Η συμβατική πολιτική αποτίμηση των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών, όπως επιχειρείται από πολιτικούς αναλυτές, φοιτητικές παρατάξεις και κομματικά επιτελεία, αναδεικνύει - συνήθως - τη διαμόρφωση του νέου πολιτικο-εκλογικού συσχετισμού δυνάμεων των κομμάτων στα πανεπιστήμια. Η βιαστική, μεροληπτική και αυθαίρετη προσέγγιση του αποτελέσματος παράγει στρεβλά συμπεράσματα και διαμορφώνει εσφαλμένες εντυπώσεις. Λόγου χάρη, η διαφαινόμενη -εκ νέου- κυριαρχία της ΔΑΠ ερμηνεύεται ως μία αρκούντως ισχυρή συναίνεση των φοιτητών περί το 'μεταρρυθμιστικό' έργο της κυβέρνησης. Ωστόσο, όσοι έχουν στοιχειώδη συνδικαλιστική εμπειρία στα πανεπιστήμια έχουν επαρκή γνώση για το ουσιαστικό αποτέλεσμα των εκλογών. Επί της ουσίας, ο νικητής των εκλογών...και ταυτόχρονα ο ηττημένος της φοιτητικής πολιτικής διαδικασίας, είναι 'ο φοιτητής του περιθωρίου', ή εναλλακτικά ο πολιτικοποιημένος, σκεπτόμενος, προοδευτικός φοιτητής που συνειδητά απέχει από την εκλογική διαδικασία. Προσωπικά, διαφωνώ με την αποχή διότι θεωρώ ότι αποτελεί πολιτική στάση παραίτησης και οπισθοχώρησης. Ωστόσο, το έλλειμμα αντιπροσώπευσης του 'φοιτητή του περιθωρίου' στα πανεπιστήμια δημιουργεί αναπότρεπτες συνθήκες εγκλωβισμού, αγανάκτησης και πολιτικής αποστασιοποίησης. Ο 'φοιτητής του περιθωρίου' (και γι' αυτό τον αποκαλώ έτσι) αδυνατεί να ταυτιστεί, να ενεργοποιηθεί και να ενσωματωθεί στο επίσημο φοιτητικό κίνημα διότι:
- αρνείται τον κομματισμό και τα πελατειακά δίκτυα, ή διαφορετικά τον ασφυκτικό κομματικό εναγκαλισμό, την κομματική πατρωνία, την ευνοιοκρατία και τη ρουσφετολογία
- αρνείται τις ιδεοληπτικές εμμονές, τα αναχρονιστικά στερεότυπα, τις άγονες αντιπαραθέσεις, τους τραμπουκισμούς και τις συμπλοκές
- αρνείται την κυριαρχία των φοιτητοπατέρων, τις 'ύπουλες' φιλίες, τις υπόγειες συμφωνίες με καθηγητές, τις ύποπτες συναλλαγές (βλ. τα διάφορα πάρτυ στα ξενυχτάδικα, εκδρομές), τις σχέσεις εξάρτησης και συμφερόντων
- αρνείται τον ιδιοτελή συνδικαλισμό των προνομίων και των δημοσίων σχέσεων
- αρνείται την άθλια αισθητική των πανεπιστημίων που ασφυκτιούν από την αφισορύπανση (σπατάλη πόρων)
- αρνείται την ιδιοτέλεια, την αναξιοκρατία και την ανισότητα ευκαιριών
Αναρτήσεις
9 comments:
Επιτέλους κάποιος που λέει την αλήθεια γιατί με τα όσα ακούμε για την πολιτικοποίηση των φοιτητών και τα διάφορα που υποτιμούν την νοημοσύνη μας κοντεύω να τρελαθώ!
Από πότε κύριοι αποκαλείται πολιτικοποιημένος κάποιος που ψηφίζει μια παράταξη επειδή του έταξε μια θέση πάρκινγκ;;;
Αγαπητέ φίλε denxerw,
η στοιχειώδης φοιτητική - συνδικαλιστική εμπειρία και γνώση του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος αρκούν για να γίνει αντιληπτή η πραγματικότητα που περιγράφω. Το παράδειγμα που αναφέρεις είναι ενδεικτικό των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την παραταξιακή στρατολόγηση ατόμων και ψήφων. Θα μπορούσαμε να γράφουμε τόμους με παρόμοια παραδείγματα..
Ωστόσο προσοχή στις γενικεύσεις για να είμαστε δίκαιοι με όλους και με τους εαυτούς μας. Υπάρχουν φοιτητές πολιτικοποιημένοι με ιδέες, πρωτοβουλίες και δημιουργικό συνδικαλιστικό όραμα. Ωστόσο, δεν αναιρούν τη γενική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την ισχύ κατεστημένων νοοτροπιών και συμφερόντων...
Και ο φοιτητής του 'περιθωρίου', ωστόσο, θα μπορούσε να μην είναι στο περιθώριο για όσα βλέπει κι ακούει...και, μάλιστα στα περιφερειακά πανεπιστήμια θα μπορούσε να μην άγεται και φέρεται απο επαγγελματίες συνδικαλιστές...Ξέρω μιά περίπτωση που κατέβηκαν μόνο 2 παιδιά χωρίς φανφάρες και φασαρίες αλλά ως άποψη περιθωρίου και κατάφεραν να βγάλουν έναν εκπρόσωπο...σύντομα, ωστόσο, δεν είχαν καιρό για χάσιμο γιατί έκαναν κι άλλα πράγματα στη ζωή τους και έτσι απείχαν απο τα πανεπιστημιακά κοινά...Το πρόβλημα, Πάσχάλη, είναι η κρίσιμη μάζα τόσο για την εκπροσώπηση όσο και για την ανανέωση και την ενθάρρυνση...και δυστυχώς αυτό δεν υπάρχει...ενθαρρύνεται η μόδα, τα δωράκια, η απολίτικη προσέγγιση και πάει λέγοντας...μη ξεχνάς οτι αυτοί είναι οι αυριανοί πολίτες ίσως και οι σημερινοί τελικά...:(
Πασχάλη νομίζω ότι το συγκεκριμένο post, κατοπτρίζει πλήρως την συμπεριφορά των ιδεολογικά καταρτισμένων και πολιτικά σκεπτόμενων φοιτητών, στις φοιτητικές εκλογές. Απογοήτευση, απαξίωση συμμετοχής και κατ’ επέκταση …αποχή. Και μάλιστα από φοιτητές-προσωπικότητες που μπορεί να παρουσιάζουν πλούσια κοινωνική ή πολιτική δράση, παράλληλα, σε χώρους εκτός των ιδρυμάτων τους. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εκείνοι που απέχουν από πραγματική …αδιαφορία γενικώς για ότι συμβαίνει γύρω τους ή ότι όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, από τις παραπάνω διαπιστώσεις εξαιρούνται κάποια (μεμονωμένα δυστυχώς), ιδρύματα, παρατάξεις, συμμετέχοντες… Σαφώς και δεν είναι όλα και παντού τα ίδια.
Καλησπέρα παιδιά,
Ελένη,
υπάρχει προβληματισμός και ανησυχία για τους αυριανούς πολίτες όπως επισημαίνεις...αλλά σκέψου ότι και από την πλευρά των κατεστημένων συμφερόντων αναδύονται οι αυριανοί πολιτικοί...Δύσκολοι καιροί :)
Γιώργο,
τείνω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι οι αξιόλογοι φοιτητές με παιδεία, πρροδευτική κουλτούρα και μόρφωση απέχουν συνειδητά από την πολιτική διαδικασία, όχι γιατί αδιαφορούν για τα κοινά, αλλά γιατί επιθυμούν να διοχευτέσουν την ενέργεια και τη γνώση τους σε δραστηριότητες που αποφέρουν προστιθέμενη αξία για τους ίδιους, ανταπόδοση και αναγνώριση (έρευνα, διάβασμα, καλές σπουδές, εργατικότητα κτλ). Δυστυχώς, τα πολιτικά - κομματικά υποκείμενα αναζητούν το πολιτικό τους προσωπικό σε λάθος περιβάλλοντα...
Αυτό το τελευταίο που εισημαίνεις στον Γιώργο για την αποχή των ικανών απο τα κοινά γενικά έχει δημιουργήσει μέσα σε 15 χρόνια αυτό το χάλι σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας...δεν υπάρχουν αξίες και ισχυρός κοινωνικός ιστός που να τις αναπαράγει και να τις προταστεύει...κι αυτό δεν είναι υπερβολή και τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών μέσω καψουροτράγουδων δείχνει περίτρανα για ποιά συμμετοχή, ποιά συνέχεια στην κοινωνία και ποιά κοινωνική αλληλεγγύη μιλάμε...δυστυχώς η γκρίνια και η διαπίστωση ελλείψει άλλου δρόμου μας καθηλώνει.
Όντως Ελένη μας καθηλώνει, μας προσδίδει -αν θέλεις- έναν εξωσυστημικό χαρακτήρα.Ακόμα, όμως, και οι φωτεινές εξαιρέσεις, όλοι εκείνοι που προσπαθούν να προωθήσουν αλλαγές στην γενικευμένη υπο-κουλτούρα και στις κατεστημένες νοοτροπίες μέσω μίας νέας ηθικής στάσης, φαίνεται να διατρέχουν έντονα τον κίνδυνο να...καούν με τα ξερά!
Αδιέξοδη κατάσταση? who knows...
Πέρα από τις πολιτικές λογικές πάντως και τους "τακτικισμούς", που έδιωξαν αρκετούς ποιοτικούς πολίτες από τα κοινά, μπορούμε να αναφέρουμε νομίζω, ως μια επιπλέον κυρίαρχη αιτία, την επικράτηση του ατομισμού, ακόμη και ως κοινωνική αξία...
Καλημέρα Γιώργο,
Πολύ σωστή παρατήρηση. Η διάχυτη αμοραλιστική, ατομικιστική κουλτούρα που κυριαρχεί στο δημόσιο βίο εις βάρος του συλλογικού συμφέροντος και των ίσων ευκαιριών, παράγει πολλαπλά κίνητρα για ιδιοτέλεια και ακραιφνείς ατομικισμούς. Όταν η λογική του 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα' εξελίσσεται σε κυρίαρχο κοινωνικό δόγμα συμπεριφοράς και δράσης, τότε μοιραία διολισθαίνουμε στα φαινόμενα που περιγράφουμε με αφορμή αυτήν την ανάρτηση (κρίση αξιών).
Υ.Γ. Μόλις πέρασα μία βόλτα από το blog. Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση!
Δημοσίευση σχολίου