Μία βιβλιοπρόταση από την αναγνώστρια του blog 'Νικολέτα'...Αναδημοσιεύω το σχετικό σχόλιό της σε προηγούμενη ανάρτηση...Συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο "Πρέπει η πολιτική να γίνει ηθική;" της Μύριαμ Ρεβώ Ντ'Αλλόν, εκδ. Εστία. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:Η πεποίθηση ότι η πολιτική είναι "βρόμικη υπόθεση" και το παράλληλο αίτημα της "ηθικοποίησής" της αποτελούν κοινούς τόπους στον καθημερινό δημόσιο λόγο των σύγχρονων δημοκρατιών. Η Μυριάμ Ρεβώ ντ' Αλλόν, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Γαλλίας στην περιοχή της πολιτικής και ηθικής σκέψης, θέτει υπό αυστηρή δοκιμασία τις τρέχουσες αυτές παραδοχές. Μας καλεί να σκεφτούμε, μεταξύ άλλων, μήπως ο μακιαβελισμός δεν είναι τόσο "μακιαβελικός" όσο θεωρείται και μήπως, τελικά, οι διαπρύσιοι κήρυκες της ηθικής είναι πολιτικά επικίνδυνοι. Μας καλεί ακόμη να γίνουμε περισσότερο επιφυλακτικοί έναντι της ενθουσιώδους ηθικής της πεποίθησης και να επανεκτιμήσουμε ταυτόχρονα τις πολιτικές αρετές μια "ψυχρής" ηθικής της ευθύνης, που παίρνει υπόψη της την τραγικότητα της πολιτικής πράξης (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Υ.Γ. Δείτε εδώ μία σύντομη κριτική
Αναρτήσεις
6 comments:
Το βιβλίο φαίνεται ενδιαφέρον. Για την πολιτική πιστεύω οτι είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, από τις δυσκολότερες. Είναι πολύ δύσκολο να συμβιβάσεις πολλές παραμέτρους σε ένα ανθρώπινο-κοινωνικό σύστημα. Παρατηρώ βέβαια οτι υπάρχουν άλλοι πόλοι εξουσίας πολύ πιο δυνατοί τους οποίους οι πολιτικοί δεν μπορούν λόγω της πιο μειωμένης ισχύος τους να αντιμετωπίσουν.
Η ηθική είναι πράγματι μια πολύπλοκη ιστορία που μπορεί και να κρύβει ανηθικότητα...περιέργως...το ήθος φυσικά είναι άλλο πράμα. Βέβαια η ηθική ως φιλοσοφία ανέκαθεν είχε 'σύνδεσμο' με τη λογική, την πολιτική αλλλά κυρίως θα έλεγα με τη στάση ζωής. Ως τέτοια ίσως να την εξετάζει το βιβλίο....θα επανέλθω...
Καλησπέρα Ελένη και greek rider,
δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά θα σπεύσω να το αγοράσω γιατί όντως φαίνεται να έχει πολύ ενδιαφέρον. Η κρίσιμη διάκριση που νομίζω ότι πραγματεύεται το βιβλίο είναι αυτή μεταξύ ηθικής και ηθικισμού. Θυμηθείτε, (κακή! ώρα σήμερα)πως φασιστικά καθεστώτα ανήλθαν στην εξουσία, με βία ή χωρίς, με πρόσχημα την ηθική. Σήμερα, στο συντηρητικό πολιτικό φάσμα η ηθική αποτελεί αιχμή του δόρατος..Δείτε την ηθικολογία της Ν.Δ στις εκλογές του 2004, ή σήμερα τον πολιτικό λόγο του ΛΑΟΣ.
Συμφωνώ απόλυτα, με σημαία το ήθος, την δημοκρατία, την πατρίδα και άλλα είδαμε τα χειρότερα καθεστωτα και τα χειρότερα εγκλήματα.
Πασχάλη, ευχαριστώ για την αναδημοσίευση :)
Η επικράτηση θεματικών στο δημόσιο πολιτικό λόγο περί "Σεμνότητας και Ταπεινότητας" (αλήθεια, ακούει κανείς πια αυτό το ανεκδιήγητο σλόγκαν;), περί διαφθοράς και περί ηθικότητας, δεν αποπροσανατολίζει απλώς τη συζήτηση,δεν αποκαλύπτει απλώς πενία πολιτικής σκέψης και προτάσεων αλλά είναι ουσιωδώς ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΗ.
Ο πολιτικός λόγος που κανονικά/κανονιστικά θα πρέπει να συνοδεύται από την έννοια της λογοδοσίας στη δημόσια σφαίρα υποκαθίσταται από έναν ηθικιστικό (ή εσχατολογικό>ΗΠΑ ή μεσσιανικό>σαρκομπερλουσκονισμός) λόγο, ο οποίος βάζει από την πίσω πρώτα ζητήματα ουσιοκρατικής σύλληψης του πολιτικού (φαινομένου και ανθρώπου) και παραπέμπει σε πολιτικό κλίμα εποχής ευρωπαϊκού Μεσοπολέμου - και όλοι ξέρουμε πού κατέληξε αυτό.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα, και νομίζω ότι η συμβολή του συγκεκριμένου βιβλίου είναι ότι αναπλαισιώνει αυτήν την προβληματική σε σύγχρονα πολιτικά και ιστορικά συμφραζόμενα.
Νικολέτα σε περιμέναμε..:)
Αυτή είναι και η δική μου εντύπωση από μία πρώτη προσέγγιση στη θεματική του βιβλίου. Μόλις το διαβάσω θα επανέλθω προκειμένω να αναθερμάνουμε τη σχετική συζήτηση...Άλλωστε, έρχονται μινι-διακοπές λόγω εορτών και η καλύτερη συντροφιά είναι ένα καλό βιβλίο
Δημοσίευση σχολίου