Έχει σημασία η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος;

Οι καθιερωμένες “Παγκόσμιες Ημέρες” ελάχιστα έλκουν το πραγματικό μου ενδιαφέρον. Όχι διότι τις θεωρώ ασήμαντες ή/ και άσκοπες, αλλά, κυρίως, διότι ενυπάρχουν - συχνά - στη σύλληψη της ιδέας για την καθιέρωσή τους ιδιοτελή κίνητρα, ενώ τείνουν να στρεβλώνουν τις ατομικές συμπεριφορές. Υπονοώ ότι, αφενός σε πολλές περιπτώσεις εξυπηρετούν οικονομικές-εμπορικές σκοπιμότητες και αφετέρου λειτουργούν ως “άλλοθι” για τη γενικευμένη αδιαφορία (ατομική ή/και δημόσια) στο υπόλοιπο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, στο βαθμό που οι “Παγκόσμιες Ημέρες” αποτελούν κίνητρο για συλλογική δράση, δημιουργική κινητοποίηση, ατομική/κοινωνική ενεργοποίηση και διάχυση πληροφόρησης, θεωρώ ότι πρέπει να ιδωθούν υπό μία περισσότερο θετική σκοπιά.
Νομίζω ότι, το ουσιώδες στοιχείο ως προς την γενική αντιμετώπισή μας (σκέψεις, δράσεις, προβληματισμοί) αναφορικά με τη σημασία τους, είναι ο τρόπος που τοποθετούμε τον εαυτό μας απέναντι στα κυρίαρχα νοήματα που εκπέμπουν κάθε φορά.
Για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, οι σχετικές αναφορές μας (π.χ στα blog όπου διατυπώνουμε τις σκέψεις και ξεδιπλώνουμε την κουλτούρα μας) είναι ανάγκη να σημαίνουν αρκετά περισσότερα πράγματα από μία στιγμιαία διαμαρτυρία ή/και μία τεχνητή ευαισθητοποίηση. Αν δεν αναγνωρίσουμε σ’ αυτές την προσωπική μας σχέση με το περιβάλλον, τότε -μάλλον- είναι ψευδεπίγραφες και κενές νοήματος. Αν οι σκέψεις και οι αγωνίες μας για το περιβάλλον δεν δημιουργούν ένα δεσμευτικό πλαίσιο για την ατομική μας συμπεριφορά και την γενικότερη στάση ζωής μας (καταναλωτικό πρότυπο, σεβασμός του δημόσιου χώρου…) τότε είναι ασήμαντες με ισχνό ηθικό υπόβαθρο. Αν ο ενθουσιασμός μας να διατυπώσουμε τις απόψεις μας για τη σημερινή μέρα, δεν συνοδεύεται από μία ισχυρή προσπάθεια για μία βιωματική και συνειδησιακή ταύτιση με την έννοια της ‘περιβαλλοντικής προστασίας’, τότε πολύ γρήγορα θα εξανεμιστεί. Αν το κίνητρο των σημερινών μας αναρτήσεων είναι η εκκίνηση μίας διαδικασίας δημιουργίας μίας νέας προσωπικής σχέσης με το περιβάλλον, αυτοδέσμευσης σε ένα πλαίσιο ατομικής συμπεριφοράς συμβατό με τις περιβαλλοντικές ανάγκες, αυτοπεριορισμού από τα κυρίαρχα πολιτισμικά πρότυπα, αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας, τότε η σημερινή μέρα αποκτά πραγματικό και ουσιαστικό περιεχόμενο. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουμε απλώς επιτελέσει το “χρέος” μας ως ευσυνείδητοι blogger (ως άτομα/προσωπικότητες) αναμένοντας ανεύθυνα από τους υπόλοιπους (κράτος, επιχειρήσεις, ΜΚΟ…) να κάνουν καλά «τη δουλειά τους».