Καταθέτω ορισμένες σκέψεις για διάλογο και προβληματισμό...με αφορμή και την επικαιρότητα των φοιτητικών εκλογών. Διατυπώνω ένα κρίσιμο ερώτημα:
Ποια είναι η σχέση της δωρεάν παιδείας με την κοινωνική δικαιοσύνη (ισότητα ευκαιριών); Πόσο έχει απασχολήσει το ερώτημα αυτό το φοιτητικό κίνημα και το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας; Ενώ η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι θεσμικά κατοχυρωμένη, εντούτοις η ισότητα ευκαιριών πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ουδόλως θεωρείται δεδομένη. Σχετικές επιστημονικές έρευνες υποδεικνύουν ότι, α) το φτωχότερο 20% του πληθυσμού δαπανά το ένα τέταρτο από όσα το πλουσιότερο 20% για την προετοιμασία των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις, β) οι φοιτητές των ΑΕΙ, ιδιαίτερα των περιζήτητων σχολών, προέρχονται όλο και περισσότερο από το πλουσιότερο 20% (με αυξητική τάση), γ) επί της ουσίας η δημόσια δαπάνη για τα ΑΕΙ επιδοτεί και μεταφέρει πόρους προς το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού. Το συμπέρασμα που προκύπτει πρέπει να προβληματίσει και να διαμορφώσει προϋποθέσεις για ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο: με το πρόσχημα της δωρεάν δημόσιας παιδείας συντελείται μια μεταφορά πόρων προς το πλουσιότερο 20% της κοινωνίας. Το βασικό κριτήριο για την ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία τείνει να γίνεται το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα και όχι η ατομική πνευματική και διανοητική ικανότητα.
Υ.Γ 1. Διαβάστε εδώ ένα ενδιαφέρον άρθρο του Τ. Μίχα υπό τον τίτλο 'Ο Μαρξ και η κρατική δωρεάν Παιδεία'
Υ.Γ 2. Η νέα μου ασχολία να καταγράφω τις απόψεις μου σε ιστολόγιο συμπλήρωσε σήμερα ένα μήνα...To homo sapiens ευχαριστεί τους λιγοστούς του αναγνώστες :)
2 comments:
Λιγοστοί αλλά λέοντες!!! Αντε και ακόμα πιο εμπνευστικός και ακόμα με περισσότερους επισκέπτες :)
Λοιπόν, ίσες ευκαιρίες ...δσυτυχώς, το ΑΕΙ είναι μια ακόμα άνιση δυνατότητα όπως η κούνια....εννοώ οτι ακόμα και η μεταφορά όπως λές είναι προς το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού για την προετοιμασία...Ομως, όλα αγαπητέ Πασχάλη ξεκινάνε απο το νήπιο...
Βέβαια "Το βασικό κριτήριο για την ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία τείνει να γίνεται το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα και όχι η ατομική πνευματική και διανοητική ικανότητα' οπότε δεν υπάρχει στη πραγματικότητα δωρεάν αλλά, πέρα απο αυτό, που ας πούμε, οτι στα ελληνικά ΑΕΙ όλο και κάτι πληρώνεται απο το κράτος: βιβλία, στέγαση, σίτηση...όπου βέβαια αν οι γονείς είναι δημόσιοι υπάλληλοι και τους γίνονται κανονικά οι κρατήσεις το παιδί θεωρείται πλούσιο ενώ του ελεύθερου επαγγελματία που δεν δηλώνει τίποτα και έχει σπίτι στην Κηφησιά, φιλοξενείται σε εστία...
Οι ανισότητες συνεχίζονται τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στην εξέλιξη του φοιτητή στην ακαδημαϊκή κοινότητα....επομένως, για να επανέλθουμε και στην συζήτηση στον στέφανο...οι ανισότητες καλλιεργούνται απο τη κοινωνία και διευρύνονται, επίσης, στά κόμματα...άλλοτε με ισχυρές χορηγίες κι άλλοτε με μηχναισμούς που διαιωνίζουν τόσο την παραπαιδεία όσο και την παραπολιτεία...
Καλησπέρα Ελένη,
Μου αρέσει να θίγονται τέτοια ζητήματα που στην παραδοσιακή Αριστερά θεωρούνται ιδεολογικά ταμπού. Διεγείρουν τη σκέψη και βοηθούν να κάνουμε μία σύγχρονη οριοθέτηση μεταξύ του προοδευτικού και του συντηρητικού πολιτικού λόγου...είναι μία πραγματικότητα ότι σήμερα υπάρχει μία έντονη κοινωνική ανισότητα που εκτός από τα εισοδηματικά χάσματα αποτυπώνεται κυρίως ως ανισότητα ευκαιρών. Το εκπαιδευτικό σύστημα με τα προβλήματα και τις ανεπάρκειές του λειτουργεί ως μηχανισμός διεύρυνσης των ανισοτήτων ενισχύοντας έτσι τον φαύλο κύκλο. Φαίνεται όντως ότι μέσω της γενικής φορολόγησης τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα επιδοτούν τις σπουδές των ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων...Δυστυχώς, τέτοιου είδους ζητήματα ελάχιστα απασχολούν το δημόσιο διάλογο. Μάλιστα, εαν τολμήσεις να διατυπώσεις τέτοιου είδους απόψεις μεταξύ των ομοιδεατών σου, σου απαντούν με το 'αφοπλιστικό' επιχείρημα: αυτά είναι νεοφιλελεύθερα!
Δημοσίευση σχολίου