Πεφωτισμένη Δεξιά και Μεταρρυθμίσεις

Το ιδεολόγημα των 'μεταρρυθμίσεων', όπως αποτυπώνεται στον δημόσιο πολιτικό/προγραμματικό λόγο της κυβέρνησης, συνιστά ένα αποτελεσματικό πολιτικό εργαλείο και μία 'ορθολογική' στρατηγική προσέγγιση για τη φαινομενική κυριαρχία του πολιτικά κρίσιμου 'μεσαίου χώρου'.

Ωστόσο, η κυβερνητική εμπειρία αποδεικνύει ότι η 'λογική' των μεταρρυθμίσεων δεν αρθρώνεται σε μία συνεκτική, λογικά θεμελιωμένη και αυστηρά οριοθετημένη μακροχρόνια πολιτική διαδικασία, ή εναλλακτικά δεν προϋποθέτει ένα συγκεκριμένο στρατηγικό πολιτικό project, αντιθέτως συγκροτείται στη βάση αποσπασματικών και 'άναρχων' πολιτικών δράσεων που υπαγορεύονται περισσότερο από πολιτική σκοπιμότητα, παρά από οικονομική και πολιτική ορθότητα. Ενδεικτικά, έχουν 'πλασαριστεί' στην κοινή γνώμη ως ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις οι αδιαφανείς ιδιωτικοποιήσεις, η διστακτική και κοινωνικά άδικη τροποποίηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ο 'νόμος-πλαίσιο' για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η στατιστική απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, η ίδρυση ανεξάρτητων αρχών, οι αλλαγές διοικήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία και στα νοσοκομεία., η λογιστική απογραφή των δημοσίων οικονομικών....

Σε καμία από τις ΄μεταρρυθμιστικές' δράσεις η κυβέρνηση δεν διατύπωσε επαρκή αιτιολόγηση για τα μείζονα ζητήματα που επικαθορίζουν μία κοινωνικά ελκυστική(κοινωνική συναίνεση) και βιώσιμη μεταρρυθμιστική στρατηγική:

α)τι επιδιώκει η μεταρρυθμιστική αλλαγή και πώς αιτιολογείται πολιτικά ή/και επιστημονικά; β) ποιος είναι ο κατάλληλος χρόνος (timing) εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και γιατί; γ) ποιοι ωφελούνται και ποιοι ζημιώνονται από τις μεταρρυθμίσεις; δ) πώς διανέμονται τα μελλοντικά (μακροχρόνια) οφέλη των μεταρρυθμίσεων και πώς αποζημιώνονται οι βραχυπρόθεσμα χαμένοι;
Η διαχείριση των «μεταρρυθμίσεων» γίνεται με τρόπο επιφανειακό, ενίοτε αντιφατικό και ανορθολογικό, φλύαρο, θολό, καιροσκοπικό και -κυρίως- επικοινωνιακό.
Ωστόσο, σ' αυτό το πολιτικό πλαίσιο διαχείρισης των «μεταρρυθμίσεων» η ΝΔ φαίνεται να διατηρεί ένα ηγεμονικό ρόλο που εδραιώνεται σε δύο καίρια σημεία επικοινωνιακής τακτικής:
(α) Ο πολιτικός-προγραμματικός της λόγος αποτυπώνει την ιδεολογική και πολιτική οικειοποίηση της λέξης «μεταρρύθμιση». Η ΝΔ έχει οικειοποιηθεί τη «μεταρρύθμιση» ως επικοινωνιακό και πολιτικό σύνθημα εδραιώνοντας συστηματικά τη φήμη (το προφίλ) του μεταρρυθμιστή . Εναλλακτικά, η ΝΔ έχει ιδιοποιηθεί το σύνθημα που εκφράζει αποτελεσματικότερα τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες του σύγχρονου εθνικού κράτους. Ανάλογα, στο πρόσφατο πολιτικό παρελθόν, η πολιτική και ιδεολογική ταύτιση του ΠΑ.ΣΟ.Κ με την «αλλαγή» και τον «εκσυγχρονισμό» εγγυούνταν μία σχετική ηγεμονική πολιτική σταθερότητα.
(β) Η ενεργοποίηση ενός αναχρονιστικού συντηρητισμού που προσδίδει στη «μεταρρύθμιση» στοιχεία ηθικολογικού περιεχομένου, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις μίας επίπλαστης κοινωνικής συναίνεσης. Λόγου χάρη, το πολιτικό δόγμα (1η θητεία) της «επανίδρυσης του κράτους» δεν θεμελιώνεται στην πολιτική στρατηγική της εφαρμογής ενός νέου δημόσιου management, που αναμφίβολα ανατρέπει το status-quo και θίγει κατεστημένα συμφέροντα, αλλά αντιθέτως υπονοεί τη δημιουργία ενός φαντασιακού «τίμιου και καλού» κράτους, που τελικώς είναι αδιάφορο αν είναι κοινωνικά και οικονομικά αποτελεσματικό.

Η 'επιστημονική' προσέγγιση (αποθέωση) της επικοινωνιακής τακτικής από την Πεφωτισμένη Δεξιά! Με αυτές τις σκέψεις ως ΄food for thought' αναμένω τη συνέχεια της συζήτησης στα ....ενδότερα!