5/4/08

Οι 'Ανέγγιχτοι' και το ινδικό απαρτχάιντ Ι


Στην Ινδία απαντάται το πιο αυστηρό σύστημα κοινωνικής ιεραρχίας (το μοντέλο των καστών), το οποίο έχει διαρθρωθεί βάσει των ιστορικών (εδώ και 3000 χρόνια) θρησκευτικών επιταγών των ιερών κειμένων του Ινδουισμού (Βέδες) που οριοθετούν με σαφήνεια και αυστηρότητα τον κοινωνικό ρόλο, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα κάθε κοινωνικής ομάδας (κάστας/Βάρνα στα ινδικά). Ιεραρχικά, η ανώτερη τάξη είναι η κάστα των κληρικών (Βραχμάνοι), έπονται οι πολεμιστές (Κσατρίγια), οι έμποροι (Βασύγια) και οι εργάτες (Σούντρα). Ο κοινωνικός διαχωρισμός των Ινδών εδράζεται στο κληρονομικό κριτήριο. Όσοι γεννήθηκαν έξω από το σύστημα των τεσσάρων Βάρνα ονομάζονται 'Ανέγγιχτοι' (ντάλιτ στην τοπική διάλεκτο που σημαίνει θρυμματισμένοι) και αποτελούν την πιο περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα που θεωρείται μιασματική (είναι κατώτερη από τα ζώα!). Αν κάποιος ντάλιτ (περίπου 170 εκ.) αγγίξει κάποιον από ανώτερη κάστα, ο τελευταίος πιστεύει ότι έχει μολυνθεί και υπόκειται σε μια σειρά τελετουργίες προκειμένου να εξαγνιστεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ντάλιτ να πέφτουν θύματα κοινωνικού αποκλεισμού, εκμετάλλευσης, βίας και αδικίας. Οι ντάλιτ έχουν επίσης περιορισμένη πρόσβαση σε εδάφη, στην εργασία, την εκπαίδευση και την ιατρική περίθαλψη. Αν και νομικώς το 1950 καταργήθηκε το σύστημα των καστών στην Ινδία και υπάρχουν μερικά ινδουιστικά σχολεία στα οποία δεν παρουσιάζονται διακρίσεις, η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να διασφαλίσει τα θεμελιώδη δικαιώματα των ντάλιτ και να προστατεύσει τον πληθυσμό της. Είναι χαρακτηριστικό ότι, δεν τους επιτρέπεται να φορούν παπούτσια ή να περιμένουν σε στάση λεωφορείου, δεν μπορούν να λάβουν αλληλογραφία στο σπίτι τους, δέχονται συνεχώς επιθέσεις και προσβολές, ενώ στα περισσότερα σχολεία τα παιδιά τους κάθονται χωριστά από τους συμμαθητές τους.
Για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω σε σχετική δημοσιογραφική έρευνα του Εξάντα και στον ιστοχώρο του Διεθνούς Δικτύου Αλληλεγγύης για τους Dalit. Επίσης, δείτε εδώ ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ντάλιτ στην Ινδία.




2 comments:

tractatus on 5 Απριλίου 2008 στις 2:22 μ.μ. είπε...

Κάτι για το οποίο δεν ήξερα αυτές τις πρώτες λεπτομέρειες....ευχαριστώ.

altpolitik on 6 Απριλίου 2008 στις 6:09 μ.μ. είπε...

Το ποστ είναι επαρκέστατο και πολύ διαφωτιστικό, όμως θα μου επιτρέψεις να θέσω και τις εξής παραμέτρους για περαιτέρω προβληματισμό επάνω στο θέμα:

1. Το Σύνταγμα της Ινδίας,( σημειωτέον ότι ο πρόεδρος της επιτροπής που το συνέταξε, Bhimrao Ramji Ambedkar, προερχόταν από την τάξη των ανέγγιχτων) , απαγορεύει ρητά κάθε διάκριση μεταξύ άλλων, και εξαιτίας της κάστας ή άλλης κοινωνικής προέλευσης, ένα Σύνταγμα που εμπλουτίζεται συνεχώς από τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει σημαντικές αποφάσεις για την προστασία των φτωχών και των κοινωνικά αποκλεισμένων. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι λοιπόν, υπάρχει σε εξέλιξη μια προσπάθεια για ριζική αλλαγή της απάνθρωπης και απαράδεκτης διάκρισης απέναντι στους Ντάλιτ, που πολύ σωστά και με ακρίβεια περιγράφεις

2. Φυσικά άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη: εδώ το ζήτημα αφορά το τεράστιο
ζήτημα της ασυμβατότητας μεταξύ της νοοτροπίας-ιδιαίτερης κουλτούρας κάποιων χωρών με τις διεθνείς συνθήκες προστασίας των κλασικών αλλά και των νέων δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Οπότε, προκειμένου το διεθνές corpus των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να έχει καθολική εφαρμογή απαιτείται αλληλοκατανόηση, συνεχείς και ειλικρινής διάλογος και όχι αφορισμοί και αφ' υψηλού μαθήματα στα οποία συχνά επιδίδονται οι χώρες της δύσης, πολλές από τις οποίες κάτω από το χαλί κρύβουν πολλά μικρά και μεγάλα "απαρτχάιντ", των οικονομικά αποκλεισμένων, των ανασφάλιστων, των άνεργων, των μεταναστών κλπ

Sponsors

Archive

 

Homo sapiens. Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com