαγγέλματα που εμποδίζουν την πλήρη ανάπτυξή τους.
Ωστόσο, η απασχόληση των παιδιών συχνά συμβαδίζει με την παιδική εργασία κάτω από ένα ελάχιστο ηλικιακό όριο, συνθήκες εργασίας που είναι επικίνδυνες για τη σωματική, φυσική ή ηθική υγεία του παιδιού, αλλά και από τις «άθλιες» μορφές παιδικής εργασίας που, κυρίως -αλλά όχι αποκλειστικά- στον Τρίτο Κόσμο, συνδυάζονται με τη δουλεία, το δουλεμπόριο, την προσωπική δουλεία στον πιστωτή/εργοδότη, τον εξαναγκασμό των παιδιών να συμμετέχουν σε πορνεία ή πορνογραφία κ.λπ. Η μεγάλη πλειονότητα των εργαζόμενων παιδιών στον κόσμο απασχολούνται στη γεωργία, την αλιεία, τη θήρα και τη δασοκομία, ενώ μικρότερο ποσοστό απασχολούνται στη βιομηχανία, το εμπόριο, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία.
Το συνέδριο ασχολήθηκε με την πρόοδο στις παγκόσμιες προσπάθειες για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης, τον ρόλο των διεθνών και εθνικών οργανισμών, των επιχειρήσεων καθώς και των κυβερνήσεων. Τα ειδικότερα θέματα του συνεδρίου αφορούσαν τα δικαιώματα των παιδιών, την εμπορία παιδιών (trafficking), τη δέσμευση των επιχειρήσεων στη μείωση της παιδικής εργασίας, τη σχέση παιδικότητας και εργασίας, τον ρόλο των μη κυβερνητικών οργανισμών, το AIDS και τα παιδιά, την επικινδυνότητα του κυβερνοχώρου για τα παιδιά, τις συνθήκες απασχόλησης των παιδιών, την εκμετάλλευση των παιδιών και την προστασία τους.
Η διεθνής αλλά και οι εθνικές εμπειρίες δείχνουν ότι η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, ο σεβασμός των κοινωνικών προτύπων εργασίας, η διάδοση της εκπαίδευσης σε όλους και η βέλτιστη κατανόηση των αναγκών και δικαιωμάτων του παιδιού μπορούν να δρομολογήσουν τη σημαντική μείωση της παιδικής εργασίας και την επαναφορά των «παιδιών ενός κατώτερου θεού» στον φυσικό τους χώρο, το σχολείο.
Στο συνέδριο, τέλος, διαπιστώθηκε ότι η διευρυμένη εφαρμογή των διεθνών προτύπων εργασίας της ΔΟΕ και η παράλληλη συστράτευση των κυβερνήσεων, της εκπαιδευτικής κοινότητας, των κοινωνικών εταίρων (εργοδοτικές οργανώσεις, επιχειρήσεις, συνδικάτα), καθώς και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών μπορούν να αποτελέσουν μια αποτελεσματική απάντηση στο οικουμενικό αίτημα για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας.

* Ο Θεόδωρος Κουτρούκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (t.koutroukis@fme.aegean.gr)

Υ.Γ. Μερικά χρήσιμα link:

• International Conference on Child Labour and Child Exploitation
• Children's Rights International
• International Labour Organization
  
• Convention of the rights of child
  

Η "εικονική" μείωση του ποσοστού ανεργίας και το προοδευτικό αίτημα για την "πολιτικοποίηση της Στατιστικής"

Σε προηγούμενη ανάρτηση υπό τον τίτλο "Η ιδεολογία της Στατιστικής και ο "αριστερός" πληθωρισμός" είχα επισημάνει ότι: η στατιστική στην πολιτική δεν είναι αξιολογικά/ιδεολογικά ουδέτερη και ως εκ τούτου η 'απολυτότητα' των αριθμών ουδόλως θεωρείται δεδομένη. Τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τα στατιστικά στοιχεία διαφοροποιούνται ανάλογα με την οπτική της προσέγγισης και τους υπολογισμούς των μετρήσεων. Μπορεί οι αριθμοί να αποτελούν προϊόν τεχνοκρατικών αναλύσεων, ωστόσο ο τρόπος ανάγνωσής τους συνιστά πολιτική θέση...και διατύπωνα το ακόλουθο συμπέρασμα: η πολιτικοποίηση της στατιστικής πρέπει να ενσωματωθεί στην ιδεολογική και πολιτική agenda της σύγχρονης Αριστεράς. Η ιδεολογική μάχη με την Δεξιά πρέπει να μεταφερθεί και στο πεδίο της στατιστικής!
Νομίζω ότι, η επαναφορά του ζητήματος και η αναγκαιότητα της σχετικής συζήτησης προκύπτουν αβίαστα ύστερα από τη δημοσίευση του ποσοστού ανεργίας για τον Μάιο/2008 (6,6%). Μία σύντομη -ωστόσο αρκούντως περιεκτική- ερμηνεία του (αναμφίβολα εντυπωσιακού!) καταγραφόμενου ποσοστού ανεργίας περιλαμβάνει τις ακόλουθες επισημάνσεις:

• Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ΕΣΥΕ (εργατικό δυναμικό/ Μάιος 2008)... για την εξαγωγή των μηνιαίων εκτιμήσεων χρησιμοποιήθηκε το υποσύνολο του δείγματος της τριμηνιαίας έρευνας Εργατικού Δυναμικού, το οποίο ερευνήθηκε κατά το μήνα Μάιο, δηλαδή 28.823 άτομα που ανήκαν σε 12.051 διαφορετικά νοικοκυριά (παρακάτω γίνεται αναφορά και στη μέθοδο της εκτίμησης). Το μοντέλο εκτίμησης του ποσοστού ανεργίας χρησιμοποιεί ένα σχετικά μικρό δείγμα, οπότε η πιθανότητα στατιστικού λάθους είναι σχετικά αυξημένη.

• Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1897/2000 της Επιτροπής για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 577/98 του Συμβουλίου για τη διενέργεια δειγματοληπτικής έρευνας εργατικού δυναμικού στην Κοινότητα, όσον αφορά τον λειτουργικό ορισμό της ανεργίας, ...όσοι εργάστηκαν έστω και μία ώρα κατά την εβδομάδα αναφοράς (της έρευνας) δεν θεωρούνται άνεργοι(!).
• Η - παροδική- μείωση του ποσοστού ανεργίας (αύξηση του ποσοστού απασχόλησης) προκύπτει -κυρίως- από την εφαρμογή των προγραμμάτων προσωρινής απασχόλησης και κατάρτισης (stage)
  
• Έναρξη εποχικών εργασιών που συνδέονται κυρίως με τον τουριστικό και αγροτικό τομέα (π.χ. εξόχως χαμηλά ποσοστά ανεργίας στο Ν.Αιγαίο/Κρήτη...)

H σύγχρονη Αριστερά είναι -μάλλον- αμήχανη ως προς το -αμιγώς πολιτικό- θέμα της μέτρησης των οικονομικών μεγεθών και των σχετικών συμπερασμάτων οικονομικής πολιτικής (η κυβέρνηση θεωρεί ότι η μείωση της ανεργίας οφείλεται στις διαρθρωτικές της μεταρρυθμίσεις...). Ελάχιστα στο ιδεολογικοπολιτικό της "οπλοστάσιο" καταλαμβάνουν χώρο σκέψεις, ιδέες και εναλλακτικές προτάσεις περί το πρόβλημα της αποτυχίας της οικονομικής/ στατιστικής επιστήμης να υπολογίσει με κοινωνικά αμερόληπτο τρόπο κρίσιμα οικονομικά μεγέθη. Οι αντιδράσεις είναι "χαλαρές" και ουδόλως δομούν μία αποτελεσματική στρατηγική για αλλαγή παραδείγματος (paradigm shift).
Η εφαρμοσμένη πολιτική στηρίζεται στην έρευνα, στην ανάλυση δεικτών, στις συγκρίσεις, στις αξιολογήσεις...Εαν η Αριστερά επιθυμεί την επίλυση κρίσιμων διαρθρωτικών προλημάτων μέσω της προώθησης μίας εναλλακτικής/ προοδευτικής πολιτικής, οφείλει να διερευνήσει και να αναδείξει εναλλακτικούς και κοινωνικά αμερόληπτους τρόπους υπολογισμού των βασικών οικονομικών/κοινωνικών μεγεθών. Επαναλαμβάνω, η ιδεολογική μάχη με την Δεξιά πρέπει να μεταφερθεί και στο πεδίο της στατιστικής...

Fair Pay Championship: ένα ιδιότυπο πρωτάθλημα για την πιο "ηθική" ομάδα της Premier League

Η οργάνωση The Fair Pay Network και το IPPR (Institute for Public Policy Research) διοργανώνουν ένα "ιδιότυπο" πρωτάθλημα για την ανάδειξη της πιο "ηθικής" (ethical) ομάδας στην Premiership. Κεντρικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι η διασφάλιση της δέσμευσης των ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων ως προς τη δίκαιη μεταχείριση του - εκτός γηπέδου- εργατικού δυναμικού τους (ή καλύτερα η δημιουργία κινήτρων για "ηθικότερη" εργοδοτική συμπεριφορά). Παρά την τεράστια κερδοφορία της Premiership, οι όροι εργασίας των ανθρώπων που εργάζονται για τα ποδοσφαιρικά club (ξενοδοχειακές υπηρεσίες, υπάλληλοι καταστημάτων, φροντιστές γηπέδων, καθαριότητα κτλ.) είναι εξαιρετικά δυσμενείς. Η πρωτοβουλία των διοργανωτών επιχειρεί τη θέσπιση τριών βασικών κριτηρίων (Hatrick Gold Standard) και τη βαθμιαία υιοθέτησή τους από τις ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις. Τα κριτήρια, όπως διατυπώνονται στο σχετικό site είναι:

• A fair wage of at least £7.45 an hour in London (London Living Wage as designated by the Low Pay Unit of the Greater London Authority) and £6.80 an hour in the rest of the country (estimated national living wage - 60 per cent of gross, median The Fair full-time pay (equivalent to £13,100 or £12,376 a year for a full-time working week)
• The right to paid holiday (a minimum of 25 days) and paid parental leave.
• Equal treatment of all staff, whether directly employed or on an agency contract.

Εφόσον "τρέξει" η πρωτοβουλία (συμφωνήσουν οι ομάδες), σε τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσιεύεται η πρόοδος των ομάδων και θα διαμορφωθεί μία -σχετική- ειδική βαθμολογία, προκειμένου στο τέλος της σεζόν να ανακηρυχθεί ο πρωταθλητής στο Fair Pay (ειδικό βραβείο).
Οι διοργανωτές επισημαίνουν ότι:

We want to encourage every Premiership club to become a fair wage and ethical employer. In doing so they can ensure that those at the bottom who contribution so much to the commercial success of their clubs do not have to live a life of poverty.

We want our national sport to set a national standard for fairness

Blog Action Day 2008 Poverty - October 15

Blog Action Day 2008 Poverty from Blog Action Day on Vimeo.

Μετα-ψυχροπολεμικά επικίνδυνα "παιχνίδια"

...πρώτες σκέψεις για τον πόλεμο Ρωσίας-Γεωργίας

Η ανοικτή -πολεμική- σύγκρουση Γεωργίας - Ρωσίας ουδόλως θεωρούταν δεδομένη (τουλάχιστον στην παρούσα φάση). Αναμφίβολα, τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου (βομβαρδισμοί, βομβιστικές επιθέσεις…) καταδεικνύουν ότι οι ποικίλης έντασης κρίσεις συνιστούν ενδημικό φαινόμενο στις αποσχισθείσες περιοχές (Αμπχαζία, Ν.Οσσετία). Ωστόσο, διάχυτη ήταν η εντύπωση (όχι βεβαιότητα) ότι η “συστημική”αστάθεια είναι -κατά κάποιο τρόπο- ελεγχόμενη, αν και διαμορφώνεται σε ένα πλαίσιο ακραίων/ επικίνδυνων ισορροπιών. Το σχετικά απόμακρο ενδεχόμενο του μετασχηματισμού της κρίσης σε γενικευμένη σύρραξη θεμελιωνόταν στο επιχείρημα ότι κανένα από τα αντιτιθέμενα μέρη δεν αντλεί καθαρό όφελος από μία τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων, που -φαινομενικά- πλήττει τα συμφέροντα όλων.
Ωστόσο, η ελεγχόμενη ισορροπία του “συστήματος” διαταράσσεται από μία ακατανόητη(;) και μη συμβατή με τη διεθνή νομιμότητα κίνηση της Γεωργίας. Υποκινούμενη, ή έχοντας σαφώς διασφαλίσει τη συναίνεση των Η.Π.Α, η ηγεσία της Γεωργίας επιδιώκει με στρατιωτική επέμβαση (η επιλογή της ημερομηνίας τεκμηριώνει το στοιχείο του αιφνιδιασμού) τη βίαιη αλλαγή του status quo στη Ν. Οσσετία και τη δημιουργία «τετελεσμένων», ώστε να διασφαλίσει μία σχετικά ευνοϊκότερη θέση στις (αναπότρεπτες) μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Ο στρατηγικός στόχος της Γεωργίας (αλλαγή του status quo) φαίνεται να μην πραγματοποιείται λόγω της άμεσης στρατιωτικής απάντησης της Ρωσίας. Η ανάληψη του κινδύνου της επίθεσης από την πλευρά της Γεωργίας, πιθανότατα βασίστηκε στην υπόθεση της ταχείας και ενεργότερης παρέμβασης της Δύσης. Ωστόσο, ένα τέτοιο ενδεχόμενο -μάλλον- δεν αρθρώνεται σε ρεαλιστική λογική και αποτελεί κακή εκτίμηση (άλλωστε η Γεωργία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ). Εντούτοις, η διεθνοποίηση του ζητήματος και η πρόκληση της ρωσικής επιθετικότητας (βοηθά στο σχέδιο της αυτο-θυματοποίησης της Γεωργίας και της διαμόρφωσης ενός σκηνικού «Δαυίδ εναντίον Γολιάθ», «τεστάρει» τα όρια της ρωσικής αντίδρασης και της ισχύος της) μπορεί να λειτουργήσει θετικά στη διπλωματική αρένα, λόγω της πιθανής υποστήριξης της Δύσης (ηθική καταδίκη της Ρωσίας).

Η απάντηση της Ρωσίας στην προκλητικότητα της Γεωργίας ήταν αναμενόμενη. Πέραν του ευλογοφανούς λόγου της υπεράσπισης των ρώσων πολιτών της περιοχής (80-90% έχουν ρωσικά διαβατήρια), ο στρατηγικός στόχος της Ρωσίας είναι η διατήρηση του status quo στις αποσχισθείσες περιοχές. Ο έλεγχος της περιοχής (υψηλή ενεργειακή/ γεωπολιτική σημασία) και η παραμονή του στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας εξυπηρετεί τα ρωσικά συμφέροντα. Παράλληλα, η ευρείας κλίμακας στρατιωτική απάντηση της Ρωσίας πιστοποιεί την ανάγκη της Μόσχας να επιδείξει (διεθνώς) την ισχύ της και να «δοκιμάσει» τα όρια αντοχής της Δύσης.
Συνοψίζοντας, η σύρραξη Γεωργίας - Ρωσίας μπορεί να ιδωθεί υπό το πρίσμα ενός -ακραίου- ελέγχου της ισορροπίας δυνάμεων/ ισχύος μεταξύ Δύσης (κυρίως Η.Π.Α) και Ρωσίας σε μία περιοχή με υψηλή γεωπολιτική σημασία. Κατά μία έννοια, ο ένας «παίκτης» προσπαθεί να «τεστάρει» τη δύναμη και τα όρια αντοχής του αντιπάλου, σε μία -κατά τα φαινόμενα- νέα μετα-ψυχροπολεμική περίοδο. Θυσία των επικίνδυνων παιχνιδιών των στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ -όπως πάντα - οι απλοί πολίτες. Η πολιτική και ηθική καταδίκη και των δύο πλευρών που συντέλεσαν στο θάνατο χιλιάδων αμάχων πολιτών είναι δεδομένη.

Play Fair 2008 - Respect Workers' Rights

(Συνέχεια του προηγούμενου post:
Ενημέρωση για διεθνείς δράσεις (activism) σχετικά με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αφορμή τους Ο.Α.)

Η "καμπάνια" Play Fair 2008 επιδιώκει την προσέλκυση του διεθνούς ενδιαφέροντος για τις εργασιακές συνθήκες στην παγκόσμια αθλητική βιομηχανία (ένδυση, υπόδηση, εξοπλισμός...). Κεντρικός στόχος των συμμετεχόντων στην πρωτοβουλία είναι η άσκηση πίεσης προς εθνικά κράτη και διεθνείς οργανισμούς για την κατάργηση του υφιστάμενου εργασιακού συστήματος εκμετάλλευσης και εκτεταμένης ανομίας (παραβιάσεις διεθνών συνθηκών) και την αποτελεσματική (έλεγχος) υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Εδώ, μπορείτε να διαβάσετε τη σχετική διακήρυξη για τους Ο.Α του Πεκίνου, όπου καταγράφονται αναλυτικά τα αιτήματα της πρωτοβουλίας, καθώς και τα αποτελέσματα των δράσεών της κατά τη διάρκεια των Ο.Α στην Αθήνα. Στο site του Play Fair 2008, υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για τους υποστηρικτές της πρωτοβουλίας και τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών στις δράσεις της.

BEIJING 2008: I blog for Human Rights - Take Action

Η διεθνής οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Human Rights Watch
προωθεί δράσεις και πρωτοβουλίες για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης περί την - θλιβερή - κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και την άσκηση ισχυρής πίεσης προς την παγκόσμια κοινότητα προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για μία αποτελεσματική διεθνή παρέμβαση. Η αξιοποίηση του διαδικτύου, των blog και του ηλεκτρονικού ακτιβισμού είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ενημέρωση των πολιτών και τη διάδοση της πρόσκλησης για συμμετοχή στις δράσεις της οργάνωσης.
Εφόσον επισκεφτείτε την ιστοσελίδα θα διαπιστώσετε ότι έχει σχεδιαστεί μία ειδική φόρμα επιστολής, όπου μπορεί να συμπληρωθεί από κάθε πολίτη και να σταλεί στον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Jacques Rogge.Εδώ, μπορείτε να δείτε μία λίστα με τα κυριότερα προβλήματα παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα.
Η Οργάνωση θεωρεί ότι η συμμετοχή των blogger στη διαδικασία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών είναι εξόχως σημαντική και ως εκ τούτου απευθύνει πρόσκληση σε όλους να συμμετέχουν στην "καμπάνια" I blog for human rights, τοποθετώντας το σχετικό εικονίδιο στο blog ή/και στις σχετικές με τα ανθρώπινα δικαιώματα αναρτήσεις.
Εφόσον δεν μπορούμε πλέον να αποφύγουμε την εμπορευματοποίηση των Αγώνων, ας διασώσουμε τουλάχιστον τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όποιος επιθυμεί μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την ανάρτηση για τη διάδοση του μηνύματος.

Novak - Rapunzel

enjoy it...

Περί "Θρησκευτικών"...

Σχόλιο για την πρωτοβουλία του ΥΠ.Ε.Π.Θ σχετικά με την - προαιρετική - παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών...

Το περιεχόμενο της πρόσφατης εγκυκλίου του ΥΠΕΠΘ αφορά στην απαλλαγή των μαθητών (ή/και των γονέων) από την -μέχρι πρότινος- υποχρέωση να δικαιολογούν την επιλογή (επιθυμία) της μη παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δίχως αμφιβολία, το προοδευτικό “άνοιγμα” του Υπουργείου προκαλεί θετική εντύπωση. Η απλοποίηση της διαδικασίας “απαλλαγής” και η υπεράσπιση του δικαιώματος της μη δημοσιοποίησης προσωπικών δεδομένων είναι -αυτονόητες- ρυθμίσεις για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ωστόσο, η μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία είναι «ανοικτή» σε κριτική για δύο κυρίως λόγους (επικοινωνιακή τακτική & διστακτικότητα): α) η μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία του κ. Στυλιανίδη δεν κομίζει κάτι νέο στην εκπαιδευτική διαδικασία, διότι η συγκεκριμένη ρύθμιση -λογικά- ισχύει από τον Φεβρουάριο του 2005 (εδώ η σχετική εγκύκλιος & σχόλιο των Νέων). Επομένως, είτε η σχετική ρύθμιση παραμένει ανενεργή μέχρι τώρα, οπότε το Υπουργείο εκ νέου την επισημαίνει και την προωθεί προς εφαρμογή, είτε πρόκειται για ένα άνευ ουσίας πολιτικό - προοδευτικό πυροτέχνημα, β) αν και η προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι εξόχως σημαντική, εντούτοις δεν υπάρχει πρόνοια για την ισχυρή πιθανότητα κοινωνικού αποκλεισμού (στη σχολική κοινότητα, στη γειτονιά...) ή/και "γκετοποίησης" των μαθητών που επιλέγουν τη μη παρακολούθηση του μαθήματος (νομίζω ότι η σχολική εμπειρία το πιστοποιεί). Επιπρόσθετα, η πολιτεία παραμένει εξαιρετικά διστακτική ως προς την προώθηση ενός εναλλακτικού μαθήματος (εγγύτερα σε ό,τι εννοούμε ως θρησκειολογία) για την πλουραλιστική προσέγγιση του "θείου", τη δημιουργική σύνθεση των διαφορετικών θρησκειών/δογμάτων, τη (γοητευτική) μετάβαση του μαθητή στο πρώιμο στάδιο της φιλοσοφικής και θρησκευτικής αναζήτησης, την μύηση σε μία κουλτούρα και στάση ζωής με σημεία αναφοράς την ανεκτικότητα και το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την υπέρβαση παραδοσιακών αντιλήψεων και στερεοτύπων και την ολοκληρωμένη πνευματική διαπαιδαγώγηση (μακριά από το πρότυπο της κατήχησης). Οι αντιδράσεις σε μία τέτοιου τύπου παρέμβαση είναι δεδομένες, ωστόσο μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις που απαιτούν ισχυρή πολιτική βούληση και υπέρβαση του πολιτικού κόστους μπορούν -δικαίως- να αποκαλούνται "μεταρρύθμιση".