Ε. Στυλιανίδης: Πολιτικός ερασιτεχνισμός ή σκοπιμότητα και 'εξυπνακισμοί';*

Μερικές σκέψεις για την πολιτική τακτική του Υπουργείου Παιδείας, με αφορμή τον εκ νέου αναβρασμό στα πανεπιστήμια….

Όπως ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, θεωρώ ότι ο «νόμος - πλαίσιο» για την τριτοβάθμια εκπαίδευση περιλαμβάνει ορισμένα θετικά στοιχεία, μεταξύ αυτών, η θέσπιση «καθολικής ψηφοφορίας» για την εκλογή Πρυτανικών Αρχών. Εν πάσει περιπτώσει, πέρα από τις δικές μας υποκειμενικές απόψεις για τον «νόμο-πλαίσιο», για το ΥΠΕΠΘ και την κυβέρνηση η σχετικά ομαλή διεξαγωγή των εκλογών με το νέο μέτρο αποτελεί εκ των πραγμάτων ένα κρίσιμο “crash test”∙ πέρα από την διερεύνηση των δυνατοτήτων εφαρμογής του νόμου στο σύνολό του, αποτελεί ουσιαστική ευκαιρία να διαπιστώσει αν το συγκεκριμένο μέτρο είναι ελκυστικό στη φοιτητική κοινότητα και αν διαμορφώνονται οι ελάχιστες προϋποθέσεις συναίνεσης για την εφαρμογή του. Επί της ουσίας, να διαπιστώσει αν διαμορφώνεται μία δυναμική στα πανεπιστήμια για την βαθμιαία αποδυνάμωση των πελατειακών σχέσεων και της ισχύος των οργανωμένων ομάδων συμφερόντων. Έτσι, λοιπόν, θα ανέμενε κανείς από μία ορθολογική κυβέρνηση να διατηρήσει χαμηλούς τόνους αυτή την περίοδο προκειμένου να ενισχύσει τις προϋποθέσεις συναίνεσης (όσες υπάρχουν τουλάχιστον) για την εφαρμογή της «καθολικής ψηφοφορίας». Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση έπραξε εντελώς αντίθετα. Ο Υπουργός Παιδείας, λίγες μόλις ημέρες πριν τις εκλογές, με άκομψες, προκλητικές και άκρως εμπρηστικές δηλώσεις ανακινεί με «βίαιο» τρόπο το θέμα του άρθρου 16, δυναμιτίζει αναίτια το κλίμα και καταφέρνει «τελειωτικό πλήγμα» στις προϋποθέσεις (όσες και αν υπήρχαν τελικά, δύσκολα θα το διαπιστώσουμε) συναίνεσης για τις εκλογές. Το αποτέλεσμα γνωστό: καταλήψεις, αντιδράσεις, αναστολή της εκλογικής διαδικασίας και τα πανεπιστήμια σε νέο γενικό αναβρασμό. Φοιτητές που πιθανώς συμφωνούν με την καθολική ψηφοφορία, συμμετέχουν στην γενική αντίδραση και εξεγείρονται δικαίως για τον προκλητικό λόγο του Υπουργού, που διατυπώνει με απαράδεκτη ευκολία ότι η μόνη λύση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η δημιουργία μη-κρατικών Α.Ε.Ι. Γιατί έπραξε με αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο; Μία πιθανή απάντηση είναι ότι μας κυβερνούν άφρονες ερασιτέχνες που διαπράττουν συνεχώς λάθη και με τη δραματική τους ανοησία δημιουργούν κοινωνικές συγκρούσεις δίχως λόγο. Τείνω να διαφωνήσω. Μάλλον, πίσω από την φαινομενικά ανορθολογική τακτική κρύβεται συγκεκριμένη σκοπιμότητα και πολιτική στρατηγική για την «κατασκευή» κοινωνικής σύγκρουσης. Το Υπουργείο έχει διαπιστώσει ότι διαφαίνεται μία σχετική κοινωνική συμφωνία - συναίνεση για το θετικό βήμα της καθολικής ψηφοφορίας. Προτιμά να εκμεταλλευτεί τη θετική συγκυρία και δημιουργώντας τεχνητή πόλωση επιδιώκει να στρέψει την κοινωνία εναντίον των φοιτητών. Στις χθεσινοβραδινές ειδήσεις, ανώνυμος πολίτης ερωτώμενος για τις καταλήψεις αναφωνεί: μα καλά, και σ’ αυτό αντιδρούν πια! Πόσοι, άραγε, συμμερίζονται τη γνώμη του;

*Αν και είχα προαναγγείλει στο προηγούμενο post την παράθεση των αντίθετων επιχειρημάτων σχετικά με τη θέσπιση της «καθολικής ψηφοφορίας», το μεταθέτω για την επόμενη ανάρτηση

Nέα Προσθήκη: αρκετές από τις δικές μου σκέψεις για τα επιχειρήματα κατά της καθολικής ψηφοφορίας διατυπώνονται σε σχετική ανάρτηση (ιδιαίτερα στα σχόλια) του ιστολογίου Greek University Reform Forum, οπότε παραπέμπω τους ενδιαφερόμενους για το θέμα εκεί.